Ψήνεστε να πιάσουμε επαφή με την πραγματικότητα;

Η εποχή των millenials. Μια εποχή όπου τα goals και οι influencers παίρνουν και δίνουν καθημερινώς, ζητώντας έμμεσα την αναγνώριση για τις προσωπικότητές τους. Αρκεί μόνο μια βόλτα στα social για να παρατηρήσεις τα άπειρα hashtags για τα ζευγάρια, τους προορισμούς και τις συναισθηματικές καταστάσεις, ή εν συντομία “moods” που κατά τους ιδίους κι άλλους περισσότερους χαρακτηρίζονται ως τα απόλυτα επιθυμητά για τη ζωή ενός ανθρώπου. Φωτογραφίες που δείχνουν την υπέρτατη ικανοποίηση του «εγώ» κι ανθρώπους οι οποίοι προβάλουν τη ζωή τους, άλλοι σε μεγάλες όπως άλλοι σε μικρότερες κλίμακες, με ένα τεράστιο χαμόγελο χαραγμένο στα πρόσωπά τους, χρησιμοποιώντας κάποια φίλτρα για την καλύτερη απόδοση των φωτογραφιών ώστε να δώσουν και το κατάλληλο mood που πρεσβεύει την αισθητική τους.

Παρουσιάζοντας την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σε κάθε κοινοποίηση, δύσκολα κανείς θα αναρωτηθεί τι μπορεί να τρέχει πίσω από αυτή τη μάσκα και πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος όταν έχουν ριζώσει λάθος εντυπώσεις για τα κοινωνικώς αποδεκτά. Εάν αποφασίσεις να ψάξεις βαθύτερα το ζήτημα, θα βρεις κόμπους κι εμπόδια που βάζει ο ίδιος ο νους, ή πιο συγκεκριμένα το υποσυνείδητο, που ερμηνεύονται με διαφορετικούς τρόπους. Όταν βρίσκεται σε μια κατάσταση όπου το περιβάλλον σου δεν είναι αρκετά ευνοϊκό, επιλέγει ο εγκέφαλός σου να συρρικνωθεί (“tense up”) ώστε να νιώθει πιο ασφαλής προλαβαίνοντας ακραίες αντιδράσεις.

Για να νιώθεις πιο σίγουρος για τον εαυτό σου και να σου δώσεις μια μικρή δόση ίσως ευχαρίστησης ότι είσαι αρκετός για τον κόσμο, βάζεις ένα προσωπείο με ένα τεράστιο χαμόγελο/μειδίαμα,  σαν να βάζεις τη μάσκα των Anonymous όπως στο V for Vendetta, πλασάροντας έναν τρόπο ζωής που είτε το στηρίζεις είτε όχι, το επιλέγεις για να πάρεις κάποια likes, να σου γράψουν στα σχόλια δυο γλυκόλογα και η αυτοπεποίθησή σου να ανέβει.

Πας να γίνεις αρεστός για ποιον; Μιλάμε για τις ανασφάλειές μας τώρα, δεν έχει χώρο και υπεκφυγές. Θες να γίνεσαι αρεστός στους υπόλοιπους, να πάρεις αυτήν την πολυπόθητη γεύση της ολιγόλεπτης δημοσιότητας, γιατί αν δεν το κάνεις αισθάνεσαι ότι δεν αξίζεις. Δε σε υπολογίζει κανείς και πάνω στην πλάκα σου θα πεις και ένα «δε μ’ αγαπάει κανείς».

Πολλή προσπάθεια για κάτι το οποίο σε λίγα χρόνια από τώρα δε θα έχει σημασία. Ή και να έχει θα σε ρωτήσω το εξής. Προτιμάς να σε ξέρει όλη η γη κάνοντας πράγματα για να μια βιτρίνα ή να κάνεις αυτό που σε γεμίζει παραμερίζοντας την όποια αναγνωρισιμότητα; Ίσως πεις ότι δεν τα κάνεις για τους άλλους αλλά για σένα κι είναι απόλυτα κατανοητό, αλλά μπορείς πολύ καλά να καταλάβεις το νόημά του και προς τα πού θα πάει. Ίσως με τη δεκάλεπτη φήμη να σου δοθούν ευκαιρίες επαγγελματικές ή στις περισσότερες περιπτώσεις να σου γίνει πολύ πιο εύκολο το κυνήγι για κάποιο ενδεχόμενο μελλοντικό ταίρι και παραπάνω. Σκέφτηκες όμως για πόσο θα διαρκέσει, κατά πόσο θα σου είναι ωφέλιμο σε βάθος χρόνου και πόσο αξίζει ν’ αφιερώσεις χρόνο από τη ζωή σου για να αρέσεις σε ένα δεκαχίλιαρο ατόμων που μετά από ένα χ-ψ χρονικό διάστημα θα βρουν κάτι πιο ενδιαφέρον να ασχοληθούν και θα πάψεις να βρίσκεσαι στη σελίδα της αναζήτησης των πιο πρόσφατων, πιο γνωστών και πιο πετυχημένων ποστ.

Εσύ θα επιλέξεις τι είναι πολυτιμότερο για σένα.  Μάζεψε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορείς για να μάθεις όλες τις ανεξερεύνητες πλευρές σου κι άσε τα καβούρια να περπατάνε στην ακρογιαλιά με την πλάτη στραμμένη προς τα βουνά. Εσύ να περπατάς ευθεία κι όχι πλαγίως και με την ίδια τόλμη ν’ αναζητάς όλα όσα η πραγματικότητα έχει να σου προσφέρει. «Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» άσ΄τα για κανένα τραγούδι που του πάνε κιόλας.