Πολυάσχολος δεν είναι εκείνος που η ζωή του είναι τεντωμένη από ένα σκοινί και ισορροπεί τα πράγματα πάνω του για να μπορέσει να τα πραγματοποιήσει όλα στην εντέλεια και με μια σειρά. Αυτό το είδος ανθρώπου ονομάζεται κάπως αλλιώς. Πιθανότατα εργασιομανής. Ή δυστυχισμένος. Για εμένα είναι το ίδιο.
Πολυάσχολοι είμαστε εμείς που μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα στην ίδια φάση της ζωής μας. Να καταπιαστούμε από άσχετα μεταξύ τους πράγματα και να τα δουλεύουμε όλα στο ίδιο μήκος κύματος. Όπως το να σπουδάζουμε σχεδιαστές δομικών έργων και παράλληλα να δουλεύουμε σε καφετέρια σερβίροντας καφέδες, αλλά και να εξασκούμε την άλλη μας αγάπη, την κομμωτική, κουρεύοντας και χτενίζοντας κεφάλια. Μπορούμε επίσης να γράφουμε για το pillowfights και να μην παραμελούμε τους φίλους και το έτερόν μας ήμισυ. Ή αλλιώς, μας λες κι ευτυχισμένους. Γιατί κάνουμε πράγματα από επιλογή δική μας. Αυτό αυτόματα δε σημαίνει ευτυχία;
Άλλοι μας αποκαλούν ανεμοδούρες και μας ζητούν ν’ αλλάξουμε και να προσπαθήσουμε να κατασταλάξουμε κάπου. Σε μία σταθερή δουλειά, σε μία σταθερή σχέση. Να ζήσουμε μια συνηθισμένη ζωή. Όμως για εμάς αυτό είναι δύσκολο. Εμείς απλώς θα ακολουθήσουμε τα όνειρά μας. Έστω κι αν πάμε από παρακαμπτήριες οδούς. Θα ακολουθήσουμε αυτό που λέει η καρδιά μας πάντοτε, ακόμα κι αν η λογική μας προτρέπει να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Κι αυτό γιατί δεν ανησυχούμε τόσο για τις συνέπειες των πράξεών μας. Έχουμε την τάση να ρισκάρουμε. Να τολμούμε. Το ρίσκο μπορεί να μας οδηγήσει σε πολλές αποτυχίες, αλλά και σε εξίσου άλλες τόσες επιτυχίες. Άλλωστε αν το τολμήσεις μπορεί και να πετύχεις. Αν δεν το τολμήσεις όμως, είναι βέβαιο ότι θ’ αποτύχεις.
Το ωραίο μ’ εμάς είναι πως με ό,τι καταπιαστούμε, δεν υπάρχει περίπτωση να το αφήσουμε ατελές. Θα το φτάσουμε ως το τέλος του. Μπορεί να μας πάρει καιρό, αλλά θα το τερματίσουμε. Ακόμα κι αν παραπονιόμαστε στους γύρω μας ότι δεν έχουμε αρκετό ελεύθερο χρόνο για να τεμπελιάσουμε όσο θα θέλαμε -γιατί εντάξει, αγαπάμε και την τεμπελιά. Κατά βάθος έχουμε σκοπό για αυτή την γκρίνια μας. Το κάνουμε για να μας πουν να παρατήσουμε κάτι από όλα αυτά. Να μας ζητήσουν να παραιτηθούμε από κάποια δραστηριότητά μας. Έτσι κι εμείς, σε πείσμα όλων αυτών που μας αποθαρρύνουν για κάτι, θα βάλουμε στόχο να τους αποδείξουμε στο τέλος πόσο καλοί είμαστε σε όλα.
Ο λόγος που ασχολούμαστε πολύ συχνά με διάφορα πράγματα είναι γιατί βαριόμαστε εύκολα τα ίδια τα ίδια. Ψάχνουμε συνεχώς να βρούμε νέους τρόπους εξάσκησης του μυαλού και της δημιουργικότητάς μας. Γιατί η δημιουργικότητα μας κρατάει ζωντανούς. Άνευ αποτελέσματος. Αν και λιγοστές πιθανότητες υπάρχουν για αποτυχία όταν έχεις θέληση. Για τον απλούστατο λόγο ότι αποκλείεται να επικεντρωθούμε σε κάτι αν δε μας αρέσει. Ακόμα κι αν μία στις τόσες αποτύχουμε, να είστε σίγουροι πως θα προσπαθήσουμε ξανά. Και στη δεύτερη προσπάθειά μας ξέρουμε πως θα τα καταφέρουμε.
Η δημιουργικότητά μας είναι ένα προσόν που μας χαρακτηρίζει. Έχουμε συχνά τις καλύτερες απρόσμενες εμπνεύσεις. Έμπνευση όπως για να γράψουμε κάτι όμορφο, είτε αυτό θα είναι ένα στιχάκι, είτε κείμενο, είτε στη τελική, ολόκληρο μυθιστόρημα. Το αστείο με την έμπνευση είναι πως έρχεται ακάλεστη κι εντελώς ξαφνικά.
Μπορεί να μας έρθει μια φλασιά κατά τη διάρκεια μιας σοβαρής συζήτησης με κάποιο φίλο ή σε εκείνα τα λεπτά που έχεις κλείσει τα πάντα από ηλεκτρονικές συσκευές γύρω σου και φώτα στο υπνοδωμάτιό σου και είσαι έτοιμος να κοιμηθείς. Κι εδώ που τα λέμε, καλύτερα να σου σκάσει η έμπνευση από μόνη της γιατί βγαίνει πιο αληθινή. Όσο την παιδεύεις, τόσο αυτή πεισμώνει και δε σου κάνει τη χάρη.
Υπάρχει κάτι το γοητευτικό στους πολυάσχολους και δημιουργικούς τύπους. Έχουμε ένα δικό μας τρόπο, αλλιώτικο απ´ τους άλλους να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Η κοινή λογική δε λαμβάνεται υπόψιν, καθώς δρούμε κι αντιδρούμε διαφορετικά. Είμαστε ονειροπόλοι γι´αυτό μην παρεξηγηθείς αν μας μιλάς και δε σε ακούμε. Το μυαλό μας εκείνη τη στιγμή μπορεί να ταξιδεύει χιλιόμετρα μακρυά. Και δυστυχώς για εσένα, δεν μπορείς να μας ακολουθήσεις.
Επιμέλεια Κειμένου Μάνθας Τσάμη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Μάνθα Τσάμη
