Να λέγαμε «δε χάρηκα καθόλου για τη γνωριμία» να ξεμπερδεύαμε

Υπάρχουν στιγμές που θέλεις να πεις ακριβώς αυτό που σκέφτεσαι, αλλά οι καλοί σου τρόποι σε εμποδίζουν; Φαντάζομαι πως η απάντηση είναι ναι, πανηγυρικό, φωναχτό και γενναίο. Θα σου φαινόταν εξαιρετική ιδέα αν μπορούσες να πεις σε κάποιον: «Ξέρεις κάτι τελικά, δε χάρηκα για τη γνωριμία μας;» Φαντάζομαι πως σε πρώτη σκέψη θα απαντήσεις πάλι «ναι» και θα συμφωνήσουμε πως θα ήταν τέλειο να μπορείς να το πεις, όταν δε χάρηκες για μία πρώτη γνωριμία, που μόλις έκανες. Μη βιάζεσαι να σκεφτείς τους ερωτικούς σου μπελάδες, υπάρχουν ακόμα πολλές περιπτώσεις που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το αβαντάζ. Κι επειδή δε θέλω να κουράζεσαι και να σκέφτεσαι μόνος σου, θα στα πω εγώ ένα-ένα και όση ώρα διαβάζεις, θα φέρνεις στο μυαλό σου τα παραδείγματα που σίγουρα έχεις, να δούμε που θα καταλήξουμε και σήμερα.

Εξάλλου ποιος δεν έχει γνωρίσει εκείνους τους φίλους-φίλων που καθόλου δε σε ενδιέφεραν, βγαίνατε απλά για να βγείτε και βαριόσουν απεριόριστα να ρωτήσεις για τη ζωή τους; Καλά για να μιλήσεις για τη δική σου, ούτε κατά λάθος. Σίγουρα έχεις πολλές τέτοιες γνωριμίες που δε χάρηκες κι ήθελες τόσο πολύ να βγεις, να το φωνάξεις, να το πεις, αλλά δεν έκανες τίποτα, εκτός από υπομονή κι αδιαφορία. Οκ, γνωριστήκατε, αλλά αυτό δε σε έκανε πιο σοφό, οπότε δε θα άλλαζε τίποτα και να μην γνωριζόσασταν. Νομίζω πως σε αυτήν τη φάση, τα αισθήματα είναι αμοιβαία μωρό μου, γιατί η αύρα των ανθρώπων λέει πάντα την αλήθεια και μόνο την αλήθεια.

Επόμενο κεφάλαιο, η δουλειά. Στον εργασιακό τομέα έχουν ακουστεί απεριόριστα ψεύτικα «χάρηκα για τη γνωριμία, παύλα συνεργασία, παύλα αηδία» . Από τον πρώτο εργοδότη, μέχρι τον τελευταίο συνάδελφο, σίγουρα βρέθηκε κάποιος που δε χάρηκες κι ας μην το είπες φεύγοντας, ας μην το ‘στειλες σε εκείνο το ρημάδι το meil, ας το προσπέρασες σ’ εκείνη την αξιολόγηση, αλλά σίγουρα ήθελες να το πεις και να το βγάλεις από την ψυχούλα σου. Δεν πειράζει, γιατί δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους και δεν χρειάζεται κιόλας, τα ‘χουμε ξεκαθαρίσει αυτά σε προηγούμενη παράδοση.

Πάμε τώρα και στο καυτό θέμα των προσωπικών, των πολύ προσωπικών σχέσεων. Πόσες ατυχείς γνωριμίες, πόσα πρώτα ραντεβού που φαινομενικά είχαν όλες τις προϋποθέσεις και προδιαγραφές, κατέληξαν σε φιάσκο και μετά δε μπορούσες να βρεις ούτε μισό λόγο που γνωριστήκατε; Θα το πάω ένα βήμα παραπέρα, χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος και θα φτάσω στις ερωτικές σχέσεις ανεξαρτήτως ηλικίας, διάρκειας και ποιότητας που έφτασαν τελικά σε ένα τρανταχτό και χιλιοτραγουδισμένο: «Να μη σε γνώριζα ποτέ!» Κάποιες φορές το ξεστόμισες πάνω στα νεύρα και στα κλάματα, άραγε το εννοούσες όμως; Και υπάρχουν κι άλλες στιγμές που το ένιωθες με σιγουριά, αλλά δεν το είπες ποτέ. Το σκέφτεσαι τώρα και σε καίει μέσα σου, πόσο πολύ θα ήθελες να πετάξεις αυτές τις λέξεις μία-μία στα αφτιά του πρώην αγαπημένου σου ανθρώπου. Θα ΄θελες πολύ να τον κατεβάσεις από το θρόνο του, θα ‘θελες να διαβάσει τη σκέψη σου, όταν τον κοιτάζεις και αναρωτιέσαι γιατί διασταυρώθηκαν αυτοί οι δρόμοι. Κάποιες φορές αισθάνεσαι πως το καταλαβαίνει και γελάς ειρωνικά, σταματάς απότομα για να μη δώσεις την επιβεβαίωση που ζητά, γυρίζεις την πλάτη και σκορπάς το άρωμά σου που λάτρευε και έτσι νομίζεις πως παίρνεις εκδίκηση για τα λόγια που δεν είπες.

Νομίζω πως σε έναν μαγικό κόσμο, σ’ ένα παράλληλο σύμπαν αυτό θα μπορούσε να συμβεί. Να λέμε δηλαδή ο ένας στον άλλον, αν τελικά χαρήκαμε για τη συνάντησή μας. Ο ένας θα έβρισκε το θάρρος να το πει κι ο άλλος θα κατάπινε τον εγωισμό του για να το ακούσει. Ίσως, αν δινόταν αυτό το δικαίωμα από κάποια ανώτερη δύναμη, οι σχέσεις θα έμπαιναν σε κατηγορία, σε σειρά και σε ξεκαθάρισμα. Τα υποκριτικά λόγια και οι σουηδικές συμπεριφορές θα περίσσευαν με ευκολία. Η ανακούφιση, το ξεφόρτωμα και η ένταση που θα βγει από μέσα σου, συλλαβίζοντας τη μαγική φρασούλα, είναι μεγάλη υπόθεση.

Με αυτόν τον τρόπο, από τη μία θα είχαμε τους «χάρηκα»  και απ’ την άλλη τους «δε χάρηκα». Κάπου εδώ με χειροκροτώ για το μεγαλειώδες σχέδιό μου, αλλά διακόπτω απότομα, γιατί αναρωτιέμαι, τι γίνεται όμως στην περίπτωση που εμείς θα ήμασταν χαρούμενοι και περήφανοι για μια γνωριμία μας, αλλά από την απέναντι πλευρά θα είχαμε την πινακίδα «δε χάρηκα»;

Εδώ ξεροκαταπίνω, αφήνω για λίγο τις λέξεις στην άκρη και πιάνω τις σκέψεις. Όχι παιδιά, οι σχέσεις δεν μπαίνουν σε καλούπια και οι άνθρωποι δε φοράνε πινακίδες. Ο καθένας έρχεται στη ζωή μας και μας δίνει κάτι, ας μείνουμε σε αυτό κι όχι σ’ εκείνα που μας παίρνει. Μόνο έτσι πάμε παρακάτω κι έχουμε μέσα μας όμορφα πράγματα κι όχι άσχημα ανείπωτα λόγια. Μπορείς να ξεχνάς τον άνθρωπο, μα όχι το δώρο που άφησε φεύγοντας.

Κάποιες φορές δεν είναι σοφή επιλογή να πεις αυτό ακριβώς που σκέφτεσαι, κάποιες φορές χρειάζονται φίλτρα στα λόγια μας κι όχι στις φωτογραφίες που ποστάρουμε. Εξάλλου, να το πεις, μοιάζει εύκολη υπόθεση, να το ακούσεις όμως, θα το άντεχες;