«Είναι ρίσκο»· η τέλεια δικαιολογία για να μείνουμε φλώροι ακόμη μια μέρα

Να σας πω πώς το βλέπω εγώ το ρίσκο: σαν ένα ραντεβού με τον εαυτό σου. Έξω από το φόβο του τι θα πει ο κόσμος, ενδόμυχα, αυτό που μας κρατάει μακριά από το να περάσουμε χρόνο με τον εαυτό μας, είναι οι συζητήσεις που μπορεί να ανοιχτούν, η τροπή που μπορεί να πάρει το ραντεβού, οι ερωτήσεις που θα θέλουν να απαντηθούν. Έτσι και με το ρίσκο λοιπόν, αυτό που μας κρατάει πίσω είναι το ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το ίδιο μας το μέσα. Γιατί τι είναι το ρίσκο τελικά, παρά ένας καθρέφτης χωρίς φίλτρα, σχόλια και κολακείες. Ένας καθρέφτης ολόσωμος, που καθρεφτίζει εσένα, όπως ακριβώς είσαι. 

Πάμε στα επαγγελματικά, έτσι για αρχή. Πόσοι από εσάς έχουν πείσει τον εαυτό τους πως όλα είναι εντάξει και δεν αξίζει το ρίσκο να αλλάξετε δουλειά; Πως, παρ’ όλο που είστε φανερά δυσαρεστημένοι με το πώς έχουν τα πράγματα, κανείς δε σας εγγυάται πως εκεί που θα πάτε, η κατάσταση θα είναι καλύτερη. Ότι και καλά η σιωπή σας και υπομονή σας είναι η σωστή τακτική. Ένας σταθερός μισθός, ένα περιβάλλον ελεγχόμενο και γενικά μια ρουτίνα που ο σημερινός σας εαυτός νιώθει ασφάλεια να διαχειρίζεται. 

Το ρίσκο λοιπόν που όλοι τόσο επικαλούνται, διόλου έχει να κάνει με τη δουλειά και το μισθό κι όλα τα προαναφερθέντα διαδικαστικά. Ο άνθρωπος, έχτισε πόλεις, πολιτισμούς, έμαθε γλώσσες, επέζησε πολέμους, πήγε στο φεγγάρι· θέλετε να μου πείτε πως το να αλλάξετε δουλειά, να ζητήσετε αύξηση ή να μιλήσετε στο αφεντικό σας ίσος προς ίσον είναι ακατόρθωτο; Παιδιά, ας μην κρυβόμαστε. Ας μιλήσουμε λίγο ανοιχτά. Όλα αυτά που φορτώνουμε στο ρίσκο είναι δικές μας ανασφάλειες. Η άρνησή μας να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας και να διαχειριστούμε καταστάσεις υψηλής δυσκολίας. Γιατί κανένας δεν είπε πως είναι εύκολο πράγμα να προχωράς σε ριζικές αλλαγές.  

Αντιλαμβάνεστε πως για όλους υπάρχει ρολόι που χτυπάει αντίστροφα; Το καταλαβαίνετε; Ποιο ρίσκο και πράσινα άλογα; Ποιος φόβος; Το λιγότερο που έχεις να κάνεις πριν αυτό το ρολόι σταματήσει να χτυπάει, είναι να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Να μάθεις το μεγαλείο του. Πού μπορεί να φτάσει και πόσα είναι ικανός να πετύχει. Οι σκέψεις και οι υπολογισμοί για το ρίσκο δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον φόβο μην ανακαλύψεις τις αδυναμίες σου. Πως -και καλά- διαλέγεις το σίγουρο. Εδώ το αύριο δεν είναι σίγουρο αλλά το να ξυπνάς και να πηγαίνεις κάθε μέρα σε ένα γραφείο που σου ρουφάει τη θέληση για ζωή είναι σωστή προσέγγιση. Αν είναι ποτέ δυνατόν. Αποτυχία είναι η μη προσπάθεια. Ρίσκο είναι να μένεις, νομιζόμενος πως θα έχεις πάντα επιλογή να φύγεις.

Και πάμε και στα συναισθηματικά γιατί εκεί η πρόφαση του ρίσκου είναι ακόμα πιο τραγική. Να μένεις σε σχέσεις που είναι καλές, μα όχι αυτό που σε καλύπτει. Να μην εκδηλώνεσαι γιατί μπορεί να μη βρεις αντίκρυσμα. Τόσα μα τόσα διαφορετικά σενάρια που κοινό τους έχουν το φόβο εκείνου του ραντεβού. Το φόβο εκείνου του καθρέφτη. Να αρνούμαστε να βάλουμε τον εαυτό μας σε καταστάσεις που θα μας ζητηθεί να κάνουμε κάτι πέρα από αυτό που νομίζουμε πως είμαστε ικανοί να κάνουμε. 

Αν τώρα θέλεις κάποιον και φοβάσαι να του το πεις γιατί δε θα βρεις αντίκρυσμα, έχω να σου ανακοινώσω με μεγάλη μου λύπη πως η ζωή δε θα έχει την ευγένεια να σε ρωτήσει. Άμα έρθει η στιγμή να σου πει κάτι, δεν την ενδιαφέρει αν είσαι έτοιμος να το δεχτείς. Η ζωή θα αποθέσει πάνω σου χωρίς δεύτερη σκέψη, κάθε λογής συγκυρίες, που θα κρύβουν και πόνο κι απεριόριστη ευτυχία. Κάτι τόσο όμορφο όσο η αγάπη λοιπόν, καλό θα ήταν να τη μοιραστείς, να πεις αυτό που νιώθεις χωρίς φόβο και πάθος γιατί το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι καλύτερο από το χειρότερο που μπορεί να συμβεί αν αφεθείς στην τυχαιότητα χωρίς να κάνεις βήμα προς την κατεύθυνση που θέλεις. 

Το ρίσκο παιδιά, εμείς το φτιάξαμε σαν ιδέα. Δράση κι αδράνεια υπάρχει στη ζωή. Το ρίσκο για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα το φτιάξαμε. Μια ιδέα λίγο τρελή,τ αν με ρωτάτε, γιατί τι έχεις να χάσεις σε μια ζωή που είναι δανεική;