Από τότε που μπήκε το wifi σε κάθε καφετέρια, μπαρ κι εστιατόριο, έχει χαθεί το νόημα της βόλτας. Ακουγόμαστε σαν γέροι που λένε ότι στα χρόνια τους όλα ήταν διαφορετικά, κι όμως δε βγάζει το νόημα να βγαίνεις έξω με μία παρέα και να συνεχίζεις να είσαι στο facebook και στο instagram. Δε λέω, κι εμένα μ’ αρέσουν, αλλά αν ήθελα να είμαι online μπορώ κι απ’ το σπίτι, ή όταν θα είμαι μόνος μου. Την ευκαιρία να βγεις έξω με φίλους ή ακόμη και με καινούριες γνωριμίες και να συναναστραφείς, θα ανακαλύψεις ότι την έχεις όλο και πιο σπάνια στη ζωή σου.
Έχουμε wifi παντού πλέον, τα smartphone συνέχεια συνδεδεμένα και θα ήταν ψέματα αν έλεγα πως δε μου αρέσει. Ούτε κάρτα χρειάζεται να βάζουμε, ούτε σήμα ψάχνουμε, ούτε δυσκολευόμαστε να βρούμε τον οποιοδήποτε έξω.
Μέσα σε 5 λεπτάκια έχεις ανεβάσει μια ατάκα που πετάχτηκε στην παρέα σαν στάτους, έχεις κάνει το check in για να το δει το γκομενάκι, μήπως και περάσει απ’ έξω κι αν ακούσετε και κανένα ωραίο τραγουδάκι στα μεγάφωνα μπορείς να το ψάξεις στο shazam. Παν μέτρον άριστο, κι όμως ζούμε στην υπερβολή.
Δε γίνεται να μένεις από μπαταρία και να γκρινιάζεις λες και καταστράφηκε ο κόσμος. Θα επιβιώσεις, θα πιεις μια γουλιά καφέ, θα κοιτάξεις τον κόσμο που περνάει κι η ώρα θα περάσει πολύ πιο ευχάριστα απ’ όσο νομίζεις. Ίσως οι φίλοι σου σε συμπαθήσουν και λίγο παραπάνω.
Παρέες έξω όλη μέρα με το smartphone στο χέρι και δεν έχουν κοιτάξει μια φορά στα μάτια τους φίλους τους, να δουν αν είναι όλα καλά, αν υπάρχει κάτι στενάχωρο στο βλέμμα τους ή αν είναι ενθουσιασμένοι. Απομνημονεύουμε φωτογραφίες προφίλ και ξεχνάμε το πρόσωπο του φίλου μας. Μιλάμε στο messenger χωρίς να αφήνουμε καμία λεπτομέρεια εκτός κι όταν βρεθούμε από κοντά συνειδητοποιούμε πόσο λίγο γνωριζόμαστε. Μας κόβεται η φόρα και δεν έχουμε τίποτα να πούμε.
Ρε βλίτο, αν ξαναδείς να σου χαμογελάνε πονηρά και ψάξεις να τους βρεις στο facebook θα σου πετάξω το κινητό στον τοίχο. Ακριβώς μπροστά σου, σου χαμογελάει και σε προκαλεί να ξεκινήσεις συζήτηση κι εσύ δεν έχεις κάνει καν προθέρμανση με τους φίλους σου. Έχεις ξεχάσει πώς να συζητάς, πώς να συστήνεσαι και πώς να ελκύεις κάποιον. Με friend request και στιλάτες φωτογραφίες δεν κάνεις καριέρα. Ξεκίνα να ζεις επιτέλους.
Θα έρθει κι η στιγμή που θα περάσεις σε κάποια σχολή, θα μετακομίσεις ή θα χωρίσεις με το αμόρε και τότε το wifi δε θα σημαίνει και πολλά. Αν δεν έχεις με ποιον να πας για καφέ και δεν ξέρεις την πόλη, κι όλοι οι γνωστοί σου στο facebook δε μιλάνε μαζί σου πια, είναι ήδη πολύ αργά. Γι’ αυτό μάθε να είσαι λίγο πιο κοινωνικός και κάνε και μια-δυο γνωριμίες παραπάνω, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πού θα σου χρειαστούν. Κάνε το δικό σου κοινωνικό πείραμα, απλά για μια μέρα κι ανακάλυψε πόσο διαφορετική μπορεί να γίνει η ζωή σου.
Βγες για έναν καφέ και ξέχνα το κινητό στο σπίτι. Άσε τους άλλους να κάνουνε check in για εσένα και χαιρέτα άτομα στα διπλανά τραπέζια που ίσως γνωρίζεις. Συστήσου σε κοινούς γνωστούς και ίσως και σε κανέναν άγνωστο, ένα βήμα τη φορά χρειάζεται.
Κι όταν συναντήσεις και δυο ματάκια που σου αποσπούν την προσοχή κάνε και μια χειραψία με χαμόγελο, να δεις αν θα εντυπωσιαστεί που δεν ντρέπεσαι σαν όλους τους άλλους.
Όταν γυρίσεις σπίτι άνοιξε το κινητό σου και κάνε και τα σχόλιά σου κι ανέβασε και τη φωτογραφία σου. Και θα είναι μια πολύ καλή στιγμή να κάνεις κι εκείνο το friend request, όχι όμως σαν άγνωστος πλέον. Θα είσαι κάποιος με τον οποίο πραγματικά έχει γνωριστεί.
Μην ξεχάσετε βέβαια να με ακολουθήσετε στο Facebook, Instagram, Youtube, Twitch, Τwitter και στο Tinder.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη