Τα πάντα μπορεί ν’ αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Το λέμε, αλλά μονάχα όταν συμβεί μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος αυτής της πρότασης. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, γκρινιάζουμε ότι κάτι μας λείπει απ’ τη ζωή. Μια καλή δουλειά, ένας έμπιστος φίλος, ένας σωστός σύντροφος. Όσα κι αν έχουμε, υπάρχει μονίμως ένα κενό, είτε μεγάλο είτε μικρό, που μας κάνει να ξεχνάμε τα καλά και να μιζεριάζουμε που το κενό χάσκει μετέωρο.
Για κάποιους το κενό αυτό είναι δυσαναπλήρωτο. Αν, για παράδειγμα, η σχέση σου με την οικογένειά σου είναι κακή ή ανύπαρκτη, είναι απολύτως λογικό να σου ταράζει συθέμελα την ψυχολογία σου. Κάποια πράγματα όμως, καλώς ή κακώς, πρέπει να τα αποδεχόμαστε. Όχι βέβαια να μην προσπαθούμε να τ’ αλλάξουμε, να παρατάμε την προσπάθεια να βελτιώσουμε τις καταστάσεις, αλλά να δεχόμαστε ότι η τάδε κατάσταση είναι έτσι.
Δε θα επικεντρωθούμε στο πόσο άτυχοι ενδεχομένως να σταθήκαμε, στο γιατί οι άλλοι να ‘χουν περισσότερα. Οτιδήποτε για να το αλλάξουμε πρέπει πρώτα να το αποδεχτούμε. Να καταλάβουμε ότι όλα είναι μέσα στη ζωή, ότι ο καθένας έχει τα προβλήματά του κι οι συγκρίσεις με τους άλλους καταλήγουν στο ν’ αναλώνουμε τσάμπα το χρόνο μας και να πέφτουμε ψυχολογικά ακόμη περισσότερο.
Όσα πράγματα και να μας λείπουν, το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι η υγεία μας. Κι αντίστροφα, αν δεν έχουμε την υγεία μας, τότε τίποτα δεν έχει τόση αξία. Αυτό είναι κάτι στο οποίο όλοι θα συμφωνήσουμε. Λίγοι όμως καταλαβαίνουμε τη σημασία του. Έχει καταντήσει μια φράση κλισέ, που θα την ακούσουμε οποιαδήποτε στιγμή, από τον οποιοδήποτε, όπως ακούμε το «η αγάπη πάνω απ’ όλα» ή «η γη είναι στρόγγυλη».
Πρόσφατα, αρρώστησε ένα συγγενικό πρόσωπο μιας φίλης μου. Νοσηλεύτηκε για αρκετές ημέρες. Ήταν κάτι εντελώς ξαφνικό που κανείς δεν το περίμενε. Όταν η φίλη μου πήγε στο νοσοκομείο και πέρασε εκεί τη νύχτα, μου είπε ότι κάποια στιγμή χάζευε στο facebook κι έβλεπε διάφορα check-in. Τότε σκέφτηκε, ήθελε να το γράψει και να το φωνάξει, παιδιά ζήστε! Χαρείτε τις στιγμές, διασκεδάστε με την καρδιά σας! Όταν είσαι σ’ ένα χώρο γεμάτο ανθρώπους που έχουν χάσει την υγεία τους κι ειδικά όταν η αρρώστια χτυπάει το σπίτι σου, μόνο τότε μπορείς να αισθανθείς στο έπακρο πόσο πολύτιμη είναι η υγεία, ότι καθόμαστε και παραπονιόμαστε για χίλιες δυο ανοησίες, ότι αναλώνουμε σκέψεις και συναισθήματα σε πράγματα που δε θα ‘πρεπε.
Όσα κι αν μας λείπουν, ένα γερό και δυνατό σώμα είναι από μόνο του μεγάλη δύναμη. Είναι η βάση στην οποία θα πατήσουμε για να προσπαθήσουμε για το οτιδήποτε. Είναι τόσο σπουδαίο, όπως και τα νιάτα. Όταν είμαστε νέοι, έχουμε μια άλλη ενέργεια και διάθεση και μόνο αν σκεφτούμε ότι έχουμε μπροστά μας μια ζωή που περιμένει να την φτιάξουμε όπως εμείς θέλουμε. Ποτέ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει, αλλά και μόνο η σκέψη ότι –λόγω ηλικίας– έχουμε πολλές ευκαιρίες να διορθώσουμε καταστάσεις, μας χαρίζει αισιοδοξία κι ελπίδα.
Όσο σημαντικό είναι λοιπόν να ‘χουμε την υγεία μας, άλλο τόσο είναι να την έχουν κι οι δικοί μας άνθρωποι. Μια αρρώστια σοβαρή στην οικογένεια μπορεί ν’ αλλάξει τη ζωή όλων των μελών. Η καθημερινότητα γεμίζει με την ανησυχία για τον άλλον, με την ανάγκη φροντίδας του, με τη μόνιμη ικεσία να γίνει καλά. Μακάρι να μη χρειάζεται να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο, για να καταλάβουμε ότι πραγματικά πρέπει να χαιρόμαστε κάθε μας στιγμή.
Δε θα πω βγείτε, ζήστε, κάν’ τε ό,τι σας ευχαριστεί, γιατί είναι λόγια χιλιοειπωμένα. Μόνο θα πω εκτιμήστε αληθινά όσα έχετε. Αν συνειδητοποιήσουμε την τεράστια αξία αυτών, θα νιώσουμε ευγνωμοσύνη, συναίσθημα ικανό να μας γεμίσει. Την επόμενη φορά που θα στενοχωρηθούμε για κάτι, ας σκεφτούμε αν όντως αξίζει την προσοχή που του δίνουμε. Κι αύριο που θα ξυπνήσουμε, ας πούμε ένα «ευχαριστώ» στη ζωή για όσα μας έχει δώσει μέχρι τώρα και για όσα μας επιφυλάσσει.
Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Φρασιόλα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Στέλλα Φρασιόλα
