Έχεις τη ζωή σου. Ξέρεις τι κάνεις, ποιος είσαι, πού πας. Όλα σε μία τάξη, κι όλα αυτά τα έχεις καταφέρει εσύ. Μόνος σου. Το ήθελες, το προσπάθησες και τελικά τα κατάφερες. Και μπράβο σου γι’ αυτό.
Έχεις μάθει να ελέγχεις τα συναισθήματά σου, τις επιθυμίες και τις ανάγκες σου. Έχεις φτάσει σε ένα σημείο της ζωής σου που θα μπορούσες –με όση σιγουριά θα μπορούσε κάποιος να έχει– να δηλώσεις πως έχεις μάθει πλέον τον εαυτό σου. Ξέρεις πώς να γίνεις χαρούμενος κι ευτυχισμένος.
Με αυτοπεποίθηση στα άκρα νομίζεις πως είσαι ένα βήμα πριν να κατακτήσεις τον κόσμο. Νιώθεις δυνατός και κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Πιθανό να είσαι κιόλας. Δυνατός, όμως, δε σημαίνει και χωρίς αδυναμίες.
Ακόμα και ο πιο δυνατός άνθρωπος έχει στιγμές που κουράζεται να παίζει αυτόν το ρόλο. Έχει ανάγκη να ρίξει τις άμυνές του έστω για λίγο. Να αμφισβητήσει τον εαυτό του και να αφήσει τους φόβους του να τον επηρεάσουν. Εκείνες τις στιγμές αδυναμίας θέλει κάποιος άλλος να είναι ο δυνατός γι’ αυτόν.
Είναι κάποιες στιγμές που έχεις ανάγκη ένα διάλειμμα απ’ τη ζωή σου και θέλεις απλά κλείσεις τα μάτια και να αφήσεις κάποιον άλλο να σε προσέξει. Σε όποια φάση της ζωής σου κι αν είσαι και σε όποια ηλικία, πάντα θα έχεις το δικαίωμα να έχεις αυτή την ανάγκη. Θέλεις για λίγο να ξεκουραστείς και κάποιος άλλος να προσέχει τη ζωή σου για ‘σένα.
Δε χρειάζεσαι πολλά, μόνο μερικές στιγμές που να μπορείς να παραδοθείς. Να χαθείς μέσα σε μία αγκαλιά και να σβήσεις τον υπόλοιπο κόσμο. Κάποιον να σου χαϊδέψει τα μαλλιά και να ξεχάσεις όλα σου τα προβλήματα. Αυτό θέλεις, αυτό σου φτάνει. Λίγες στιγμές μόνο.
Όταν θα πέσεις να μπορεί σε σηκώσει. Όταν θα κλάψεις να μπορεί να σε κάνει να χαμογελάσεις ξανά. Καταστάσεις που δεν επιτρέπεις να σου συμβαίνουν συχνά και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο δεν μπορείς να τις διαχειριστείς μόνος σου.
Ναι, όλοι έχουμε δύσκολες στιγμές. Για όλους υπάρχουν μέρες που φαίνονται σαν να μην πηγαίνει τίποτα καλά. Μέρες που θυμάσαι όλα τα λάθη που έχεις κάνει στη ζωή σου. Όταν σκέφτεσαι όλες τις ευκαιρίες που δεν εκμεταλλεύτηκες και τις καταστάσεις που θα μπορούσες να χειριστείς αλλιώς. Ναι, σε όλους συμβαίνει. Ακόμα και στους δυνατούς.
Όλοι χρειάζονται έναν άνθρωπο που όταν θα είναι μαζί τους θα μπορεί να γίνεται ο κόσμος τους και θα εξαφανίζει όλα τα υπόλοιπα. Είναι ανάγκη.
Είναι στιγμές που πρέπει να ξεχνάς τον οποιοδήποτε εγωισμό κι απλά να παραδέχεσαι πως χρειάζεσαι κάποιον δίπλα σου. Όσο πιο δυνατός είσαι, τόσο πιο αδύναμος έχεις την ανάγκη να γίνεσαι κάποιες στιγμές.
Επιμέλεια Κειμένου Δώρας Αναστασίου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Δώρα Αναστασίου
