Εκείνος που είπε ότι οι καβγάδες είναι το αλατοπίπερο σε μια σχέση έχει απόλυτο δίκιο όσο κλισέ κι αν ακούγεται. Γιατί ποιός δεν βάζει αλάτι και πιπέρι στο φαγητό του; Οι ασθενείς.
Μια υγιής σχέση λοιπόν που σέβεται τον εαυτό της και αυτούς που την απαρτίζουν πρέπει να γκρινιάξει, να διαφωνήσει, να ουρλιάξει, να σπάσει, να βροντήξει την πόρτα. Να κάνει πόλεμο. Κι αυτό ισχύει για κάθε είδους σχέση, είτε ερωτική, είτε φιλική, είτε συγγενική, ο καβγάς πρέπει να υπάρχει· το λένε και οι έρευνες:
«Μία σχέση στη ρουτίνα της οποίας οι καβγάδες απουσιάζουν είναι προβληματική.»
Τα ζουζουνοκαβγαδάκια που πειράζεις τον άλλον με κάτι που ξέρεις πως τον ενοχλεί και καταλήγετε να μαλώνετε αλλά τα βρίσκετε μετά χαζογελώντας με φιλιά. Δε διαρκούν πάνω από δεκαπέντε λεπτά και παρατηρούνται σε σχέσεις νεαρής ηλικίας.
Οι καβγάδες της ανασφάλειας. Ο ένας από τους δύο για οποιονδήποτε λόγο χρειάζεται επιβεβαίωση την συγκεκριμένη χρονική στιγμή και συνήθως ακούγονται οι ατάκες: «Δεν είσαι όπως παλιά, δεν μ’αγαπάς πια, δεν με κοιτάς όπως πρώτα».
Οι καβγάδες ζήλιας που είναι και οι πιο συχνοί, ειδικά τον πρώτο καιρό μιας σχέσης. Ανάλογα με την ηλικία των συντρόφων και της σχέσης και το αν υπάρχει αληθινή αφορμή ή όχι μπορούν να ξεκινήσουν από ένα απλό καβγαδάκι και να καταλήξουν να εκτοξεύονται τασάκια, βάζα και ό,τι άλλο υπάρχει στον περιβάλλοντα χώρο.
Οι εγωιστικοί καβγάδες. Είναι εκείνοι που και οι δύο πιστεύουν πως έχουν δίκιο και κανείς τους δεν κάνει πίσω. Συνήθως μένουν άλυτοι και προσπερνιούνται κρατώντας μούτρα για λίγες μέρες αλλά με την πρώτη ευκαιρία βγαίνουν πάλι στην επιφάνεια και φτου κι απ’ την αρχή.
Ενώ οι καβγάδες εγωισμού είναι εκείνοι που όποιος έχει άδικο το γνωρίζει αλλά δεν θα το παραδεχτεί ποτέ και θα προσπαθήσει με άλλα μέσα να τουμπάρει τον άλλον. Οι γυναίκες τις περισσότερες φορές με κλάματα και κάποιες με νάζια, ενώ οι άντρες με μαλαγανιές (ναι, εκεί τους βγαίνει μια χαρά το «γουτσου-γουτσου») και κατ’ επέκταση σεξ.
Οι καβγάδες της νύχτας. Λόγω τους στρες και της κούρασης όλης της ημέρας πιάνονται από μικρές αφορμές. Συνήθως τους ξεκινούν οι γυναίκες και τις περισσότερες φορές βρίσκονται να μιλάνε ακατάπαυστα μέχρι να τις διακόψει το γλυκό ροχαλητό-κομπρεσέρ του αγαπημένου τους.
Οι καβγάδες λόγω παραμέλησης. Όταν ο ένας από τους δύο λείπει περισσότερες ώρες από το σπίτι για εκείνους που συγκατοικούν. Όταν δεν συνταντιούνται πια τόσο συχνά για εκείνους που είναι ακόμα στην φάση των ραντεβού. Όταν ο ένας από τους δύο δεν παίρνει τόσο συχνά τηλέφωνο για εκείνους που έχουν σχέση από απόσταση. Αλλά μπορεί και όταν είναι όλο το εικοσιτετράωρο μαζί απλώς ό ένας από τους δύο δεν ασχολείται τόσο με τον άλλον.
Οι μονόπλευροι καβγάδες. Εκεί τσακώνεται μόνο ο ένας. Αυτός ο ίδιος μόνος του νευριάζει, μόνος του φωνάζει, μόνος του ρωτάει και απαντάει, μόνος του τσακώνεται. Ο άλλος απλώς ακούει ή κάνει πως ακούει. Συνήθως αυτός ο ένας είναι η γυναίκα. Αφενός γιατί δεν υπάρχει γυναίκα να μην μιλάει και απλά να ακούει και αφετέρου δεν υπάρχει άντρας να είναι τόσο ευαίσθητος.
Για τους παντρεμένους ή εκείνους που απλά έχουν παιδιά υπάρχουν και οι καβγάδες που αφορούν τα παιδιά αυτά. Όταν ο ένας δεν συμβάλει στην διαπαιδαγώγησή τους, όταν δεν τα βλέπει πολύ, όταν τους κάνει όλα τα χατίρια ή αντίθετα τα μαλώνει συνέχεια.
Σε παντρεμένα ζευγάρια ισχύουν κατά μεγάλο ποσοστό και οι καβγάδες οικονομικής φύσεως. Ειδικά όταν μόνο ο ένας προσφέρει οικονομικά στο σπίτι. Βέβαια οι ίδιοι καβγάδες ισχύουν για οποιοδήποτε ζευγάρι –παντρεμένο ή μη- που έχει το λεγόμενο «κοινό πορτοφόλι» και αφορούν την κακή διαχείρισή του.
Οι λόγοι που μπορεί να μας φέρουν σε σύγκρουση με τον/την σύντροφό μας είναι άπειροι και σίγουρα διαφέρουν από σχέση σε σχέση.
Ο καβγάς είναι ένας τρόπος επικοινωνίας. Ένας τρόπος να προβάλει ο κάθε σύντροφος τις ανάγκες του και είναι σαφώς πολύ καλύτερο από το να συσσωρεύονται τα αρνητικά συναισθήματα μέσα του. Έτσι καταλαβαίνουμε και την ποιότητα της σχέσης.
Κάποιοι καβγάδες είναι επιφανειακοί και κάποιοι κρύβουν σοβαρότερα προβλήματα. Αυτό μπορούμε να το αντιληφθούμε από την ένταση και την συχνότητα αυτών.
Γιατί σε όλους αρέσει το φαγητό με αλάτι και πιπέρι αλλά σε κανέναν «λύσσα» και τσουρουφλισμένο.
Συντάκτης: Ελίζα Βλάχου
