Οι περισσότεροι που θα μας ευχηθούν σε οποιαδήποτε ευκαιρία και γιορτή, μέσα σε κάθε ευχή θα πετάξουν κι ένα «Να είσαι ευτυχισμένος» ή «Να έχεις ευτυχία».
Και λέω «θα πετάξουν» γιατί συνήθως ούτε εκείνοι καταλαβαίνουν τι εύχονται, ούτε εμείς.
Η κακή και άσκοπη χρήση πολλών πολύτιμων λέξεων τις έχουν κάνει να χάνουν το νόημά τους. Ή μάλλον για να είμαι πιο σωστή, εμείς ξεχνάμε το νόημά τους.
Λέξεις όπως «ευχαριστώ, συγνώμη, παρακαλώ, σ’αγαπώ» έτσι και η «ευτυχία».
Τι είναι ευτυχία;
Πώς μπορώ να είμαι ευτυχισμένος και πόσο κρατάει;
Υπάρχουν χιλιάδες γνωμικά και χιλιάδες σπουδαίοι -και μη- άνθρωποι που έχουν ορίσει την ευτυχία.
Γιατί η ευτυχία είναι προσωπική υπόθεση του καθενός.
Για εμένα η ευτυχία πηγάζει από την αγάπη και τον σεβασμό προς τον εαυτό σου, τη ζωή και τους ανθρώπους. Αν αγαπάς και σέβεσαι πρώτα τον εαυτό σου και μετά τη ζωή και τους γύρω σου, θα βρίσκεις πάντα στην καθημερινότητά σου άπειρη ευτυχία.
Και ναι, μπορείς να είσαι είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο ευτυχισμένος, τρακόσιες εξήντα πέντε μέρες το χρόνο. Γιατί είναι σαν το ναρκωτικό η ευτυχία. Μία τζούρα λίγων λεπτών την ημέρα να κλέψεις, η επίδρασή της είναι τόσο δυνατή και αποτελεσματική που θα σε κρατήσει για ώρες. Ψάξε να βρεις τα μυστικά της σε απλά πράγματα καθημερινά και κλέψε τζούρες.
Σε εκείνο το βιβλίο που ανυπομονείς να διαβάσεις κι επιτέλους βγήκε στην αγορά.
Στον περιπτερά που σου ανακοινώνει ότι έφερε την αγαπημένη σου σοκολάτα και δεν θα ξαναχρειαστεί να πας πέντε τετράγωνα μακριά στις δύο το πρωί που θα την λιγουρευτείς, για να την αγοράσεις.
Στο φαγητό που μυρίζει υπέροχα όταν γυρνάς στο σπίτι πτώμα.
Στη γεμάτη μπανιέρα που βουλιάζεις στο τέλος της μέρας.
Στο τσιγάρο που κάνεις με τους συναδέλφους σου στο τέλος της βάρδιας.
Στη γιαγιά ή τον παππού που θα βοηθήσεις να περάσουν τον δρόμο.
Στο αδέσποτο που θα τριφτεί στο πόδι σου κι εσύ θα ξεδιψάσεις και θα το ταί̈σεις.
Στον άστεγο που έδωσες μαξιλάρι και καθαρή κουβέρτα.
Στην θέση που θα προσφέρεις σε μία έγκυο γυναίκα στο μετρό.
Στη σαβούρα που έφαγες μπροστά σε όλους και τους έκανες να γελάσουν.
Στο μπλουζάκι που αγόρασες πέντε ευρώ από το κινέζικο και είναι ακριβώς ίδιο με εκείνης που το πήρε εξήντα από τα bsb.
Στη ζυγαριά που ανεβαίνεις και σε δείχνει ένα κιλό κάτω.
Στην πεταλούδα που κάθεται στο φλυτζάνι σου όταν πίνεις στην βεράντα τον καφέ σου.
Στην μυρωδιά απ’ το βρεγμένο χώμα τον Οκτώβρη.
Στην βόλτα που κάνεις με τον σκύλο σου στο πάρκο και η ουρίτσα του κοντεύει να ξεριζωθεί από χαρά.
Στα παιχνίδια που χάνεις παίζοντας με τους κολλητούς τα βράδια στο σπίτι.
Στα οικογενειακά τραπέζια της Κυριακής το μεσημέρι που θα φύγεις τσακωμένος.
Δεν υπάρχει «η ευτυχία μου είναι στα χέρια σου» ή «η ευτυχία μου είσαι εσύ».
Η ευτυχία είναι απόφαση. Είναι η γαλήνη της ψυχής σου.
Αν εσύ αποφασίσεις ότι θέλεις να είσαι ευτυχισμένος, θα είσαι.
Αρκεί να κοιτάξεις γύρω σου και να αναγνωρίσεις την ευτυχία σε αυτές τις μικρές και λίγες τζούρες που δίνεται. Και όχι μόνο στα εύκολα και όμορφα και απλά.
Ο Ευριπίδης έλεγε ότι όποιος μπορεί να ζήσει άνετα τη ζωή του και να διατηρεί την ψυχραιμία του σε περίπτωση κακοτυχίας, αυτός θεωρείται ευτυχής.
Ακόμα κι εκεί λοιπόν, μέσα στην κακοτυχία, ψάξε να βρεις μια μικρή δόση ευτυχίας.
Είχες ένα ατύχημα και έχασες το πόδι σου. Μα είσαι ζωντανός.
Σου έκαναν μείωση στη δουλειά. Μα ακόμα δουλεύεις.
Δεν θα φας ούτε απόψε κρέας. Μα έχεις φαγητό.
Κι εκεί στα ανάποδα από τα συνηθισμένα. Κι εκεί έχει ευτυχία.
Στον ήλιο του φθινοπώρου και στην βροχή της άνοιξης.
Στην φουρτουνιασμένη θάλασσα του καλοκαιριού και στην γαλήνια του χειμώνα.
Γιατί αν δεν δημιουργείς την ευτυχία, δεν έχεις δικαίωμα να την ζητάς.
Συντάκτης: Ελίζα Βλάχου
