Ο φόβος και ο τρόμος των ζευγαριών.
Το τυπικό κουτσομπολιό σε μικρές και μεγάλες πόλεις.
Το θέμα συζήτησης σε παρέες αντρών και γυναικών.
Άλλοτε σαν παράδειγμα προς αποφυγή, άλλοτε σαν γεγονός, άλλοτε και τα δύο μαζί.
Απιστία.
Υπάρχουν τρία είδη.
1. Η εξομολογούμενη απιστία (και αμαρτία ουκ έχεις),
2. Η μυστική απιστία (αφού δε λέγεται, δεν συνέβη κιόλας) &
3. Η συμφωνημένη απιστία (γινεται κατόπιν συνεννόησης του ζευγαριού με σκοπό να ανάψουν τα αίματα).
Όλες τους έχουν σαν βάση τα παρακλάδια του Έρωτα.
Τον ενθουσιασμό, την επιβεβαίωση, την ματαιοδοξία.
Ο ενθουσιασμός για τη νέα σάρκα, η επιβεβαίωση ότι περνάει ακόμα η μπογιά μας και η ματαιοδοξία πως μπορούμε να κατακτήσουμε όσους και όσες μας αρέσουν.
Η ατάκα της κάθε μυστικής, κυρίως, απιστίας που κατα λάθος καταλήγει φανερή, είναι η κλασσική και αγαπημένη: «Αγάπη μου! Δεν είναι αυτό που νομίζεις!»
Εκατομμύρια απατημένοι εις τους αιώνας των αιώνων, βρέθηκαν να την ακούνε με ανοιχτό το στόμα ενώ τα μάτια τους έκαιγαν απ’το αποτρόπαιο θέαμα.
Εκείνος που αγαπούν, συνήθως γυμνός, σε ξένα χέρια.
Ένας φίλος τις προάλλες, μου ‘λεγε ότι υπάρχουν και οι άλλες απιστίες, οι ωφέλιμες.
Αν και αυτό ποτέ δε μπόρεσα να το καταλάβω, εκείνος επέμενε να μου εξηγεί, πώς όταν αγαπάς, ενδέχεται και να ρουτινιάσεις.
Λίγο τα πολλά έτη της σχέσης, λίγο η τριβή της καθημερινότητας, ένα παράνομο δίωρο «σεξάκι», φαντάζει όαση στην ερωτική σου ξηρασία.
Μπορεί μάλιστα, να αναζωογονήσει και την ίδια σου τη σχέση.
Κάποιοι άλλοι λένε, ότι οι άνθρωποι που απιστούν συνήθως ψάχνουν το μυστικό της ευτυχίας.
Όταν αγαπάς και αγαπιέσαι δεν έχεις ανάγκη ν’απατήσεις.
Θα ήταν μεγάλη παράληψη από μέρους μου, να ξεχάσω τους εκ πεποιθήσεως άπιστους, αυτούς που έχουν την γυναίκα «κορώνα στο κεφάλι» και παράλληλα ένα εναλλασόμενο χαρέμι από πρόθυμα κορίτσια για τα μεσημέρια και τα βράδια που «πήζουν στην δουλειά».
Γι’αυτούς το κέρατο, δεν είναι δα και κανένα έγκλημα.
Είναι η συνήθειά τους, το χόμπι τους, η ψυχαγωγία τους, μια στιγμή χαλάρωσης βρε αδελφέ.
Για κάποιους η απιστία δεν υφίσταται.
Πιστοί στις αρχές της Μποβουάρ και του Σαρτρ, οι ψυχές τους μία αλλά τα σώματά τους στην διάθεση των ερωμένων τους.
Και όταν η απάτη, δεν έχει να κάνει με σεξουαλικά ένστικτα αλλά με τον έρωτα αυτό καθεαυτό;
Γίνεται ο έρωτας να κλειστεί, να περιοριστεί σε μια λέξη, την απιστία;
Όχι. Χίλιες φορές όχι.
Όπως ο έρωτας δεν χωρά στην απιστία έτσι και η απιστία δε χωρά στον έρωτα.
Συντάκτης: Γεωργία Χατζηγεωργίου
