Κανέναν δε χαρακτηρίζει ένα και μόνο πράγμα

Τα κέρματα δεν έχουν μόνο μία όψη. Γιατί οι άνθρωποι πρέπει να έχουν; Γιατί δεν μπορούμε να δούμε τα πράγματα κατά το σύνολο διαφόρων γνωρισμάτων του καθενός και κρίνουμε πάντα μονόπλευρα καταστάσεις και συμπεριφορές;

Σίγουρα εύκολο είναι να χώσεις μια ταμπέλα σε κάποιον, να τον πεις ακραίο, παράλογο, τρελό, γαϊδούρι ή συναισθηματικά ανεπαρκή. Κι αν όλα αυτά σου φαίνονται ήδη πολύ βαριά γιατί κι ο ίδιος προσπαθείς πάντα να κρίνεις κάποιον άλλο μονόπλευρα;

Γνώριμη και γνωστή διαδικασία το να κρίνεις τους άλλους αλλά μάλλον δύσκολη όταν έρχεσαι να κρίνεις τον εαυτό σου. Πολλές φορές, ειδικά αν σου λείπει αυτογνωσία, θα νιώσεις αψεγάδιαστος. Αν πάλι σε κυριεύσει η ανασφάλεια νιώθεις πιο λίγος κι από την έννοια του λίγου. Κι αυτή η αυτοκριτική ίσως να είναι δυσβάσταχτη, καθώς στήνεις τον εαυτό σου στον τοίχο, χωρίς να του δίνεις περιθώρια να ανασάνει.

Κι όμως η ταμπέλα ενός μονόπλευρου συναισθήματος που μας έχει προκαλέσει κάποιος ίσως είναι το χειρότερο πράγμα που κάνουμε, γιατί εκτός από εξ αρχής λάθος κριτική απέναντι στον άλλο είναι κι απαρχή κακής σχέσης με τον εαυτό μας. Κανένας δεν έχει μόνο μία πλευρά. Όπως και τα πλοία δε γέρνουν μόνο από την μία μπάντα, καθώς αν γινόταν αυτό, απλά θα βούλιαζαν.

Γενικά, οι άνθρωποι είμαστε παραγωγικές και δραστήριες φύσεις που μας καταβάλουν πολλά γνωρίσματα και συμπεριφορές που προβάλλονται κατά μια συγκεκριμένη συνθήκη ή κατάσταση όταν αυτές γίνονται αντιδράσεις μας απέναντί άλλων. Κι είναι μεγάλο πράγμα η εμπάθεια απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές διότι αν κρίνεις δεν μπορείς να δίνεις σ’ εσένα εξ αρχής ψυχική ισορροπία και πετάς την αδυναμία σου αυτή κατάμουτρα πάνω στον άλλο.

Μόνο ένα πράγμα, δε χαρακτηρίζει κανέναν. Είναι αδύνατον να είσαι μονοδιάστατος, να έχεις μόνο καλή ή κακή πλευρά. Κανένας δεν είναι μόνο δύσκολος ή εύκολος. Τέλος, κανένα συναίσθημα από μόνο του δε χαρακτηρίζει την γκάμα από συναισθήματα που κάποιος κουβαλά. Δεν το έχουμε πολύ όμως με την ενδότερή μας ανασκόπηση. Μήπως τελικά αν όντως ή άλλοι είναι μονόπλευροι, είμαστε κι εμείς; Τρομακτικό αν σκεφτείς ότι είμαστε έτσι γιατί ίσως ένα πράγμα που μας καταλόγισε κάποιος την τάδε μέρα τον τάδε μήνα του κάποτε έτους ίσως να μας στιγματίζει για όλη μας τη ζωή.

Ίσως λοιπόν ούτε εμείς να είμαστε μονόπλευροι, απλά φύσεις λίγο παρεξηγημένες από άλλες φύσεις που ίσως κι εμείς με τη σειρά μας έχουμε παρεξηγήσει. Η ταμπέλα κρύβει ίσως και μία δόση θυμού ή φόβου ή προσωπικής μας ανασφάλειας που αντανακλά τον χαρακτήρα μας σε έναν άλλο άνθρωπο προσπαθώντας να τον ενοχοποιήσουμε για τα δικά μας ψυχικά βάρη. Κι είναι δύσκολο να τα βλέπεις όλα μονόπλευρα και να κρίνεις όταν κι ο ίδιος είσαι μονόπλευρος. Γιατί όλα τα παραπάνω δείχνουν πως κι εσύ βγαίνεις σε πολλές εκδοχές του εαυτού σου που αναλόγως συνθηκών έρχονται στην επιφάνεια.

Αυτό τελικά σημαίνει ότι εκτός από ξεχωριστοί, όλοι οι άνθρωποι είμαστε και πολύπλοκοι. Άλλες τις βλέπουν όλοι, ακόμα κι αυτοί στην καθημερινότητά μας, άλλες μας που αξίζει να τις ζήσει κάποιος μαζί μας κι άλλες που δε θέλει να μας δεχτεί ούτε ο θεός που λέει ο λόγος.

Άλλα η μαγεία της ανθρώπινης φύσης είναι ακριβώς αυτή, να μην έχει μόνο μία πλευρά, να αποδεικνύει πολλές της για να μη βαριόμαστε κιόλας και κυρίως να μην κρίνουμε πάντα μία, αλλά το σύνολο αυτών που μας δίνει το μαγικό αποτέλεσμα του να είσαι άνθρωπος. Ας μην πέφτουμε, ας φερθούμε πιο σταράτα στο παιχνίδι της αυτοκριτικής κι ας δίνουμε ό, τι καλύτερο έχουμε για να δείχνουμε πάντα όλες τις πλευρές μας, όχι όμως αναιρώντας πως κι οι υπόλοιποι έχουν τις δικές τους.