Δεν υπάρχει σωστή στιγμή για συγκατοίκηση

Ποτέ δεν ξέρεις κανέναν αρκετά καλά, μέχρι να μείνεις στο ίδιο σπίτι μαζί του. Το ξέρεις αυτό, το έχεις χιλιοακούσει. Ωστόσο, το να ζεις με το σύντροφό σου κάτω απ’ την ίδια στέγη χωρίς επισημότητες, αρραβώνες και λόγους, είναι ό,τι καλύτερο πριν αποφασίσετε να «σοβαρέψετε» αυτό που έχετε, αφού αυτό θα μπορούσε πραγματικά να είναι το κλειδί για να διαρκέσει η σχέση σας περισσότερο -ή και να φτάσει στο τέλος της . Ναι, πρόκειται για μια διαχρονική φόρμα προκειμένου να συνειδητοποιήσεις αν θα περάσεις στο επόμενο βήμα ή όχι.

Ξαπλωμένοι σε ένα ροζ συννεφάκι, άπαντες ζουν με την ψευδαίσθηση ότι ο πρώτος καιρός μια συγκατοίκησης κυλάει βασανιστικά γρήγορα. Διακατέχονται από έναν άκρατο ενθουσιασμό, σχέδια για το μέλλον και τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Οι δουλειές του σπιτιού κι οι αγγαρείες –που πρέπει να γίνουν προκειμένου το σπίτι να μη θυμίζει τη λωρίδα της Γάζας– και μια υπέρμετρη συγκαταβατικότητα για το καθετί, συνοδεύονται από ένα μόνιμο χαμόγελο. Οι καλές πτυχές του χαρακτήρα μας είναι διαρκώς στο προσκήνιο και όλο αυτό μοιάζει, ίσως, με καλοκαιρινές διακοπές.

Ωστόσο η προσγείωση έρχεται απότομα και μπορεί να είναι κ ανώμαλη. Post it στο ψυγείο, στο τραπεζάκι του σαλονιού, στην τραπεζαρία, βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Οι μέρες κυλούν και μετά τον πρώτο μήνα (άντε και τον δεύτερο), οι μάσκες πετιούνται και ξεκινούν τα πραγματικά προβλήματα. Είναι το σημείο αυτό που η καθαρή σκέψη κι η ψυχραιμία πρέπει να βγουν στον αφρό κι η συζήτηση οφείλει να είναι δημιουργική. Είναι η φάση αυτή που τα θέματα που πρέπει να επιλυθούν μετατρέπονται σε ανυπέρβλητα εμπόδια και φτάνουν στο σημείο ο ένας απ’ τους δύο να αποχωρεί για να εξομαλυνθούν.

Τα ζευγάρια που μένουν μαζί ή ακόμα κ αυτοί που έχουν περάσει από αυτό το στάδιο, μπορούν να καταλάβουν τι εννοώ. Είναι τα  άτομα αυτά που αποκαλούνται «ξενέρωτοι» απ’ την υπόλοιπη παρέα γιατί κάποια στιγμή θέλουν να επιστρέψουν σπίτι τους, στα γνώριμα, αλλά και στο χώρο αυτόν που μοιράζονται κάτι ξεχωριστό. Το οξυγόνο στερεύει κάποιες φορές, αλλά ξέρεις ότι το πρόβλημα αφορά μόνο εσένα κι αυτόν και θες να το λύσεις.

Εάν περάσεις λοιπόν αυτό το τεστ, όλα τα υπόλοιπα θεωρούνται σαπουνόφουσκες. Δεν έχει να κάνει με το γάμο ή το παιδί. Δεν έχει να κάνει με το αν είστε μαζί καιρό ή όχι. Ποιος το ορίζει αυτό άλλωστε; Η ένταση μιας σχέσης δε δίνει την κατευθυντήρια πορεία; Δεν τίθεται ζήτημα επιπολαιότητας. Η χημεία, άλλωστε,  δύο υλικών φαίνεται αν ταιριάζει από τα πρώτα κιόλας λεπτά γιατί βλέπεις ότι η ουσία ήδη κοχλάζει.

Όσο είναι λάθος το να βιαστείς να βάλεις τη φρέσκια σχέση σου κάτω από μία κοινή στέγη, άλλο τόσο λάθος είναι να το καθυστερήσεις για μία που κρατάει χρόνια. Γιατί αν επενδύεις σε έναν άνθρωπο, αλλά συνεχίζεις να του λες καληνύχτα και να επιστρέφεις στο σπίτι σου κι αυτός στο δικό του, τότε η σχέση σας μένει μισή. Όσα χρόνια λοιπόν και αν μετράει το κοντέρ, δε θα σου δείξει το πράσινο φως για το αν είναι ο κατάλληλος –για σένα– άνθρωπος αν δε ρισκάρεις.

Μια σχέση δεν αφορά ποτέ μόνο δύο. Και γι’ αυτό το λόγο η συγκατοίκηση είναι η μόνη που μπορεί να  σε βοηθήσει στο  να δεις το πώς αντιμετωπίζει ο άλλος ζητήματα που αφορούν την οικογένειά του και τους φίλους του.  Μπορεί να μη μένουν μαζί σας, αλλά αν ο άλλος τους το επιτρέψει, τότε μπορούν να κάνουν κουμάντο στο σπίτι σας. Κι ίσως αυτό το σημείο να είναι σημαντικό να το γνωρίζετε απ’ τους πρώτους κιόλας μήνες. Μόνο αν αποπειραθείτε να μείνετε μαζί ανακαλύπτεις αν μπορεί να θέσει όρια και να αναλάβει ευθύνες.

Και για να κλείσω, η «συγκατοίκηση», μπορεί να είναι μια λέξη στο άκουσμα της οποίας πολλοί τρομάζουν. Περιέχει μέσα της κάτι το καθοριστικό, το μη αναστρέψιμο. Κι όντως έτσι είναι αν το σκεφτείς μονόπλευρα, δεν αντιλέγω. Όμως είναι κ αυτή που σου δείχνει πόσο βαθιά μπορεί να φτάσει η σχέση σου, σε μέρη που δε γνώριζε κανείς σας ότι υπάρχουν.

Σε βοηθάει να καταλάβεις πόση υπομονή έχεις, δείχνει πόση αγάπη μπορείς να δώσεις και πόση φροντίδα σου χαρίζει απλόχερα κάποιος ξένος χωρίς να τη ζητάει πίσω. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με τη διάρκεια. Είσαι έτοιμος να ρισκάρεις γιατί ναι μεν δε γνωρίζεις την έκβαση, παρ’ όλα αυτά αυτή σου η απόφαση σου δίδαξε ότι για  το χάος μέσα στο κεφάλι μας, φταίει το χάος γύρω μας.

Πετάξτε λοιπόν, από πάνω σας κάθε «πρέπει». Και ξεπεράστε τα μαζί. Ίσως τότε καταλάβεις ότι «όλα είναι τώρα»!