Όλοι οι άνθρωποι, για να νιώθουν ολοκληρωμένοι, χρειάζονται στη ζωή τους έναν σκοπό ανώτερο απ’ τους μικρούς, καθημερινούς στόχους που θέτουν, όπως το να κερδίσουν περισσότερα χρήματα, να χάσουν κιλά, να πάνε ένα ταξίδι και πόσα άλλα.
Σχεδόν όλες οι θρησκείες κι οι φιλόσοφοι το έχουν αναφέρει κι όσοι δεν το γνωρίζουν ή δε θέλουν να το καταλάβουν, δυστυχώς δε θα βρουν ποτέ το πραγματικό νόημα της ύπαρξής τους σε αυτή τη Γη. Πάνω απ’ τα υλικά αγαθά, πάνω απ’ τους προσωπικούς κι επαγγελματικούς στόχους και πάνω ακόμη κι απ’ τη δημιουργία, βρίσκεται η προσφορά.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση απ’ αυτήν που νιώθουν οι άνθρωποι που προσφέρουν ολόψυχα τη βοήθειά τους για έναν σκοπό ανώτερο, που στην τελική ίσως να έχει μόνο πνευματικά ανταλλάγματα και καθόλου υλικά. Ο αλτρουισμός είναι μια σημαντική ανθρώπινη αρετή που λίγοι τη διαθέτουν.
Όσα πιο πολλά δώσεις, τόσα πιο πολλά θα κερδίσεις. Όχι, αν σώσεις ένα αδέσποτο απ’ τον δρόμο ή αν δώσεις ρούχα και φαγητό σε ένα άπορο παιδάκι, δε θα πάρεις πίσω λεφτά, ίσως ούτε κάποια επιβράβευση -αν δεν το διαλαλήσεις στα κοινωνικά δίκτυα. Όμως, η ψυχή σου θα γεμίσει με τόση αγάπη κι ικανοποίηση που δε θα σε πειράξει καθόλου αν για λίγο οι τσέπες σου αδειάσουν.
Και ποιος έχει συνδέσει στο κάτω-κάτω την προσφορά με το χρήμα; Δε χρειάζεται να δώσεις ούτε ένα ευρώ για να στηρίξεις τη φιλοζωική οργάνωση της περιοχής σου, για να φροντίσεις ένα δέντρο, να κρατήσεις συντροφιά έναν ηλικιωμένο, για να βοηθήσεις στο κοινωνικό παντοπωλείο ή να πας μια επίσκεψη σε ένα ίδρυμα. Υπάρχουν τόσοι πολλοί, ανώδυνοι κι ανέξοδοι τρόποι να βοηθήσει κανείς, φτάνει να σταματήσει να βλέπει μόνο μέχρι τη μύτη του.
Είναι αλήθεια εγωιστικό να κλαίνε κάποιοι συνεχώς τη μοίρα τους, όταν κάποιοι άλλοι δεν έχουν ούτε νερό να πιουν. Σίγουρα, ο καθένας τα προβλήματά του τα βλέπει ως απροσπέραστα, όμως αυτό δεν πρέπει να τον εμποδίζει απ’ το να κοιτάξει τον άλλο δίπλα του.
Αν, λοιπόν, ο καθένας μας διάλεγε από έναν έστω σκοπό να εξυπηρετεί στον ελεύθερό του χρόνο, ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος. Όχι, οι κοινοποιήσεις στο facebook κι οι κακόβουλες κριτικές σε όσους τουλάχιστον προσπαθούν να κάνουν κάτι, δε σε εξιλεώνουν καθόλου. Με αυτές δε σβήνεις την ενστικτώδη ανάγκη που έχεις μέσα σου να προσφέρεις, αλλά ούτε και τις τύψεις που, αντί να δώσεις το φαγητό σου στον άστεγο που κοιμάται στο παρακάτω παγκάκι, το πέταξες στα σκουπίδια.
Αν σηκώσεις τον κώλο σου απ’ τον καναπέ και δεις τα πραγματικά προβλήματα που υπάρχουν εκεί έξω, θα εκτιμήσεις τη ζωή κι όσα έχεις. Θα ξυπνάς κάθε πρωί νιώθοντας ευλογημένος και γεμάτος δύναμη να πολεμήσεις για ένα καλύτερο κοινό καλό που περιλαμβάνει φυσικά και τον εαυτό σου.
Σε μια εθελοντική οργάνωση θα γνωρίσεις ανθρώπους που έχουν να σου μάθουν πολλά, έστω κι αν έχουν πολύ λίγα. Θα νιώσεις την τρυφερότητα και το ανεκτίμητο «ευχαριστώ» στα μάτια ενός σκύλου, θα γεμίσεις ενέργεια και δύναμη για να πετύχεις ακόμη περισσότερα.
Το πώς θα κάνεις την αρχή είναι εύκολο. Βρες τι σε ευαισθητοποιεί περισσότερο. Τι αγγίζει την ψυχή σου πιο πολύ κι αφιέρωσε κάποιο χρόνο σε αυτό. Ψάξε στο ίντερνετ για οργανώσεις στην πόλη σου που ασχολούνται μ’ αυτό το θέμα και κάνε το πρώτο βήμα να επικοινωνήσεις μαζί τους και να τους γνωρίσεις. Αν πάλι θες να λειτουργείς σόλο ή με φίλους, κανείς δε θα αρνηθεί τη βοήθειά σου. Είναι τόσο αναγκαία για τους άλλους όσο για και την ψυχική σου γαλήνη.
Άσε το καλό να σε πλημμυρίσει κι ο αγώνας θα σε ανταμείψει. Αυτό που λένε πώς ό,τι κάλο κι ό,τι κακό κάνεις στη ζωή σου, θα το βρεις μπροστά σου δεκαπλάσιο, ισχύει. Γι’ αυτό φρόντισε να κάνεις περισσότερα καλά.
Επιμέλεια Κειμένου Πράξιας Αρέστη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Πράξια Αρέστη
