Νιώθεις;
Νιώθεις πολλά και λες λίγα ή νιώθεις λίγα και λες πολλά;
Το να μη νιώθεις τίποτα παίζει κι αυτό στο παιχνίδι αλλά το αφήνω στην άκρη γιατί συμβαίνει σπάνια.
Τη βδομάδα που μας πέρασε στο «I love polls» σας ρωτήσαμε αν είναι χειρότερο να μη λες αυτά που αισθάνεσαι ή να μην αισθάνεσαι αυτά που λες.
Το 34% επέλεξε πως το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί είναι να μην εκφράζεις αυτά που νιώθεις και το 66% να μην τα νιώθεις καν.
Ας ξεκινήσουμε από το βασικότερο όλων, όμως. Το αν αισθάνεσαι!
Τα συναισθήματα μπορεί να στα ξυπνήσει ένας άνθρωπος για σημαντικούς λόγους αλλά και για τους πιο ασήμαντους. Επειδή κάποιος σε κοίταξε όπως κανένας άλλος, επειδή ήρθε εκείνο το φιλί που σου άφησε τη γεύση στο στόμα που περίμενες χρόνια, επειδή μοιράστηκε μαζί σου την αγαπημένη του κρέπα, μέχρι και γιατί γελάς με τ’ αστεία του συνεχώς. Δε σ’ ενδιαφέρουν οι λόγοι αλλά το αποτέλεσμα. Ότι ζεις με αυτόν τον άνθρωπο κάνει την καθημερινότητά σου και τη ζωή σου πιο όμορφη.
Για κάποιον λόγο λοιπόν τώρα εσύ επιλέγεις αυτό το όμορφο τραγούδι που σιγοτραγουδούν όλες σου οι αισθήσεις να το κρατάς κρυφό. Είτε από φόβο μη χαθεί το νόημα των στίχων, είτε από ντροπή για την όχι και τόσο καλή φωνή σου, είτε γιατί σε τρομάζει μη τυχόν και δεν αρέσει «αυτού του είδους» η μουσική στον άλλον, είτε γιατί λόγος σοβαρός δεν υπάρχει αλλά το κόλλημα στο κεφάλι σου παραμένει.
Ό,τι δεν ακούγεται όμως, δε σημαίνει και πως δεν υπάρχει.
Το να μη λέμε αυτά που αισθανόμαστε είναι σίγουρα άσχημο πράγμα, αλλά σπάνια μπορεί κάποιος να κρύψει με επιτυχία αυτήν την όμορφη αλλαγή μέσα του. Γιατί έχει αλλάξει. Έχει ομορφύνει, έχει γλυκάνει, έχει νιώσει!
Και το να νιώσεις σε αυτή την εποχή κάτι δυνατό είναι τόσο σημαντικό που θα έπρεπε όχι απλά να το λες, αλλά να το φωνάζεις δυνατά. Να σε ακούσουν όλοι εκείνοι που προσπαθούν να βρεθούν στην δική σου θέση και μέχρι στιγμής δεν τα έχουν καταφέρει.
Και σου μιλά μια pillowfighter που για χρόνια κρατούσε μέσα της κρυφό κάθε συναίσθημα και μια μέρα –γιατί θα έρθει και σε σένα, δεν μπορεί– που δε χωρούσανε άλλα μέσα στην καρδούλα της κι έπρεπε ν’ αδειάσει αποφάσισε να τα ξεφουρνίσει όλα.
Δεν ήτανε τελικά και τόσο δύσκολο. Και τα λες για σένα και μόνο για σένα. Εσύ είσαι υπεύθυνος για ό,τι νιώθεις και κανείς άλλος. Πράξε λοιπόν όπως θα ήθελες να πράττουν απέναντι σου.
Αν κάποιος νιώθει κάτι για εσένα θα ήθελες να το ξέρεις; Να έχεις την επιλογή να διαλέξεις αν θα γίνεις μέρος αυτού του τραγουδιού που θέλει ο άλλος να μοιραστεί μαζί σου ή όχι;
Πόσες ιστορίες χάθηκαν, δεν ξεκίνησαν καν ή συνεχίζουν να εξελίσσονται μόνο μέσα στο μυαλό μας επειδή δεν εκφράσαμε ποτέ αυτό που νιώσαμε;
Υπάρχουν βέβαια κι οι ιστορίες που ξεκίνησαν κι έμοιαζαν ονειρικές, επειδή κάποιος είχε βρει τα κατάλληλα λόγια αλλά δεν πήγαζαν από τα ανάλογα αισθήματα.
Και κάπως έτσι περνάμε στο δεύτερο σκέλος του poll μας. Ο λόγος για όλους εκείνους που δεν αισθάνονται αυτά που λένε. Και πιστέψτε με, είναι πολλοί.
Αυτός ο διπλωματικός αλλά άδικος τρόπος προσέγγισης κρατά πολλά ζευγάρια ενωμένα στις μέρες μας.
Αποκαλώ αυτή την συμπεριφορά άδικη γιατί εδώ πληγώνεις τον άλλον. Επενδύει πάνω σου ο άλλος τα πάντα, ενώ εσύ τον έχεις για το διδακτορικό σου, για να εξελίσσεις την καφρίλα σου.
Δε νιώθεις αλλά ξέρεις καλά πως δε μπορείς να κατακτήσεις καμία καρδιά, αν δεν πεις τα σωστά λόγια. Τα λόγια είναι αυτά που θα δημιουργήσουν το κλίμα για την ακόμη ομορφότερη συνέχεια.
Ευτυχώς η κατηγορία των ανθρώπων που δε νιώθει αλλά λέει πολλά, είναι από εκείνες που ξεσκεπάζονται πιο εύκολα. Όσο καλός παίκτης κι αν είσαι δε μπορείς να υποκριθείς πως νιώθεις. Αργά η γρήγορα, θ’ αποκαλυφθείς.
Είτε έχεις επιλέξει να μην εκφράζεις αυτά που αισθάνεσαι, είτε να τάζεις τον ουρανό με τ’ άστρα χωρίς να έχεις καμία διάθεση να πας να τα φέρεις, σε προειδοποιώ. Και οι δύο επιλογές είναι λάθος.
Η σωστή θα παραμένει πάντα το «να λες ό,τι αισθάνεσαι και να αισθάνεσαι ό,τι λες».
Γιατί… περνάνε οι στιγμές.
Συντάκτης: Μαριάμ Πολυγένη
