Υπάρχει από πολύ παλιά μια ιδιαίτερη αδυναμία για ένα είδος ανθρώπων που κάνουν τη διαφορά με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Μιλάμε για τους επαναστάτες, οι οποίοι πάντα θα μας εμπνέουν. Αλλά ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και πώς τους αναγνωρίζουμε;
Οι επαναστάτες, λοιπόν, είναι εκείνοι οι αντισυμβατικοί, οι αναρχικοί, οι άνθρωποι με φλόγες στα μάτια, που γελάνε σαν παιδιά, που δε σταματούν ποτέ να κάνουν όνειρα, που ξέρουν τι θέλουν, ξέρουν να μιλάνε και να διεκδικούν. Που ξαγρυπνούν για ένα λεπτό έμπνευσης, που γράφουν μανιωδώς, που σκέφτονται ακατάπαυστα και καταστρώνουν σχέδια για ένα καλύτερο αύριο για τους ιδίους, αλλά και για εμάς. Που είναι οι επόμενοι ηγέτες, εφευρέτες, οι ιδιοφυείς της εποχής μας, που γυρίζουν τον κόσμο με ένα σακίδιο στον ώμο, που δε δέχονται το «όχι» για απάντηση, που δε λυγίζουν και δεν τα παρατάνε με την πρώτη δυσκολία.
Εκείνοι οι άγνωστοι ήρωες που ζουν ανάμεσά μας, που τρελαίνουν μανάδες και ολόκληρες οικογένειες, που αυτοαποκαλούνται «μαύρα πρόβατα», που δεν επαναπαύονται με τα λεφτά του μπαμπά, που γκρεμίζουν τον κόσμο μας με μια λέξη για να τον ξαναχτίσουν με τα δικά τους δεδομένα, που δίνουν σώμα και ψυχή σε ό,τι πιστεύουν και δουλεύουν μέχρι τελικής πτώσεως για να επιτύχουν ό,τι βάλουν με το νου τους.
Εκείνοι οι άνθρωποι που είναι ελεύθεροι και στο μυαλό και στο πνεύμα, που έχουν το δικό τους τρόπο ζωής, τρόπο σκέψης και αντίληψης, που επαναστατούν καθημερινά στη δουλειά τους, στη ζωή τους, στη σχέση τους. Εκείνοι που οδηγούν μονάχοι τη μοτοσυκλέτα τους χωρίς να ενοχλούν, που παθιάζονται με ό,τι καταπιαστούν, που αγαπούν και δε φοβούνται να ζήσουν, να ερωτευτούν, να τραγουδήσουν, να πάρουν τον άνθρωπο τους από το χέρι και να χορέψουν μέχρι τελικής πτώσεως.
Εκείνοι οι άνθρωποι που δε φοβούνται να τσαλακωθούν, που φωνάζουν δυνατά και εκφράζουν τις επιθυμίες τους, που πέφτουν, αλλά σηκώνονται από πείσμα και νεύρο και παλεύουν ξανά και ξανά. Εκείνοι που ξέρουν πότε πρέπει να φύγουν και πάντα φεύγουν με το κεφάλι ψηλά, που δεν έχουν λίστα με σωστά και λάθη, που τα έχουν βρει με τον εαυτό τους, που ακολουθούν μονάχα την καρδιά και την ψυχή τους, που ζουν με πυξίδα τα ιδανικά τους και τις αξίες τους, που δεν τους νοιάζουν οι αντιδράσεις, οι λογοκρισίες, οι κοινές γνώμες, η κοινή λογική (και δεν πρέπει να τους νοιάζει κιόλας).
Όλοι εκείνοι που ζουν την αλήθεια τους έντονα και στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους, που δεν αφήνουν λεπτό να πάει χαμένο, που δε λένε ποτέ να μεγαλώσουν, να επαναπαυτούν, να σταματήσουν την επανάστασή τους. Όλοι εκείνοι οι άνομοι που σπάζουν τους κανόνες, που τολμούν, που κάνουν τη διαφορά, που είναι η «αλλαγή». Σε αυτή τη ζωή εκείνοι μας εμπνέουν…
Αν συναντήσεις, λοιπόν, ένα τέτοιο άτομο μην το περιγελάσεις και μην το αφήσεις με τίποτα να φύγει από τη ζωή σου. Αγκάλιασέ το και αγάπησέ το για τη μοναδικότητά του. Δες το σαν ένα φυλακτό και κράτησέ το κοντά σου, δίπλα σου. Να σε εμπνέει και να μεγαλώνει τον εσωτερικό σου κόσμο, να σε αλλάζει χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, απλώς με το να είναι ο εαυτός του.
Συντάκτης: Ανδριάνα Χάρη
