Τι κάνουμε όταν αρχίζει να μας φεύγει ο ενθουσιασμός;

Ο έρωτας εξελίσσεται όπως ένα βρέφος. Στην αρχή διανύει τα πρώτα μέτρα μπουσουλώντας και η θέα του μας δημιουργεί ενθουσιασμό. Ακολουθούν τα πρώτα του βήματα τα οποία είναι σημαντικά για την μετέπειτα πορεία του. Τους πρώτους μήνες της ζωής του έχει την πεποίθηση πως ο εαυτός του και τα υπόλοιπα όντα ανάμεσά του είναι ίδια. Είναι ανίκανος να ξεχωρίσει διαφορετικά νούμερα. Με το πέρασμα του χρόνου αντιλαμβάνεται τη μοναδικότητα του και μόλις αποχωρήσει το «1» ξαφνικά θα γίνει «2».

Υπάρχουν εκείνοι που μόλις νιώσουν πως ο έρωτας την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια, τρέχουν από πίσω του να τον προλάβουν. Έρχεται ύπουλα χτυπώντας τους κατακούτελα με την κουδουνίστρα του και φεύγει αφήνοντας τους ζαλισμένους από το χτύπημα. Μόλις συνέλθουν συλλογίζονται αν υπάρχει τρόπος να αντιστρέψουν αυτό το αποτέλεσμα ή όχι. Δε δέχονται τη φυγή ως λύση και προσπαθούν να αλλάξουν το αποτέλεσμα με κάθε τίμημα.

Φοβούνται πως αν απομακρυνθούν από τον άνθρωπό τους θα συμβεί κάτι κακό σε κάποιον από τους δύο. Προκειμένου να απαλύνουν τα συμπτώματα αναζητούν διάφορα είδη παυσίπονων. Είναι διατεθειμένοι να χορηγήσουν στον εαυτό τους διαφόρων ειδών αναλγητικά. όπως «για να ανανεώσετε την σχέση σας πάρτε νέα εσώρουχα» ή «10 βήματα για να βρείτε τον έρωτα ξανά» προκειμένου να μη ζήσουν το μεγαλύτερο τους φόβο· το χωρισμό. Η δράση τους περνά γρήγορα και αναζητούν το κοντινότερο εφημερεύον φαρμακείο.

Απ’ την άλλη πλευρά, υπάρχουν οι μονάδες, που συνειδητοποιούν πως το «2» τους καλύπτει περισσότερο από το «1». Ξεκινούν με μικρά-μικρά βήματα να εξερευνούν μόνοι τους τον κόσμο. Μαγεύονται από τις καινούργιες εμπειρίες που πετάγονται στο δρόμο τους και προχωρώντας ξεχνούν ό,τι αφήνουν πίσω τους. Δεν είναι διατεθειμένοι να προσπαθήσουν να ψάξουν τον έρωτα που παίζει κρυφτό αλλά ούτε να μετρούν μέχρι να εμφανιστεί ξανά. Ίσως να υποστηρίζουν πως έτσι όπως έρχεται ο έρωτας, με τον ίδιο τρόπο αποχωρεί. Πέρασε και δεν τους ακούμπησε η κουδουνίστρα.

Ο έρωτας είναι μία πολύπλευρη και πολύπλοκη συνθήκη με διπολική διαταραχή. Τη μια στιγμή μετατρέπεται σε εμπρηστή, καίγοντας και το τελευταίο ξυλαράκι στο πέρασμα του ενώ την άλλη στιγμή μπορεί να τρέχει με το πυροσβεστικό όχημα να σβήσει το λάθος -ή καλύτερα το πάθος του. Υπάρχουν εκείνοι που εγκαταλείπουν τη μάχη με τον έρωτα πριν καν ξεκινήσει. Ζουν ανάμεσα μας κι οι θαρραλέοι οι οποίοι στέκονται μπροστά του με σθένος, έτοιμοι να τον πολεμήσουν και να κατακτήσουν το κάστρο του.

Από κάποιους το θάρρος μπορεί να χαρακτηριστεί αυτοκαταστροφικό. Σε άλλους μπορεί η κάθε προσπάθειά να τους δίνει ελπίδα. Αγκιστρώνονται από το άλλο άτομο και είναι αδύνατο να το αποχωριστούν. Είναι ικανοί να πολεμήσουν ακόμα και με δράκους για να πάρουν πίσω αυτό που επιθυμούν. Ο έρωτας έρχεται ξαφνικά όμως δεν ξέρουμε πού πάει όταν αποχωρεί. Αν το ταξίδι του είναι μετ’ επιστροφής ή όχι. Αν άφησε ψίχουλα στη διαδρομή του για να βρει ξανά τον δρόμο για το σπίτι. Ίσως να υπάρχει κάτι που να μπορούμε όντως να κάνουμε όταν αρχίζουμε να νιώθουμε ότι μας φεύγει ο έρωτας. Ίσως να υπάρχει τρόπος να το αντιστρέψουμε ή κι όχι. Αν μας συμβεί και δεν προσπαθήσουμε δε θα μάθουμε ποτέ.