Ανήκεις κι εσύ στην κατηγορία των ανθρώπων που μιλάνε μόνοι τους στον δρόμο, στο σουπερμάρκετ, στο γυμναστήριο,στη δουλειά; Aν ναι, θέλω λιγάκι να μιλήσουμε τα δυό μας για δύο λεπτάκια.
Αρχικά θα ήθελα να σου δώσω θερμά συγχαρητήρια που δε σε νοιάζει, αν ο υπόλοιπος κόσμος νομίζει ότι είσαι τρελός κοιτώντας σε να μιλάς μόνος σου και ν’απορεί αν σου έχει σαλέψει λιγουλάκι ή τείνεις προς το Δαφνί εντός ολίγων ημερών.
Κατά δεύτερον, θέλω να συμφωνήσουμε πως συμφωνούμε για το πόσο καλό μας κάνει να μιλάμε στον εαυτό μας κάθε μέρα, έστω και για πέντε λεπτά. Εντάξει, μπορεί σε κάποιους να ακούγεται αστείο και παρανοϊκό αυτό που πραγματευόμαστε αυτήν ακριβώς τη στιγμή, αλλά έχω να καταθέσω τη γνώμη μου με μια πολύ μαρκετίστικη φράση «Μια δοκιμή θα σας πείσει!»
Η εσωτερική αναζήτηση, το αναμόχλευμα των σκέψεών σου, η διερεύνηση του ποιος είσαι και τι γυρεύεις, η επαναδιαπραγμάτευση των στόχων σου κι αν προχωράς προς τα εκεί που θέλεις με τη ζωή που κάνεις σε καθημερινό επίπεδο, μπορεί να σε βοηθήσει τόσο πολύ που δεν μπορείς να το φανταστείς.
Έχουμε την τάση, ν’ακούμε τους άλλους για το τι είναι σωστό ή λάθος. Έχουμε φτάσει στο σημείο να περιμένουμε να μας πούνε πώς ακριβώς θα είμαστε ευτυχισμένοι και αυτό το τελευταίο ακούγεται τόσο γελοίο, αλλά είναι γεγονός.
Σε μια κοινωνία που έχει θέσει συγκεκριμένα πρότυπα ευτυχίας και καταξίωσης στη ζωή, οι περισσότεροι από ‘μας πάμε με το ρεύμα. Γιατί; Δε σπουδαιολογούμε την κρίση μας, την έχουμε βάλει για ύπνο στον αυτόματο πιλότο κι απλά αφηνόμαστε στους καθωσπρεπισμούς.
Παιδευόμαστε χρόνια μέσα από λάθη, πάθη και μαθήματα κι όμως δε λέμε να μπούμε στη διαδικασία να διαθέσουμε πέντε λεπτά να μας μιλήσουμε λίγο, να παγώσουμε το χρόνο και να πούμε «‘Ωπα μισό λεπτό, πηγαίνεις προς τα ‘κει που ήθελες ή μήπως σ’ έχει καταβροχθίσει η γρηγοράδα των πάντων και δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς τι ακριβώς σου συμβαίνει;»
Πέντε λεπτά κυρίες και κύριοι. Πέντε λεπτά, άντε και δέκα, πριν κλείσεις τα ματάκια σου να κοιμηθείς κάθε βράδυ, κάτσε κι αξιολόγησε την έκβαση της μέρας σου. Αν με αυτά που έκανες, έφτασες λίγο πιο κοντά στους στόχους σου.
Αν ευχαριστήθηκες τη μέρα σου, αν είχε στιγμές που σε σημάδεψαν και θα θυμάσαι για πάντα, αν έδωσες και πήρες αγάπη. Αν σου ταιριάζει όλο αυτό που ζεις και μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου γαλήνιος, αφού είσαι γερός και μπορείς να συνεχίσεις υγιής την επόμενη μέρα σου.
Αν πάλι όλα τα παραπάνω δε συνέβησαν κατά τη διάρκεια της μέρας σου, αλλά αντίθετα έγιναν όλα ανάποδα, κάτσε και βάλτα κάτω και μη μοιρολατρείς. Δε γίνεται να τα ρίχνουμε όλα στη μοίρα και στο κάρμα. Υπάρχουν πράγματα που μπορείς ν’ αξιολογήσεις και να διορθώσεις από αύριο πια για σένα και μόνο.
Να γίνεις καλύτερος άνθρωπος για σένα κι όχι για ‘κείνον που προστάζει το σάπιο, γρήγορο και αλαλούμ καθεστώς. Μας έχουν τρομοκρατήσει πως μπορούμε να υπομένουμε τα πάντα κι ο φόβος της υπομονής μας έχει γίνει στενός και πρωτόγνωρος κορσές.
Κανείς δε θα σου πει ποιος είσαι, τι θέλεις και προς τα πού πηγαίνεις. Η προσωπική επιλογή κι η ευθύνη είναι ακουμπισμένες στους ώμους σου και μόνο εσύ μπορείς και θα τις σηκώσεις, γιατί είσαι άνθρωπος κι άνω θρώσκεις.
Επιμέλεια κειμένου Στέλλας Αστυρακάκη: Νάννου Αναστασία
Συντάκτης: Στέλλα Αστυρακάκη
