Δε θα μάθεις ποτέ αν όντως ένιωσε όλα όσα έλεγε

Είναι αυτό που ακούς πάντα να σου λένε όλοι. Κάθε αρχή και δύσκολη. Ειδικά η καινούρια αρχή μετά το χωρισμό δεν παλεύεται με τίποτα, ακόμα κι αν τον επέλεξες εσύ.

Από την ώρα που ξυπνάς μέχρι την ώρα που θα ξαπλώσεις για να κοιμηθείς, σε κάθε σου σκέψη ακόμα και στα όνειρά σου πολλές φορές σε ταλαιπωρεί ένα πρόσωπο, μια κατάσταση και πολλά «γιατί». Όσο θετικός άνθρωπος και να προσπαθείς να είσαι, αντιλαμβάνεσαι, όπως κι όλοι μας σε κάποια φάση στη ζωή, ότι ένας χωρισμός πονάει πολύ. Πιο πολύ, ειδικά στην αρχή. Μερικοί λένε πως νιώθουν ακόμα και μικρό πόνο σαν πιάσιμο στην καρδιά λες κι όντως ράγισε. Και λογικό δεν είναι; Από εκεί που πίστευες πως βρήκες τον άνθρωπό σου, ξαφνικά, στο τίποτα, βρίσκεσαι ξανά μόνος στη ζωή και την καθημερινότητά σου. Πρέπει να συνηθίσεις το γεγονός ότι δε θα μιλάς με το άτομο εκείνο κατά τη διάρκεια της μέρας, όταν πας σπίτι δε θα νιώσεις την παρουσία του και γενικότερα πρέπει να συνηθίσεις τη μοναξιά ξανά μέχρι να σταθείς και πάλι στα πόδια σου και να μη σε ενοχλεί.

Το μυαλό δουλεύει υπερωρίες. Θυμάσαι τις όμορφες στιγμές ‘ε αυτόν που πίστεψες για άνθρωπό σου, στιγμές που ζήσατε μέσα στο σπίτι, τα ταξίδια, τα αστεία σας, τα δώρα που ανταλλάξατε. Στη δουλειά προσπαθείς με νύχια και με δόντια να μείνεις συγκεντρωμένος και να μην ξεκινήσεις πάλι τα ταξίδια στη χώρα των ερωτηματικών γιατί ξέρεις πως θα σε πάρει το κλάμα. Τα ερωτήματα όμως ανά τακτά διαστήματα σου τρυπάνε το μυαλό όση πρόοδο κι αν νιώθεις ότι κάνεις όσο περνάνε οι μέρες. Θέλεις να τους ξεφύγεις, να ξεχάσεις, να ξεπεράσεις το συντομότερο, αλλά όχι. Δε σου κάνουν τη χάρη.

Άκουσα κάποτε ότι τα τραύματα κλείνουν σε στρώσεις. Επουλώνεται σιγά-σιγά μια πληγή αλλά στα ενδιάμεσα της αποκατάστασης κάτι συμβαίνει που σε κάνει να πέφτεις ξανά στο λαβύρινθο των ερωτημάτων σου. Κάπου θα δεις το πρόσωπο, κάποιος θα σε ρωτήσει αν σου έστειλε, θα ακούσεις και θα δεις κάτι που αυτόματα θα σε κάνει να σκεφτείς στιγμές σας.

Δε θα σου πω εγώ ούτε κανένας άλλος πώς να νιώσεις. Το μόνο που θα σου πω είναι ό, τι νιώθεις, να το νιώσεις στο έπακρον. Το δικαιούσαι. Πονάς; κλάψε, κάψε, τραγούδα, βρίσε. Κάνε ό, τι σου βγαίνει σ’ εκείνη τη φάση αλλά μόλις το μυαλό και το σώμα ηρεμήσει άφησε το συναίσθημα αυτό να φύγει. Μην επιμένεις να αφοσιώνεσαι στον πόνο γιατί είναι λες και βάζεις μόνος σου αλάτι στην πληγή. Και την πληγή σου αυτή θέλεις να την επουλώσεις, όχι να αφήσεις μεγαλύτερο σημάδι.

Η αλήθεια, όσο παράξενο και να ακούγεται, ποτέ δε θα ξέρουμε τι σκέφτεται ή σκεφτόταν κατά τη διάρκεια της σχέσης μας το άλλο άτομο. Δε θα μάθεις ποτέ τι πραγματικά ένιωσε, αν όσα σου έλεγε τα εννοούσε ή αν ήταν όλο ένα ωραίο καλοστημένο παραμυθάκι. Και τώρα που χωρίσατε; Γιατί ήταν τόσο εύκολο να το τελειώσει; Γιατί βγαίνει έξω; Γιατί περνά καλά; Δεν πονά; Δε με σκέφτεται; Δε θα μάθεις. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να βασιστείς σε όλα όσα ήξερες όσο ήσασταν μαζί. Μπορεί να τα εννοούσε όλα, μπορεί και τίποτα.

Μπορείς να χαραμίσεις μία μέρα ή όλη σου τη ζωή άμα γουστάρεις, μπορείς να στείλεις μήνυμα μεθυσμένος για να ρωτήσεις και το πρωί να μετανιώσεις, μπορεί να σου απαντήσει κάτι ή τίποτα. Ό, τι και να σου πει, όποια σκοτεινή σκέψη και να κάνεις δε θα έχεις ποτέ την απάντηση που θέλεις κι ίσως αυτό είναι το σοφότερο να γίνει. Και στην τελική δεν έχει και σημασία όποιες απαντήσεις και να είχες! Σημασία έχει ότι δεν είστε πια μαζί. Δεν μπορούμε να έχουμε απάντηση σε όλα, ειδικά σε ερωτήματα που αφορούν κάποιο άτομο εκτός από εσένα.

Συνήθως οι άνθρωποι που γνωρίζουμε έρχονται για να μας δείξουν κομμάτια του εαυτού μας που πρέπει να εξελίξουμε ή να τα δουλέψουμε ώστε να δυναμώσουν και να παίρνουμε αποφάσεις -όχι βάσει των φόβων αλλά βάσει των στοιχείων που πραγματικά ξέρουμε ότι θέλουμε γιατί μας κάνουν καλό. Να επιλέγουμε δηλαδή πράγματα και καταστάσεις με κριτήρια που δεν τρέφουν τον εγωισμό αλλά που χρειαζόμαστε για την ανέλιξη, για το καλό μας.

Όσο για το άλλο άτομο, είναι απλώς ένα άτομο. Θα πάρει το δρόμο που επέλεξε, όποιος κι αν είναι αυτός. Σ’ αυτούς που φεύγουν ευχόμαστε μόνο τα καλύτερα κι αφού δε θα είναι μαζί μας, ας πάρουν κι αυτοί ό, τι αξίζουν κι ό, τι βγάλουν από το νόημα της ζωής  τους.