Το «ποτέ δεν είν' αργά» άργησε πολύ τελικά

Είναι κάποιες φράσεις που κάνουν κρότο στο άκουσμά τους. Άπαξ κι ειπωθούν δεν υπάρχει γυρισμός. Φέρνουν μαζί τους αναμνήσεις, σκέψεις και ξεχασμένα συναισθήματα. Θυμίζουν καταστάσεις του παρελθόντος κι ελπίδες που θάφτηκαν με την πάροδο του χρόνου.

Πόσες φορές εμφανίστηκε κάποιος ξανά στη ζωή σας εντελώς ξαφνικά; Ειδικότερα τη στιγμή εκείνη που σχεδόν τον είχατε οριστικά διαγράψει; Κι έτσι απλά έφερε τα πάνω κάτω στην καθημερινότητά σας. Και όταν ζητήσατε μια αιτιολογία για την εμφάνιση του, απλά χαμογέλασε κι άρχισε να δικαιολογούνται. Κι ενώ με δυσπιστία κοιτούσατε τα λεγόμενα του, εκείνος προσπάθησε να κατευνάσουν τα πνεύματα με μια πολυχρησιμοποιημένη φρασούλα. Τέσσερις μονάχα λέξεις, αλλά αρκετά δυνατές για να προβληματίσουν.

«Ποτέ δεν είναι αργά».

Πόσες φορές ακούσατε αυτή την φράση; Σε πόσα καρδιοχτύπια δώσατε μια ευκαιρία μ’ αυτήν τη σκέψη; Πόσοι χωρισμοί κατέληξαν σε μια νέα αρχή με την ελπίδα πως έστω κι αργά ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά; Μόνο που πολλές φορές τα πράγματα δεν αλλάζουν. Οι καταστάσεις παραμένουν στάσιμες, οι συμπεριφορές ίδιες, και η κατάληξη είναι όμοια με πριν.

Και κάπου εκεί αρχίζεις κι αναρωτιέσαι πού έσφαλε και ποιος και η κατάσταση δεν αλλάζει. Γιατί μένετε στάσιμοι και δεν εξελίσσεται το μεταξύ σας. Αφού συμφωνήσατε πως ποτέ δεν είναι αργά και πως αξίζει μια νέα αρχή, πού κολλάτε; Και τώρα που πήρες αυτό που ήθελες γιατί δεν είσαι ικανοποιημένος; Αφού επιτέλους είχες ό, τι επιθυμούσες πριν μήνες γιατί νιώθεις αλλιώς;

Σπας το κεφάλι σου για να βρεις μια εξήγηση αλλά τίποτα δεν περνάει από τον νου σου. Αναλογίζεσαι όσο ζήσατε και ζείτε και ψάχνεις μέσα σ’ αυτά να βρεις την απάντηση στο ερώτημά σου. Προσπαθείς να το μοιραστείς με τον άνθρωπό σου αλλά κι εκείνος δεν καταλαβαίνει τι σ’ έπιασε. Αντιθέτως θίγεται κιόλας από την αμφιβολία και τον προβληματισμό σου. Γι’ εκείνον είναι όλα μια χαρά ενώ εσύ προβάλεις μια εικόνα μες στα λάθη. Μια εικόνα που δείχνει έλλειψη ενδιαφέροντος ή άγνοια των επιθυμιών.

Η απάντηση όμως είναι πιο προφανής και συνηθισμένη από όσο φαντάζεστε. Δε φταίει κανένας σας αλλά ούτε και η σχέση αν λειτουργεί αντίθετα από ό, τι την περιμένατε. Η λύση στο πρόβλημά σας βρίσκεται βαθύτερα στο κόσμο των αισθήσεων. Βρίσκεται στην καρδιά. Η απάντηση είναι απλή. Φταίει που άλλαξαν τα αισθήματά σας.

Ποιος είπε πως ποτέ δεν είναι αργά; Η ζωή προχωράει κι οι άνθρωποι αλλάζουν. Αυτά που νιώσατε χάνονται στο χρόνο και φωτιές που σβήσανε δεν αναζωπυρώνονται γιατί πλέον η σπίθα χάθηκε. Είτε από τον έναν είτε και από τις δυο πλευρές. Στον έρωτα και στην αγάπη έρχεται η στιγμή που πλέον είναι αργά για το οτιδήποτε. Τα συναισθήματα δεν είναι ούτε παντοτινά αλλά ούτε και στάσιμα. Ειδικότερα μετά από έναν χωρισμό, υπό οποιεσδήποτε συγκυρίες, αν αργήσεις τότε ίσως και το τέλος να είναι και οριστικό.

Κι είναι κάτι το λογικό. Δε γίνεται να έχεις μόνιμα τα ίδια συναισθήματα. Όσο μεγαλώνεις, κερδίζεις εμπειρίες και ζεις στιγμές, αλλάζει η σκέψη κι ο τρόπος ζωής σου. Μ’ άλλο τρόπο ερωτεύεσαι και κάνεις σχέση κατά την εφηβεία σου και με άλλο τρόπο επιλέγεις τον σύντροφό σου ως ενήλικας. Στη νεαρή ηλικία είσαι πιο ενθουσιώδης και παρορμητικός ενώ αργότερα, αφού έχεις ζήσει καταστάσεις κι ανθρώπους, δρας πιο συνειδητά και συνεσταλμένα.

Όπως και να ‘χει, τα συναισθήματα διαρκώς κινούνται κι αλλάζουν. Δεν περιμένουν τίποτα και κανέναν. Κανείς δεν είπε πως πρέπει να είσαι κολλημένος κάπου μόνο και μόνο επειδή είχες νιώσει κάτι στο παρελθόν. Έτσι όπως έρχονται και φουντώνουν, με τον ίδιο τρόπο φεύγουν και μειώνονται. Μονάχα έτσι προχωράς κι από καταστάσεις που δε σου έκαναν καλό.

Την επόμενη φορά που θα σου πουν αυτή την φράση, αν το μέσα σου έχει αλλάξει, μην την αφήσεις να σε παρασύρει. Είναι εντάξει το να προχωράς και να αλλάζει αυτό που αισθάνεσαι. Μην αφήνεις τίποτα να σε κρατάει πίσω. Προχώρησε, ζήσε, νιώσε, ξέχασε και ξεπερνά δίχως όρια. Είσαι απλώς ένας άνθρωπος που ακόμα μαθαίνει και ωριμάζει.

Κι δε θα έπρεπε να υπάρχουν φραγμοί σ’ αυτό.