Αναβλητικοί γιατί μας τρομάζει το ενδεχόμενο αποτυχίας

Έρχονται φορές στη ζωή και την πορεία μας -συνήθως επαγγελματική- που ενώ γνωρίζουμε πόσο χρειαζόμαστε κάτι για να προχωρήσουμε και να βελτιωθούμε, δεν τολμάμε ούτε να το προσπαθήσουμε. Το πετάμε στο φάκελο της αναβλητικότητας με μια φτηνή δικαιολογία προς τον εαυτό μας ότι πάλι δεν προλαβαίνουμε. Αυτό λέμε και στους άλλους όταν μας «σπρώχνουν» να κάνουμε το καλύτερο για εμάς, για να πείσουμε όχι εκείνους, αλλά τον εαυτό μας. Να σταλεί το μήνυμα στον εγκέφαλο ότι όντως δεν έχουμε χρόνο και γι’ αυτό δεν κάνουμε αυτό που πραγματικά επιθυμούμε. Την κατάσταση αυτή τη δημιουργούμε επειδή φοβόμαστε. Γιατί όμως ούτε καν προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα που μπορούν να μας βοηθήσουν να εξελιχθούμε;

Αρχικά, τρομάζουμε μπροστά στο ενδεχόμενο της αποτυχίας. Ξέρουμε πως όσο περισσότερο θέλουμε κάτι, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η απογοήτευσή μας αν δεν καταφέρουμε να το φέρουμε εις πέρας. Ο φόβος αυτός είναι αλληλένδετος με το φόβο της δέσμευσης, είτε μόνο προς τον εαυτό μας είτε προς τρίτους. Τις υποσχέσεις μας θέλουμε προς εμάς θέλουμε να τις τηρούμε και ξέρουμε ότι αν δεν τα καταφέρουμε θα αρχίσουμε να αμφιβάλλουμε για τις ικανότητές μας. Κάποιοι μάλιστα μπορεί ακόμα και να πιεστούν, αφού το άγχος για επιτυχία θα κάνει την εμφάνισή του στη ζωή τους απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή που θα πάρουν απόφαση να ασχοληθούν μ’ αυτό που επιθυμούν. Θα θέσουν στον εαυτό τους συγκεκριμένα χρονικά περιθώρια για να εκπληρώσουν το στόχο τους και για να πραγματοποιήσουν αυτό που έχουν στο μυαλό τους. Σταδιακά, μέρα με τη μέρα, θα προσπαθούν να κάνουν βήματα προς την επίτευξη του στόχου.

Κάνω βήματα σημαίνει ψάχνω να βρω τρόπους για να πετύχω. Ιδανικά σημειώνεις κάπου το στόχο σου για να μπορείς να τον βλέπεις καθημερινά, να τον υπενθυμίζεις στον εαυτό σου και να σταματήσεις να χρησιμοποιείς άκυρους λόγους σαν δικαιολογίες για να αναβάλει την προσπάθεια. Κι αν αυτό για κάποιους φαίνεται άπιαστο να κρατήσουν τις υποσχέσεις προς τον εαυτό τους, τότε η λύση είναι να δεσμευτούν μπροστά σε κόσμο. Σε παρέα φίλων, στην οικογένειά, στο σύντροφο. Να μιλήσουν για το στόχο, ώστε να υπάρχει κάποιος που μπορεί να βοηθήσει στην επίτευξή του. Γιατί, έτσι, μας πιάνει και λίγο η ντροπή που συνοδεύει τη δέσμευση προς τρίτους κι ίσως και να λειτουργήσει ως κινητήριος δύναμη για να πάψουμε να είμαστε αναβλητικοί. Πώς μπορούμε, όμως, να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε δικαιολογίες για να καλύψουμε τους φόβους μας;

Είμαστε όσα επιλέγουμε, αυτά που λέμε στον εαυτό μας κάθε πρωί. Η κινητήριος δύναμή μας είναι τα μηνύματα που στέλνουμε εμείς στο υποσυνείδητό μας. Όσο το αφήνουμε χωρίς τροφή, τόσο απομακρυνόμαστε από την εμπιστοσύνη απέναντι στον εαυτό μας και τη δυνατότητα εκπλήρωσης των στόχων μας. Εάν, δηλαδή, κάθε μέρα ξυπνάμε με αρνητικές σκέψεις και τα βλέπουμε όλα «μαύρα», έτσι θα συνεχίσουν να είναι. Σκοπός είναι να σηκωνόμαστε από το κρεβάτι λέγοντας στον εαυτό μας ότι θα τα καταφέρουμε και ότι είμαστε αρκετά ικανοί για να ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια. Ταΐζουμε το υποσυνείδητο όχι μόνο με θετικές σκέψεις, αλλά και με εικόνες που μας γεμίζουν ενέργεια. Επιλέγουμε να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους θετικούς. Μην ξεχνάτε ποτέ πως “Happiness is a state of mind”! Προσπαθήστε να εκπληρώσετε τους στόχους σας!