Όλο τρέχεις να προλάβεις κι όλο ξεμένεις από χρόνο

Σίγουρα θα θυμάσαι κι εσύ τον λαγό απ’ την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων που όλο κάπου έτρεχε και δεν προλάβαινε και τελικά δεν ήξερε κι αυτός πού πάει στο τέλος. Έτσι συμβαίνει και με μερικούς ανθρώπους που μας περιβάλλουν καθημερινά κι έχουν διακοπτάκι χρόνου στο κεφάλι τους. Είναι αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται πλήρως τον χρόνο κι ουσιαστικά τρέχουν για να φτάσουν κάπου, αλλά στο τέλος δε φτάνουν πουθενά! Κι όλο αυτό συμβαίνει γιατί ο χρόνος στο δικό τους το κεφάλι δε φτάνει ποτέ ο χρόνος, αλλά, όλως παραδόξως, εκείνοι που αγχώνονται περισσότερο ότι δε θα προλάβουν είναι κι αυτοί που τελικά τα προλαβαίνουν όλα και με το παραπάνω.

Ο λαγός που προείπαμε είναι ο χαρακτήρας που αντικατοπτρίζεται σε πολλούς ανθρώπους εκεί έξω. Ακόμη κι εμείς οι ίδιοι, πολλές φορές, είμαστε τόσο υπερβολικοί με τον χρόνο που νομίζουμε ότι τελικά δε θα προλάβουμε να εκπληρώσουμε αυτά που θέλουμε, μ’ αποτέλεσμα να αγχωνόμαστε χωρίς λόγο κι αιτία πριν καν ξεκινήσουμε να πράττουμε.

Όλοι καθημερινά τρέχουμε να προλάβουμε τις καταστάσεις κι αγχωνόμαστε με το παραμικρό, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος κι απ’ το βάθος του διαδρόμου ή στη μέση του δρόμου, θ’ ακούγεται πάντα ένα «Δεν προλαβαίνω, δεν προλαβαίνω, έχω αργήσει». Είναι και οι πιο νευρικοί τύποι που πάντα βιάζονται, δεν έχουν χρόνο για τίποτα, κοιτάζουν συνέχεια τα ρολόγια τους και φυσικά ο χρόνος είναι το βασικότερο κριτήριο για την οργάνωση της ζωής τους. Θα έλεγε κανείς ότι ζουν απλώς μια κατάσταση στην οποία δεν υπάρχει παύση ηρεμίας και πολλές φορές αν δεν της δώσουμε την πρέπουσα σημασία μπορεί να καταλήξει σ’ άλλα μονοπάτια, πιο σκοτεινά κι απ’ την τρύπα που παρέσυρε ο λαγός την Αλίκη.

Αυτή η κατάσταση ερμηνεύεται κι ως διαταραχή, σε πιο εξελιγμένα στάδια, απ’ τους ψυχολόγους κι αν το ψάξουμε λίγο παραπάνω θα δούμε ότι ο πάσχων που βιώνει μια τέτοια κατάσταση νιώθει πως ο χρόνος κυλά γρηγορότερα ή βραδύτερα απ’ ό, τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Αυτό είναι ένα σύνδρομο που μπορεί να επηρεάσει διάφορες λειτουργίες του εγκεφάλου και να εισάγει τον ασθενή σ’ έναν δικό του κόσμο, ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα και διαστρεβλώνει πλήρως τη σχέση του με κάθε χρονική συνιστώσα.

Σίγουρα θα έχεις βρεθεί κι εσύ σε μια κατάσταση που κάποιος φίλος ή γνωστός σου σ’ εκνεύρισε λέγοντάς σου ότι δεν προλαβαίνει τίποτα και συνέχεια βρίσκεται σ’ ένα τρέξιμο, ενώ εσύ να τρέχεις κάθε μέρα να τα προλαβαίνεις όλα, ενώ αυτός χωρίς να υπάρχει κάποιος ουσιαστικός λόγος και χωρίς να κάνει τίποτα, να κοιτάζει συνεχώς το ρολόι του λες κι άργησε για το ραντεβού που δεν έχει!

Το σύνδρομο της Αλίκης δεν είναι κάτι νέο. Είναι σίγουρα μια κατάσταση που μπορεί και να σου περάσει τελείως απαρατήρητο, γιατί πραγματικά γίνεται εν αγνοία σου και πολλές φορές χωρίς να το καταλαβαίνεις. Όταν όμως αρχίσουν να διαστρεβλώνονται τα πάντα γύρω σου, τότε τα πράγματα αλλάζουν και πολλές φορές, όσο χιουμοριστικό κι αν ακούγεται στα αφτιά μας το «δεν προλαβαίνω», μπορεί να πάρει μια μεγαλύτερη έκταση και βαθύτερη.

Δύσκολο να μην προλαβαίνεις τις καταστάσεις και να μην μπορείς να βάλεις ένα πρόγραμμα στη ζωή σου κι ίσως αρκετοί να δυσκολευόμαστε να το κάνουμε, είτε γιατί πολλές φορές βαριόμαστε, είτε επειδή απλά δεν το θέλουμε, όμως η λύση είναι η ψυχραιμία κι η οργάνωση. Γιατί χωρίς αυτά τα συστατικά στο πρόγραμμά σου, δε θα προλαβαίνεις για μια ζωή και πάντα θα τρέχεις σαν τον λαγό μ’ ένα ρολόι στο χέρι, χωρίς προορισμό τελικά και χωρίς στόχο.