To κολλητάρι δεν παρεξηγεί αν το αφήσεις στο «διαβάστηκε»

Έχεις πρόβλημα και θέλεις κάπου να μιλήσεις. Είδες κάτι που σε ενθουσίασε και θέλεις να το μοιραστείς. Χτύπησες γκομενάκι, news flash και είναι ο πρώτος που θα το πληροφορηθεί. Αν πάλι χώρισες, εννοείται ότι πριν πέσεις σε κατάθλιψη θα τον ενημερώσεις. Γιατί κάποιος πρέπει να σε βγάλει από τον βούρκο σου και ποιος άλλος θα το κάνει, αν όχι αυτός; Σε ξέρει καλύτερα από τον καθένα, μοιραζόσαστε τα πάντα και η αδυναμία είναι αμοιβαία. Χωρίς καμία αμφιβολία και με γιγαντιαία σιγουριά. Σαράντα κύματα έχετε περάσει, το έχετε πλέον διαπιστώσει κι εμπεδώσει. Δε μου δυσκολεύτηκες και πολύ για να καταλάβεις το άτομο στο οποίο αναφέρομαι. Μιλάμε για το κολλητάρι φυσικά.

Τον βομβαρδίζεις ολημερίς κι ολονυχτίς με μηνύματα. Γράφεις με λεπτομέρεια, μην ξεχνώντας ούτε κόμμα, το τι συνέβη σήμερα στη ζωή σου. Ίσως κάποιες φορές αυτό να είναι λίγο κουραστικό. Αλλά δε σε κατηγορώ. Εξάλλου κι του λόγου του δεν πάει πίσω. Τα ίδια σκατά είστε, να με συγχωρείς.

Υπάρχουν όμως κι εκείνες οι φορές, που το μήνυμά σου παρ’ όλο που θα βρει τον παραλήπτη του, απάντηση δε θα λάβει πίσω. Ναι, υπάρχουν κι αυτές, της έκδηλης απαξίωσης. Και το γαμώτο είναι, πως ξέρεις ότι σε αγνοεί –και μάλιστα επιδεικτικά– από το πρώτο δευτερόλεπτο. Διαβάστηκε, λοιπόν. Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που το εφηύρε ο Μαρκ.

Διαβάστηκε, αλλά δεν απάντησε και κάτσε εσύ σε αναμμένα κάρβουνα περιμένοντας μια λύση ή έστω μια ένδειξη κατανόησης. Παρ’ όλα αυτά δε θυμώνεις. Δεν κρατάς κακία. Μπορεί να το είδε, να μη σου απάντησε, όμως ξέρεις πως δεν το κάνει επίτηδες. Μεταξύ μας τώρα, αν του παραπονεθείς κιόλας θα βρεις τον μπελά σου. Δεν είσαι καμία αθώα περιστέρα, το έχεις κάνει κι εσύ. Αλλά υπάρχει λόγος για όλη αυτήν την άνεση μεταξύ σας.

Παλιότερα, στην εφηβεία, έχετε περάσει αμέτρητες ώρες μπροστά σε μια οθόνη, ανταλλάζοντας ιδέες, προβληματισμούς κι όνειρα. Φτάνοντας στο σήμερα, βλέπεις πως κάπου έχετε χαθεί άθελά σας. Μπορεί να μη μιλάτε για μέρες, να έχετε να βρεθείτε εβδομάδες. Η ζωή σας παρασύρει σ’ έναν δικό της ρυθμό, τοποθετώντας σας σε διαφορετικές ρουτίνες. Κι όσο μεγαλώνετε, η επικοινωνία σας  θα γίνεται ακόμα πιο δύσκολη κι αραιή. Όμως αυτός ο άνθρωπος είναι πάντα στο πλευρό σου όταν τον χρειαστείς.

Δε θα απαντήσει σ’ ένα μήνυμά σου, αλλά θα τρέξει κοντά σου αν πραγματικά νιώθει ότι αυτό είναι που χρειάζεσαι εκείνη τη στιγμή. Αντί για απρόσωπες λέξεις, θα σου προσφέρει μια σφιχτή αγκαλιά και θα σου σκουπίσει τυχόν δάκρυα που θα τρέξουν από το μάτια σου. Δε θα σου κουνήσει το δάχτυλο με σωστές κι λάθος αποφάσεις, θα σταθεί εκεί κι εν ανάγκη θα φάτε μαζί τα μούτρα σας, ανάλογα τον δρόμο που εσύ θα επιλέξεις να τραβήξεις.

Τον εκτιμάς, τον νοιάζεσαι, τον αγαπάς. Και τα αισθήματα αυτά είναι αμοιβαία. Σε κανέναν δεν επιτρέπεις να σε αγνοεί, εκείνος όμως έχει το δικαίωμα και τον νόμο με το μέρος του. Γιατί είναι πολύτιμος και μη παρεξηγήσιμος. Είναι ο καθρέφτης σου που αντικατοπτρίζει την εκδοχή του πιο όμορφου εαυτού σου. Και μία τέτοια εκδοχή, έχεις το χρέος να κάνεις τα πάντα για να την κρατήσεις. Να παραμείνει εκεί, μπάστακας στη ζωή σου κι οδηγός.