Ο χωρισμός φέρνει λόγια που ποτέ δεν εννοούμε

Οι επιλογές μας είναι εκείνες που καθορίζουν, κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, την έκβαση της προσωπικής μας πορείας στον στίβο της ζωής. Δεν είναι επιλογές που αφορούν μόνο πρόσωπα της οικογένειας, φίλους και το ευρύτερο εργασιακό περιβάλλον. Είναι και οι προσωπικές, εκείνες που αφορούν αποκλειστικά εμάς κι ακόμα ένα ιδιαίτερο πρόσωπο για μας.

Η επιλογή ενός συντρόφου μπορεί να είναι μια αγχώδης διαδικασία αρχικά, διότι εμπλέκονται πολλά συναισθηματικά μοτίβα, καθώς και η δική μας κοσμοθεωρία κι αν αυτή συμβαδίζει και συμπορεύεται με το επίδοξο ταίρι μας. Η επιλογή γίνεται συνήθως με κριτήρια τη δική μας ψυχοσύνθεση, τα στοιχεία που επιθυμούμε να συναντήσουμε στο νέο σύντροφο, καθώς και τη δική του συμπεριφορά και στάση απέναντι στον δικό μας ψυχικό κόσμο. Η δομή της προσωπικότητας, του πνευματικού επιπέδου, καθώς και η σύνδεση που δημιουργείται ανάμεσά μας, αποτελούν τους πλέον βασικούς παράγοντες που οι άνθρωποι αποφασίζουν να δημιουργήσουν δεσμούς.

Στην αρχή, εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες, ψεγάδια, είναι ανύπαρκτα μπροστά σ’ αυτό που ζεις και δεν παρατηρείς καν τις ήδη υπάρχουσες -και λογικώς υπάρχουσες- αντιθέσεις σας. Αν αυτό δεν οδηγήσει σε μια πιο ειλικρινή κι επαρκή σχέση, θα οδηγήσει στον χωρισμό λόγω -κακώς- υπαρχόντων κι ανεκπλήρωτων προσδοκιών.

Κι εκεί αρχίζει η κατηφόρα. Ξεκινάς να  συζητάς αρνητικά για το πρόσωπό του στον κοντινό σου κύκλο, να τον κατηγορείς ευθέως για πολλά, να στοχοποιείς παραξενιές και ιδιαιτερότητες, ακόμα και συμπεριφορές που υπό άλλες συνθήκες να μην έδινες καν τη δέουσα προσοχή. Τώρα την έδωσες γιατί χώρισες και δεν υπάρχει λόγος να μιλάς όμορφα -θεωρείς- για κάποιον που πλέον δεν είσαι μαζί του. Όμως, με το να μιλάς απαξιωτικά για μια προηγούμενη σχέση σου αυτόματα απαξιώνεις κι εσένα τον ίδιο ως άνθρωπο. Άλλωστε πού ήσουν εσύ όταν έκανες μια επιλογή;

Εκείνος ο άνθρωπος που έχει πέσει στα μάτια σου ως σύντροφος δε σημαίνει ότι έχει χάσει κάθε αξία ως φίλος είτε ως άνθρωπος. Δεν είναι όλα πάντα με ταμπέλες, ούτε και προκαθορισμένα εξ αρχής για το τι μέλλει γενέσθαι κάθε φορά που κάνεις ένα βήμα για μια νέα σχέση. Η επιλογή σου έχει να κάνει αποκλειστικά με σένα και μόνο, να σέβεσαι όσα διάλεξες, να τα υποστηρίζεις μέχρι τέλους. Χώρισες, σύμφωνοι, μα η κακία και η γκρίνια δε χρειάζονται, γιατί είναι σαν να ακυρώνεις κι όλα όσα ζήσατε.

Το να χωρίζει κάποιος και να παραμένει μέσα στο μυαλό του άλλου ως μια επιλογή συνειδητή είναι ό, τι καλύτερο μπορεί να συμβεί στις ανθρώπινες σχέσεις. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων που παίρνουν διαζύγιο, κατηγορούν διαρκώς ο ένας τον άλλον ψάχνοντας να βρουν μια δικαίωση που στην ουσία φαντάζει ουτοπική. Διότι και οι δυο επέλεξαν να μοιραστούν από κοινού πολλά στη ζωή τους, συναισθήματα, σκέψεις, την ίδια στέγη και ξαφνικά όλα αυτά γκρεμίστηκαν γιατί συνέβησαν λάθη. Μα ποτέ δεν τα κάνει ένας, όσο βολικό κι αν θα ήταν αυτό για τον εγωισμό μας.

Ο ίδιος που σε έκανε να χωρίσεις και να μην κοιτάξεις τη δική σου εσωτερική αλήθεια κατάματα και ν’ αντιληφθείς πως ίσως να ευθύνεσαι κι εσύ για πολλά, πως το να μειώνεις τον σύντροφό σου μετά το χωρισμό και να τον συζητάς κρύβει μέσα του μια εγωπάθεια, μια έπαρση και μια εντελώς ανώριμη συμπεριφορά. Την επόμενη φορά που θα σκεφτείς να μειώσεις τον πρώην σύντροφό σου σκέψου ότι ίσως να βρίσκεσαι κι εσύ στην ίδια θέση, κάποια άτομα επίσης έχουν μάθει πολλά άσχημα για σένα πράγματα και ότι έχεις πέσει αυτομάτως στα μάτια τους, όπως ακριβώς κάνεις κι εσύ!

Κι όχι μόνο δε θα σου αρέσει αλλά θα μπεις στη διαδικασία της επίθεσης για να υπερασπιστείς αυτό που δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις εξ αρχής, να προσβάλλεις τις επιλογές σου. Άλλωστε, κάποτε τον ήθελες πολύ αυτόν τον άνθρωπο κι εκείνος εσένα. Συνέβη, εκεί ήσασταν κι οι δυο. Αποδέξου πως τελείωσε και προχώρα παρακάτω. Δεν είναι εύκολο, οπότε μέχρι να γίνει, μη λες μεγάλες κι άδικες κουβέντες.  Γιατί στα μάτια κάποιου άλλου μπορεί να είσαι εσύ ο κακός. Σκέψου το.