Μίλα μου βρώμικα, μίλα μου πρόστυχα, μίλα μου πολύ, μίλα μου για ‘σένα, θέλω ν’ ακούω τη φωνή σου και πάει λέγοντας. Ο προφορικός λόγος σε κάθε του μορφή μπορεί να λειτουργήσει αφροδισιακά για ορισμένους, αρκεί να έχει κανείς το χάρισμα να επιστρατεύει τις κατάλληλες λέξεις στην πιο καίρια στιγμή. Κάπου στη λίστα έρχεται να προστεθεί και η κατηγορία μίλα μου σε διάφορες ξένες γλώσσες – αφήνω τον καθέναν από εσάς να συμπληρώσει τη φράση με ό,τι μπορεί να τον εξιτάρει περισσότερο.
Γαλλικά, Ισπανικά και Ιταλικά είναι ίσως οι πιο διαδεδομένες ξεσηκωτικές γλώσσες που στο άκουσμά τους πολλοί από εμάς ακούνε διεγερτικά καμπανάκια και αναστατώνονται. Η μουσικότητά τους σε ταξιδεύει, σου δημιουργείται η ψευδαίσθηση τους εξωτικού, του διαφορετικού, δημιουργούν έναν περίεργο αισθησιακό ρομαντισμό και όλα αυτά μαζί αποτελούν τροφή για τη φαντασία και τις αισθήσεις.
Ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνεις καν τι ακούς, ίσως λίγη σημασία έχει μιας και εκείνη τη στιγμή εσύ ο ίδιος μπορείς να φανταστείς και να δώσεις χίλιες-δυο ερμηνείες που να ταιριάζουν στην κατάσταση. Ο παρτενέρ σου παίρνει διαστάσεις ανεξερεύνητου λες και βρέθηκες μαζί του ξαφνικά στη χώρα προέλευσης της εκάστοτε γλώσσας. Αυτός ο ασυνήθιστος για το δικό σου αυτί συνδυασμός φθόγγων αποτελεί ένα όμορφο παιχνίδι ανακάλυψης κι έτσι ανάβουν τα λαμπάκια της δράσης που σου λένε ότι πρέπει να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου και να εξερευνήσεις το άγνωστο.
Δεν είναι τυχαίο που πολλά γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά (και η λίστα συνεχίζεται) τραγούδια μας κάνουν να θέλουμε να τ’ ακούμε ξανά και ξανά είτε ξέρουμε τη γλώσσα είτε όχι, μόνο και μόνο επειδή μπορούν και μας ξυπνάνε συναισθήματα υποσυνείδητα. Η μουσική σε συνδυασμό με το όμορφο πάντρεμα των λέξεων μας γεννάνε εικόνες κι έτσι είναι σαν να έχουμε καταλάβει τα πάντα γιατί τελικά τα αισθανόμαστε.
Η γλώσσα του σώματος μέσα από τη χρήση ξένων γλωσσών εντείνεται. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος διέγερσης μιας και απαιτούνται πράξεις για να καλύψουν τα κενά όσων μας διαφεύγουν στα προφορικά νοήματα. Βλέμματα όλο υποσχέσεις, κινήσεις που προκαλούν και το άγνωστο του εξωτικού που λέγαμε, όλα αυτά μαζί σε καλούν σε μάχη. Πώς ν’ αντισταθείς; Δεν αντιστέκεσαι. Το απολαμβάνεις και παράλληλα μαθαίνεις. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου.
Αν σε φτιάχνει μια φορά η φωνή του ή η φωνή της όταν χαϊδεύει το αυτί σου με τα «σε θέλω της», σκέψου πόσο θα μπορούσε να σε απογειώσει ένα te quiero ή κάτι παρόμοιο. Δε λέω, όμορφη γλώσσα η ελληνική, πλούσια αν μη τι άλλο, όμως το «ξένο» έχει κι αυτό τη χάρη του. Μεταφέρεσαι σε άλλα μέρη χωρίς να έχεις κουνηθεί καθόλου από τη θέση σου. Έρχεται όλη η αισθαντικότητα του εκάστοτε πολιτισμού και βρίσκει εσένα. Περπατάς νοερά σε δρόμους που δεν έχεις περπατήσει ποτέ η νοσταλγείς και θα ‘θέλες να ξαναβρεθείς εκεί παρέα με το ταίρι σου. Κάνεις έρωτα στο Παρίσι, στη Ρώμη, στη Βαρκελώνη, όπου σε πάει η σκέψη σου και το στιγμιαίο συναίσθημα. Όλα αυτά μέσα από δυο-τρεις φράσεις κλειδιά στους ρυθμούς μιας άλλης γλώσσας. Αρκεί να κλείσεις τα μάτια, να αφεθείς και να βουτήξεις.
Ώρα να ζήσεις αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε «la charme discret de la provocation», λοιπόν, ή αλλιώς τη διακριτική γοητεία της πρόκλησης, μέσα από τις ξένες γλώσσες που εσύ θα επιλέξεις. Μόλις σου έδωσα έναν ακόμη λόγο να ξεκινήσεις με ή χωρίς δάσκαλο κάτι νέο αύριο. Και που ξέρεις; Μπορεί να γίνεις τελικά εσύ το φετίχ κάποιου άλλου.
Επιμέλεια Κειμένου Έλλης Πράντζου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
