Part-time αγάπες σαν ντροπιασμένα παιδιά

Σε παίρνει τηλέφωνο, το αφήνει να χτυπήσει μία φορά κι έπειτα το κλείνει. Κρύβει ένα μυστικό πάθος που τρέχει. Κυνηγάει την αγάπη ενάντια στον ήλιο. Είναι ξένος μέσα στην ημέρα αλλά εραστής τη νύχτα. Αν είναι με φίλους κι αν συναντηθείτε, απλά πέρασε από δίπλα και μη μιλήσεις καν. Η διακριτικότητα είναι η λέξη κλειδί γι΄ αυτούς τους εραστές. Τους part–time, φυσικά. Μπορεί να σου φαίνεται όλο αυτό λάθος, αλλά γι’ αυτούς κάτι μέσα τους, τους λέει πως είναι το σωστό. Κι αν περιμένεις, πως έχουν κάτι να σου πουν, πιθανόν να ντραπούν και να σκύψουν το κεφάλι.

Κι αυτό είναι που κάνει, το σύμπαν, να τσιμπήσει. Και μαζί του κι εσύ. Γιατί στην πραγματικότητα, δεν είναι όλα τα πράγματα, όπως φαίνονται. Σίγουρα σου αξίζει κάτι περισσότερο, απ’ το να’ σαι, μέρος μίας τέτοιας σχέσης. Γιατί σίγουρα δε θέλεις, το κάθε φιλί, να’ ναι φιλί αποχαιρετισμού. Κι αν από τη μία σου ακούγεται σαν μία ανάσα καθαρού αέρα, απ’ την άλλη σκέφτεσαι πως όλος ο ρομαντισμός κι οι σπινθήρες χάνονται χωρίς τη μονοτονία μιας σχέσης πλήρους απασχόλησης.

Δεν είναι όμως, η απόσταση στην μέση η αιτία του προβλήματος. Δεν είναι η δουλειά που κάνει τα γεγονότα δύσκολα. Δεν είναι καν η επιθυμία της εναλλαγής συντρόφων. Είναι αυτά τα παιδιά που δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο γύρω απ’ τα συναισθήματά τους. Είναι αυτά τα παιδιά που προσπαθούν απεγνωσμένα να ελέγξουν την αγάπη. Είναι αυτά τα παιδιά που στέλνουν μπερδεμένα μηνύματα, προκειμένου η βαθιά αγάπη τους για κάποιον, να φανεί ρηχή. Μπορεί ακόμα, να’ ναι εκείνα τα παιδιά, που παλεύουν με τα τραύματα μίας χαμένης αγάπης. Ή εκείνα που ντρέπονται, μπροστά στον έρωτα.

Παιχνίδια του μυαλού, πίσω από ένα μοτίβο, σκωτσέζικο. Κι ένα μοντέλο χαρακτήρα, το οποίο δηλώνει, αδυναμία μπροστά σε μία ερωτική συμπεριφορά. Κι οι δικαιολογίες, πηγαίνουν κι έρχονται, χωρίς να καταφέρουν να δηλώσουν ή να ζητήσουν τις ανάγκες τους απέναντι στον έρωτα. Αλλά το ερώτημα δεν είναι το κατά πόσο το κατανοείς όλο αυτό. Το ερώτημα είναι κατά πόσο το αποδέχεσαι.

Και η ελπίδα φεύγει τελευταία, γιατί ο έρωτας και η αγάπη, της δίνουν δύναμη. Και μαζί της φέρνουν φόβο και ντροπή. Θολώνουν τη σκέψη, δημιουργώντας αγωνίες και αισθήματα απόρριψης. Κι εκεί ο φόβος γίνεται μεγαλύτερος απ’ την επιθυμία. Εκεί η εσωτερική διαδικασία προστασίας φαίνεται να κλέβει την παράσταση.

Γιατί οι part–time εραστές, από αντίληψη, θα στο δηλώσουν αμέσως. Οι υπόλοιποι, κάτι κρύβουν, μέσα τους. Κι εκεί η υπόθεση σηκώνει καφεδάκι κι όχι κρεβατάκι. Εκεί η υπόθεση θέλει άγγιγμα στο πρόσωπο μέχρι να’ ρθει η ευθυγράμμιση στα μάτια. Μέχρι η προσωπική φαντασίωση να γίνει επιθυμία και το σεξ η αποκλειστικότητά σας. Μέχρι η ντροπή να γίνει ταύτιση και η κάθε σκέψη, ανακούφιση. Μέχρι τη στιγμή που το τηλέφωνο θα χτυπάει ασταμάτητα γι’ εσένα.

Απλά να θυμάσαι, πως αυτοί οι εραστές, θέλουν χρόνο για την εξάρτησή τους. Θέλουν λίγο ψευδαίσθηση για την επιβίωσή τους και έναν φροντιστή γεμάτο ειλικρίνεια και χωρίς περιστροφές. Μπορεί να κρύβουν μέσα τους ντροπιασμένα παιδιά, αλλά αυτό που θα ταράξει το κεφαλάκι τους, θα τους φέρει στην αποκλειστικότητά σου.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!