Όχι, δεν αρκεί μόνο η αγάπη

Κι ήρθε εκείνος ο καιρός που όλοι τρέχουν. Σπρώχνουν, αισθάνονται μόνο όταν τους αγγίζουν, αποφεύγουν, ανατρέπουν και μιλάνε. Βάζουν ακουστικά στα αυτιά και προχωράνε, θεωρώντας, ότι πηγαίνουν προς τη σωστή κατεύθυνση. Βλέπουν μόνο πρόσωπα και ίσως χρώματα. Σ’ έναν κόσμο που όλοι είμαστε ένα. Κι έχουμε τον ίδιο παλμό στο αίμα. Ζούμε τα ίδια όνειρα αλλά αγαπάμε με διαφορετικό τρόπο. Τουλάχιστον, μάθαμε, ν’ αγαπάμε. Η αγάπη όμως, είναι αρκετή;

Ποιο είναι το νόημα της και τι κρύβεται μέσα σ’ αυτή, είναι ένα απ’ τα μεγαλύτερα μυστικά, που κρύβει κάποιος μέσα του. Θ’ ακούσεις ανθρώπους να εξυμνούν την αγάπη και τον έρωτα, αλλά ποτέ δεν μπόρεσαν να τα νοιώσουν. Άλλους πάλι να σκοτώνουν για χάρη της και άλλοι πάλι να σκοτώνονται απ’ αυτήν.

Κάπως έτσι, ο John Lennon, έγραψε το τραγούδι “All you need is love”. Έπειτα χτύπησε και τις δύο συζύγους του. Εγκατέλειψε ένα απ΄ τα παιδιά του και κακοποίησε προφορικά τον ομοφυλόφιλο Εβραίο διευθυντή του. Κάπως έτσι, ο Trent Renzor, έγραψε το τραγούδι “Love is not enough”. Εθισμένος στις καταχρήσεις παντός τύπου, παντρεύεται, ακυρώνει τα πάντα και αφοσιώνεται στη γυναίκα του και στα παιδιά του σαν ένα παράδειγμα καλού συζύγου και πατέρα.

Ένας απ’ αυτούς τους δύο είχε μία σαφή και ρεαλιστική κατανόηση της αγάπης. Ένας πάλι, όχι. Ένας απ’ αυτούς τους δύο βρήκε στην αγάπη τη λύση για τα εσωτερικά του προβλήματα. Ένας πάλι, όχι. Ο ένας απ’ τους δύο ήταν πιθανόν ναρκισσιστής. Ο ένας πάλι, όχι. Το αποτέλεσμα; Οι σχέσεις μας, πληρώνουν, μία τιμή.

Κι έρχεσαι εσύ μέσα σ’ αυτή την εποχή να εξιδανικεύσεις την αγάπη. Σαν μια ανώτερη θεραπεία μέσα στη ζωή σου. Σαν μια ταινία, μέσα στην ιστορία σου, αγνοώντας αξίες, σεβασμούς και δεσμεύσεις. Γιατί απλά η αγάπη είναι ικανή να λύσει τα πάντα. Ακόμα κι αν αυτά μπορεί να’ ναι σκληρά. Μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι η αγάπη δεν είναι αρκετή. Σαν μια γροθιά στη λογική σου.

Για να καταλάβεις ότι μία υγιής σχέση έχει απαιτήσεις. Θέλει καθαρό συναίσθημα και υψηλά πάθη. Αρκεί να δεχτείς, ότι υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα στις σχέσεις, απ’ το να’ σαι απλά ερωτευμένος. Και οι επιτυχίες της εξαρτώνται από βαθύτερες και πιο σημαντικές αξίες. Φτάνει να μην εξιδανικεύσεις την αγάπη και αναπτύξεις προσδοκίες οι οποίες δεν είναι ρεαλιστικές. Γιατί τότε κάτι θα βρεθεί που θα τη σαμποτάρει.

Άλλωστε η αγάπη δεν ισοδυναμεί με συμβατότητα. Δεν επιλύει τα προβλήματα σε μία σχέση. Μέσα στην αγάπη δε θυσιάζεις τον εαυτό σου. Όπως κάθε εμπειρία, έτσι κι αυτή, έχει το υγιεινό και το ανθυγιεινό της. Επιτρέπει και καθορίζει την ταυτότητά σου ή το σκοπό της ζωής σου. Δεν μπορείς να την αφήνεις να σε καταναλώνει. Διαφορετικά χάνεις ένα κομμάτι απ’ το εγώ σου.

Ακριβώς επειδή ερωτεύτηκες, δε σημαίνει, ισόβιος δεσμός. Ναι μεν είναι μια λογική διαδικασία, αλλά αν αιμορραγείς, γιατί να επιστρέφεις; Και το ερώτημα μεγάλο και ακαθόριστο. Γιατί απλά αισθάνεσαι ότι όλα μπορούν να ξεπεραστούν. Δυστυχώς όμως σε πρακτικό επίπεδο, αν το σκεφτείς, τίποτα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Η ουσία, σε μία σχέση αγάπης, συμπληρώνει την ατομική σου ταυτότητα. Δεν τη βλάπτει, ούτε την αντικαθιστά. Σε καταστάσεις ανεκτικές και καταχρηστικές, η αγάπη θα σε καταναλώσει και στο τέλος θα σε απαγάγει, αφήνοντας επάνω σου το κέλυφος του ατόμου που κάποτε ήσουν. Θα το ήθελες αυτό άραγε;

Μπορεί να ερωτεύτηκες μια μεγάλη ποικιλία ανθρώπων. Μπορεί να ήταν καλοί γι’ εσένα, μπορεί όμως και κακοί. Το θέμα είναι να καταλάβεις ότι η αγάπη δεν είναι μοναδική. Δεν είναι ξεχωριστή και φυσικά δεν είναι σπάνια. Γιατί όσο κι αν είναι όμορφη, όσο κι αν είναι απαραίτητη, ποτέ δε θα’ ναι αρκετή.