Σήμερα θα σου μιλήσω για μυστικά. Είμαι σίγουρη ότι στους περισσότερους δεν αρέσουν τα μυστικά, ειδικά όταν τα κρατούν οι άλλοι από εκείνους. Ίσως γιατί η σκόπιμη απόκρυψη ενός γεγονότος και το ψέμα είναι αδέρφια. Πολλοί θεωρούν ότι είναι και το ίδιο πράγμα.
Αλλά σήμερα δε θα σου πω γι’ αυτά τα μυστικά. Θα σου πω για εκείνα τα απενοχοποιημένα, τα προσωπικά μυστικά, που δεν τα μαθαίνει ούτε το εκάστοτε έτερον ήμισυ, ούτε οι φίλοι, ούτε η μάνα σου η ίδια. Θα πω γι’ αυτά που έχεις κρύψει βαθιά μέσα σου και δεν είναι για κανενός τα μάτια ή τα αυτιά.
Καμιά φορά ίσως και να νιώθεις τύψεις που τα κρατάς μόνο δικά σου. Κακώς, θα σου πω εγώ. Υπάρχουν πράγματα που μπορείς να τα κρατήσεις μόνο για σένα, χωρίς να νιώθεις άσχημα γι’ αυτό. Ο καθένας μας χρειάζεται ένα χώρο στην ψυχή του απάτητο, ένα άβατο όπου κανείς άλλος δεν έχει δικαιοδοσία εκτός από τον ίδιο.
Το μυστικό σου μπορεί να είναι κάτι ασήμαντο ή και κάτι άκρως σημαντικό. Μπορεί να ντρέπεσαι να πεις ότι εκείνη τη νύχτα ξέρασες στο μαγαζί ή ότι για κάποιο διάστημα βρισκόσουν στα αρχικά στάδια του αλκοολισμού κι ότι χρειάστηκες βοήθεια. Δεν έχει καμιά σημασία το μυστικό σου. Σημασία έχει ότι θες να το κρατήσεις βαθιά μέσα σου, να μη βρει ποτέ επιφάνεια, να είναι ο δικός σου προσωπικός θησαυρός. Μόνο για πάρτη σου.
Για κάποιους αυτά τα μυστικά είναι το τελευταίο κάστρο, το απόρθητο, εκεί που δεν έχει πατήσει κανείς. Χωρίς αυτά τα μυστικά είναι ευάλωτοι, αδύναμοι, είναι ανοιχτά βιβλία, δεν έχουν καμιά άμυνα. Και –ας μη γελιόμαστε– είναι απαίσιο το να νιώθεις αδύναμος και απροστάτευτος. Σε όποιον επέτρεψες την είσοδο στον ιερό εκείνο χώρο, βρίσκεσαι παντελώς στο έλεός του, καθώς γνωρίζει τα πάντα για σένα κι έχει τη δύναμη να σε καταστρέψει με μια του κουβέντα. Έχεις βγάλει για χάρη του όχι μόνο την πανοπλία, αλλά και τα σώβρακα, και στέκεσαι μπροστά του όπως σε γέννησε η μανούλα σου, και του δίνεις στο χέρι παράλληλα και τα κατάλληλα εργαλεία για να σε στείλει στο διάολο κι ακόμα παραπέρα.
Οι συγκεκριμένοι μάλιστα, αυτοί που τα μυστικά τους τα θέλουν για προστασία, είναι συχνά κι αυτοί που χρειάζονται κάποιον με θράσος να τους τα βγάλει με το τσιγκέλι. Με τρόπο μαζοχιστικό, περιμένουν εκείνον που θα τους αναγκάσει να τα βγάλουν όλα στη φόρα.
Και τότε, μόλις αυτός ο θρασύτατος άλλος τους κάνει να τα ξεράσουν όλα, αφήνονται. Αφήνονται τόσο, που εκτός από τα σώβρακα παίρνουν φόρα και βγάζουν και το πετσί τους ακόμα για τον άλλον. Έτσι, για να ρίξει μια καλύτερη ματιά στον εσωτερικό τους κόσμο.
Ορισμένοι, εθελοτυφλούν. Δεν παραδέχονται τα μυστικά τους ούτε στον ίδιο τον εαυτό τους και προσποιούνται ανεπιτυχώς ότι δεν υπήρξαν ποτέ. Και να ξέρεις, αυτό είναι το χειρότερο γιατί τα μυστικά είναι ύπουλα· όσο τα αγνοείς, τόσο αυτά επανέρχονται και σε στοιχειώνουν. Και δε σ’ αφήνουν ήσυχο να κοιμηθείς και γίνονται εφιάλτες που σε κυνηγούν και τη μέρα. Είναι από αυτά τα μυστικά που είχαμε και έχουμε όλοι, από εκείνα που βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι είσαι λάθος εκατό τις εκατό και θα κριθείς σκληρά αν τα παραδεχτείς.
Άλλοι τα κρατούν κρυφά από σεβασμό. Ναι, καλά διάβασες και καλά θα κάνεις να τα σέβεσαι κι εσύ. Γιατί πολλές φορές το μέσα σου δεν εκφράζεται με λέξεις και σαν πας να το χωρέσεις σ’ αυτές χάνεται, παραποιείται, βγαίνει αλλιώς. Αν δεν μπορείς να το εκφράσεις ακριβώς, κράτα το ανείπωτο. Σεβάσου την αξία του και μην το μειώνεις στριμώχνοντάς το σε γράμματα.
Τέλος, υπάρχουν και κάποιοι που τα πιο δικά τους κομμάτια τα κρατούν ανέγγιχτα, από φόβο ότι ο απέναντι θα τρομάξει αν τα μάθει. Είναι αυτοί που τη σιχαίνονται τη μοναξιά και τρέμει το φυλλοκάρδι τους μην και παραχωρώντας τα σκοτάδια τους χάσουν κάτι από τον εαυτό τους ή χάσουν αυτούς που έχουν δίπλα τους.
Προσωπικά, δεν ξέρω σε ποια κατηγορία ανήκω. Ίσως ν’ ανήκω σε όλες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα σκοτάδια μου είναι ιερά και τους αποδίδω συχνά φόρο τιμής. Κι αν μου επιτρέπεται να σου δώσω μια συμβουλή, θα σου πω να κρατήσεις δυο πράγματα για σένα, έτσι για το γαμώτο.
Για να έχεις τα υλικά να χτίσεις τον εαυτό σου απ’ την αρχή αν κάποιος σε γκρεμίσει και για να βρίσκεις τον εαυτό σου σ’ αυτά, όταν νομίζεις πως έχεις χαθεί.
Συντάκτης: Σοφία Καλπαζίδου
