Χειμωνιάτικο βράδυ. Έξω ο αέρας λυσσομανά και το κρύο ειναι τσουχτερό.
Ο Δημήτρης βάζει κι άλλα ξύλα στη φωτιά. Το τζάκι ξεκινά να ροδοκοκκινίζει στο σκοτάδι. Η Δέσποινα ετοιμάζει ζεστή σοκολάτα. Έρχεται και σκεπάζεται με τη κουβέρτα δίπλα στο τζάκι. Ο Δημήτρης μυρίζει τη σοκολάτα και γεύεται τη πρώτη γουλιά. Η μυρωδιά της έντονη κι η γεύση της αξεπέραστη. Το τζάκι σκορπίζει ζεστασιά και θαλπωρή στο χώρο.
Τα φώτα όλα κλειστά. Η μουσική σε ρυθμούς jazz. Το δέντρο στολισμένο, φωτίζει το σπίτι.
Χριστουγεννιάτικες μπότες κρεμασμένες στο τζάκι.
Η μουσική ανεβαίνει, απλώνεται και πλημμυρίζει την ατμόσφαιρα.
Υπάρχει διάχυτη μέσα στο χώρο μα και στο μυαλό η αίσθηση των Χριστουγέννων.
Ήρθαν άραγε τα Χριστούγεννα; Όχι φυσικά!
Είναι ακόμη Νοέμβρης μα η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει κι ας μας χωρίζουν σαράντα πέντε ολόκληρες ημέρες.
Και λέω ήδη, γιατί είμαι από αυτούς που ενθουσιάζονται μήνες πριν έρθουν τα Χριστούγεννα.
Τώρα που το σκέφτομαι, τα περιμένω όλο το χρόνο.
Σε διάφορα σημεία της πόλης ξεκίνησαν να στολίζουν κι η πόλη ξεκινάει να χορεύει σε ρυθμούς jazz και jingle bell rock.
Η ομορφότερη εποχή του χρόνου, περισσότερο για τα παιδιά αλλά και για τους μεγαλύτερους.
Περιμένεις τις μέρες με τι χριστουγεννιάτικες μελωδίες μέσα στο σπίτι και τα λαμπάκια παντού. H κουζίνα μυρίζει κουλουράκια, μελομακάρονα και κουραμπιέδες.
Κάνεις από τώρα σχέδια για το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, σκέφτεσαι τα δώρα για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, όλα κυλούν σε ρυθμούς χο χο χο.
Αναπολείς τα ερωτευμένα ζευγαράκια την Παραμονή χέρι-χέρι στο κέντρο της πόλης και τις χριστουγεννιάτικες μουσικές από τα μαγαζιά να στολίζουν την πόλη.
Είναι κι αυτή η ταινία το Love Actually που κάθε φορά που το βλέπεις θέλεις να έρθουν πιο γρήγορα τα Χριστούγεννα.
Γιατί τα Χριστούγεννα θέλουν και έρωτα.
Δίνουν μια μαγεία σε όλα.
Είναι η γιορτή που όλοι γινόμαστε ξανά δέκα χρονών.
Ζούμε με άκρατο ενθουσιασμό την πανδαισία χρωμάτων κι αρωμάτων.
Απολαμβάνουμε το στόλισμα του δέντρου, τα χειμωνιάτικα χαλιά στο σπίτι, την προετοιμασία των γλυκών, τη μυστηριακή ατμόσφαιρα της εποχής.
Ακόμα και η μελαγχολία των Χριστουγέννων έχει τη μαγεία της.
Αλλάζει η πόλη, αλλάζουμε κι εμείς.
Είναι αυτό το συναίσθημα μελαγχολίας που μας πιάνει όλους;
Μήπως η εκδήλωση αγάπης και τρυφερότητας με τα αγαπημένα μας πρόσωπα;
Το ξωτικό των Χριστουγέννων μας ακουμπάει με το ραβδί του και μεταμορφωνόμαστε αυτές τις μέρες.
Όπως είπε ο Francis C. Farles: «Τα Χριστούγεννα είναι μάλλον η μόνη εποχή του χρόνου όπου οι άνθρωποι υπακούν στα ένστικτα της φύσης τους και μπορούν να εκφράσουν τα πραγματικά τους συναισθήματα. Τα Χριστούγεννα είναι ίσως η μόνη ευκαιρία για τον κάθε άνθρωπο, να είναι πραγματικά άνθρωπος».
Συντάκτης: Άννα-Μαρία Μαρίνου
