Μήπως αδικείς λιγάκι τον εαυτό σου;

Θα σου ακουστεί βαρετό ή περίεργο, αλλά κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Κι αυτό συμβαίνει για το λόγο του ότι όλα μετριούνται με βάση τον μέσο όρο. Κι ένα εισιτήριο το οποίο οδηγεί στη συναισθηματική υγεία και την αποδοχή των ήπιων και κοσμικών αληθειών της ζωής σου. Χωρίς κρίσεις και υψηλές προσδοκίες.

Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό, όμορφο ή άσχημο, αν μπορείς να το αποφύγεις ή να γίνεις κομμάτι του, έχει να κάνει με τις δικές σου γνώσεις και την αποδοχή της δικής σου κοσμικής ύπαρξης. Γεγονός αποτελεί το κατά πόσο θέλεις πραγματικά ν’ απαλλαχθείς από κάτι, προκειμένου να επιτύχεις αυτό που θέλεις πραγματικά να πετύχεις.

Κι αν το μυαλό σου πάει στο ότι πρέπει να κόψεις τη ζάχαρη ή να ξεκινήσεις το γυμναστήριο προκειμένου να χάσεις μερικά κιλά για να βγεις κορμί το καλοκαίρι στην παραλία, ή απλά να κάνεις μία μάσκα ομορφιάς για να λάμψει το πρόσωπό σου, στο βάθος του πράγματος – δεν έχεις σκεφτεί – ότι το κάθε πρόσωπο και κορμί μπορεί να΄ ναι εξαιρετικό και μεγαλειώδες, απλά και μόνο κουνώντας προς τα έξω το μέσα του, με μία και μόνο έκρηξη της ουσίας του.

Κι εδώ έρχεται ένα σύστημα το οποίο προσπαθεί να σου πουλήσει κάτι για ν’ αισθανθείς καλά για λίγα λεπτά –ασχέτως αν εσένα σου πήρε ώρες ή εβδομάδες για να το υλοποιήσεις. Ένα σύστημα το οποίο έρχεται να σου προσφέρει κενές θερμίδες, μ΄ ένα προσωρινό φούσκωμα στο μυαλό και στην καρδιά. Μόλις το καταπιείς το σώμα σου, ξυπνάει κι αισθάνεται, ισχυρό και ζωντανό. Αλλά τι γίνεται μετά απ’ όλα αυτά; Τι γίνεται μ’ αυτή την πίεση να’ σαι πάντα καταπληκτικός; Και στην τελική, εσύ με ποιον τρόπο έχεις μάθει, να μετράς τον εαυτό σου; Ποιος είναι ο δικός σου «μέσος όρος»;

Για σήμερα, λοιπόν, θα’ θελα να κάνεις μία παράκαμψη απ’ την κουλτούρα «να κάνουμε περισσότερα, ν’ αγοράσουμε περισσότερα, να κοιτάμε περισσότερο» και να υποστηρίξεις το πλεονέκτημα της μετριότητας. Να γίνεις λίγο βαρετός και να πέσεις πιο κάτω απ’ το μέσο. Γιατί είναι κι αυτές οι μεγάλες ή μικρές πόλεις, αυτά τα κοινωνικά δίκτυα, το διαδίκτυο που ξεγελούν τους ανθρώπους και στη φασαρία τους αυτή, ο άνθρωπος, δεν καταλαβαίνει ότι είναι μόνος κι αφήνεται.

Αφήνεται σ’ ένα αθλητικό, ταλαντούχο κι όμορφο κορμί. Αφήνεται σ’ ένα σαγόνι, τόσο χαραγμένο, που μοιάζει με μία θεότητα που κατέβηκε από τον Όλυμπο. Αφήνεται σε μια φήμη και μια γοητεία που είναι τόσο παχιά που νομίζει ότι μπορεί να κολυμπήσει μέσα σ’ αυτή. Αφήνεται μέσα σε μια τεχνολογική καινοτομία που ξοδεύει χρόνο βοηθώντας τους αδύναμους και καταπιεσμένους.

Κι αν αυτό είναι μία ενδιαφέρουσα πτυχή της ανθρώπινης φύσης, που φαίνεται να χρειάζεται για να βρει τους φανταστικούς ήρωες που θα ενσωματώσουν την τελειότητα, σκέψου, ότι πλέον δεν υπάρχουν ιππότες που να σκοτώνουν δράκους. Δεν υπάρχουν πρίγκιπες ή πριγκίπισσες. Κι αν υπάρχουν, παραιτούνται, απ’ τα καθήκοντά τους. Ακόμα κι ο σούπερμαν, αν το σκεφτείς, ένα κόκκινο εσώρουχο φοράει με μία φυσική δύναμη και ηθική στάση απέναντι σε μια δικαιοσύνη που είναι ή άσπρη ή μαύρη.

Βγάλε απ’ το μυαλό σου το πλεονέκτημα να επιδιώξεις τη μετριότητα. Βάλε μέσα σ’ αυτό ότι πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, προκειμένου να καταλήξεις εκεί παρά τις καλύτερες προσπάθειές σου. Γιατί τα πάντα στη ζωή είναι μια ανταλλαγή. Μερικοί γεννιούνται με υψηλές ικανότητες για μάθηση κι άλλοι με φυσικές ικανότητες.

Γι΄ αυτό είμαστε όλοι αρκετά μέτριοι στα περισσότερα πράγματα. Ο καθένας ξεχωριστά έχει τα δικά του πλεονεκτήματα κι αδυναμίες. Άλλωστε αυτή είναι η φύση της ζωής. Και για να γίνεις πραγματικά σπουδαίος σε κάτι, πρέπει να αφιερώσεις, χρόνο κι ενέργεια σ΄ αυτό. Αρκεί να μην είναι στόχος σου η μετριότητα γιατί αυτό είναι χάλια. Αλλά αντίθετα η μετριότητα, ως αποτέλεσμα ενός στόχου, είναι επιτυχία. Επομένως, μάθε να μετράς τον εαυτό σου με γνώμονα εσένα και μη σε υποτιμάς.