Στο φινάλε δεν έχει σημασία ποιος θα πει την τελευταία λέξη

Τι γίνεται βρε; Είστε ακόμη μαζί; «Όχι»!

«Χωρίσαμε», «με χώρισε», «τον/την χώρισα». Υπάρχει άραγε λόγος να κάνουμε αυτή τη διάκριση; Τι σημασία έχει ποιος είπε την τελευταία λέξη; Το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Δύο άνθρωποι χώρισαν.

Το θέμα είναι καθαρά εγωιστικό. Γιατί να πει ο άλλος την τελευταία λέξη; Γιατί να νιώσει την ικανοποίηση πως έφυγε επειδή το επέλεξε; Κάπου εδώ είναι που χάνουν το παιχνίδι οι άνθρωποι όταν μία σχέση τελειώνει. Δίνουν σημασία στο ποιος είπε την τελευταία λέξη και όχι σε όλες τις άλλες λέξεις που ξεστόμισαν κατά τη διάρκεια της σχέσης και τους οδήγησαν στο χωρισμό. Δίνουν σημασία στην τελευταία πράξη παρά σε όλες τις πράξεις που προηγήθηκαν, πλήγωσαν και στιγμάτισαν τη σχέση τους.

Όλοι είμαστε κατά βάθος λιγάκι εγωιστές. Το θέμα είναι αν όντως σε πειράζει που σε πρόλαβε και ο χωρισμός ήταν δική του επιλογή ή αν τον ήθελες πραγματικά, αν επιθυμούσες να είσαι σε αυτή τη σχέση.

Δυστυχώς για ακόμη μία φορά δε βλέπουμε την ουσία των πραγμάτων. Αν βάλεις τον εαυτό σου στη διαδικασία να μπει σε μία σχέση, αναπόφευκτα δένεσαι με έναν άλλο άνθρωπο. Δίνεις και βιώνεις συναισθήματα πρωτόγνωρα. Δεν κάνεις μία σχέση για να συναγωνιστείτε ποιος θα χωρίσει ποιον. Δεν υπάρχει λογική στο να βάζουμε ταμπέλες τύπου και να λέμε πως μας χώρισαν ή τους χωρίσαμε. Ο χωρισμός είναι χωρισμός. Και για να συνέβη μάλλον σημαίνει πως για να φτάσατε σε αυτό το σημείο κάπου συνέβαλες κι εσύ.

Όπως λέει και ένα παλιό τραγούδι «φταίμε και οι δύο που ζούμε χώρια». Εκεί είναι η ουσία. Ό,τι κι αν έχει γίνει. Όσο άσχημος και αν ήταν ο λόγος που σε ανάγκασε να πεις ή να ακούσεις την τελευταία λέξη, σίγουρα προηγήθηκαν συμβάντα, τα οποία επηρέασαν και τις δύο πλευρές. Όπως μία σχέση χρειάζεται δύο για να δημιουργηθεί, χρειάζεται δύο και για να τελειώσει.

Μία φίλη χώρισε πρόσφατα, γιατί την απάτησε ο σύντροφός της.  Η πρώτη αντίδραση ήταν πως το φταίξιμο ήταν καθαρά δικό του και πως το θύμα είναι ο απατημένος. Αν σκεφτούμε λίγο καλύτερα όμως θα δούμε πως γυρνώντας το χρόνο πίσω ίσως και ν’ ανακαλύψουμε γεγονότα που επηρέασαν και πλήγωσαν και τις δύο πλευρές. Μέγα λάθος αυτού που απάτησε, αλλά κανείς δεν μπορεί να τον κρίνει μιας και δεν ξέρουμε ακριβώς τι ένιωθε και τι σκεφτόταν. Δεν υποστηρίζω το κέρατο, αλλά δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά, γιατί ίσως μία μέρα το κάνω κι εγώ. Σε αυτό το παράδειγμα, αν αυτή η φίλη πει «εγώ τον χώρισα», θα έχει πληγωθεί λιγότερο; Θα τη βοηθήσει να ξεχάσει πιο γρήγορα; Δε νομίζω.

Ακούγοντας για ένα χωρισμό, δεν έχει σημασία ποιος χώρισε ποιον. Αυτός που φεύγει δε σημαίνει πως το κάνει επειδή το θέλει. Αυτός που έμεινε πίσω δε σημαίνει πως πληγώθηκε λιγότερο. Όταν μία σχέση τελειώνει δύο άνθρωποι παύουν να συνυπάρχουν. Παύουν να μοιράζονται στιγμές και επιθυμίες. Όταν μία σχέση τελειώνει δύο άνθρωποι πληγώνονται. Κάποιος λιγότερο και κάποιος περισσότερο, αλλά δύο άνθρωποι χωρίζουν.

Στην περίπτωση που το ζευγάρι ή ένας από τους δύο θέλει να συμβεί επανασύνδεση, το να έχουνε μπει ταμπέλες και να έχει γίνει διαφήμιση ποιος χώρισε ποιον και γιατί, μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να φέρει. Κάπου εδώ τρυπώνει και πάλι ο εγωισμός. Γιατί να πας πίσω αφού εσύ επέλεξες να φύγες; Γιατί να πας πίσω αφού είπες παντού πως έφυγες και δεν το μετανιώνεις;

Μήπως να θυμηθούμε λίγο το ρητό «τὰ ἐν οἴκῳ μὴ ἐν δήμῳ»;  Δε χρειάζεται να ξέρουν όλοι τι γίνεται στα προσωπικά μας. Κανείς δε θα συγκινηθεί για πάνω από ένα χρονικό διάστημα και ο καθένας θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Δε θέλουνε όλοι το καλό μας. Όσο λιγότερα λες για την προσωπική σου ζωή, τόσο περισσότερα θα μπορείς να επιτύχεις.

Αν όμως εξακολουθείς να θες να έχεις το ρόλο του εγωιστή και όταν τελειώσει η σχέση σου να πεις «τον/την χώρισα», αν σε ρωτήσω τι γίνεται μη μου πεις «με αυτόν τον άνθρωπο είμαστε μαζί».  Πες μου «εγώ είμαι με αυτόν τον άνθρωπο» και άσε με να αναρωτηθώ αν και η άλλη πλευρά είναι μαζί σου. Αν θες να τελειώσεις εγωιστικά, ξεκίνα εγωιστικά.

Ποτέ σε ένα χωρισμό δε φταίει μόνο ο ένας. Σε κάθε ιστορία και οι δύο πλευρές έριξαν το λιθαράκι τους για να φτάσουν στη γραμμή του τερματισμού. Απλώς κάποιος έφταιξε λίγο περισσότερο. Μη δίνετε τόση σημασία σε όσα αρνητικά συναισθήματα γεννιούνται με τον εγωισμό. Δώστε ζωή σε όσα μοναδικά συναισθήματα αγάπης και πάθους ωριμάζουν κατά τη διάρκεια μίας σχέσης, γιατί στην επόμενη σχέση που θα κάνετε δε θα έχει σημασία αν εσείς φύγατε από την προηγούμενη, αλλά πόση αγάπη μάθατε να δίνετε.