Μπορεί ο έρωτας να μην είναι αριθμητική, αλλά το αποτέλεσμά του μοιάζει με τη διαδικασία μιας αριθμητικής πράξης.
Ο πληθυντικός αριθμός είναι δίκοπος, κρύβει μέσα του χαρά, μαγεία, αγάπη, αλλά και φόβο, συμβιβασμούς, μικρές θυσίες. Πράξεις που μια ακέραια μονάδα δεν έχει ανάγκη.
Αυτή η ακεραιότητα όμως διαρκεί μέχρι τη στιγμή που θα βρεθεί ο αριθμός «1» στη ζωή σου, διαταράσσοντας την αριθμητική σου νομοτέλεια.
Κανόνες που τυπικά ή άτυπα δημιουργήθηκαν για να βρεθεί κάποιος να σου δείξει ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος επίλυσης του προβλήματός σου, ανοίγοντας τους ορίζοντές σου .
Γιατί μετά ζεις για δύο, σκέφτεσαι για δύο, ανησυχείς για δύο.
Τι θα ήταν άλλωστε οι αριθμοί χωρίς πολλαπλασιασμό, διαίρεση, πρόσθεση κι αφαίρεση;
Ό,τι κι ο άνθρωπος δίχως έρωτα. Μόνοι. Μόνος.
Κι ενώ όταν βρίσκεσαι στην ησυχία σου δεν σε ενδιαφέρει το αποτέλεσμα των πράξεων σου, όταν βρίσκεις τον άνθρωπό σου θέλεις να ξέρει από αριθμητική κι αν δεν ξέρει να του μάθεις, όχι για να είναι όλα ζυγισμένα και μετρημένα, αλλά για να είναι δίκαια. Όσο πιο πολύ δίνεις τόσο μεγαλύτερο αποτέλεσμα να έχει.
Σου φαίνονται αστεία αυτά που λέω, μα πολλοί δεν ξέρουν από αριθμούς. Προσθέτεις και ξαναπροσθέτεις κι εκείνοι ξεχνούν να βγάλουν λογαριασμό.
Γνωρίζω ανθρώπους που υποσχέθηκαν ευτυχία και άλλους που κατέληξαν να μετρούν προδοσία και απογοήτευση.
Τι να την κάνεις την ακεραιότητα αν δεν έχει αποδείξεις, ανταπόδοση, πάθος και αγάπη;
Γιατί αν δεν ξέρεις αριθμούς. μάθε ότι στον έρωτα πρέπει να «έχεις πάνω του δικαίωμα», όπως μας έμαθε η Άννα, να αγαπιέσαι και να αγαπάς σαν «τα δευτερότοκα» της Κατερίνας, να γίνει «ο έρωτας που αξίζει να χτυπάς προσοχή», της Νικολέτας.
«Να τρέχεις με ιλιγγιώδεις ταχύτητες», όπως της Μαριλένας, τον έρωτα στα είκοσι.
Να γίνουν «τα δυο μισά ένα ολόκληρο» και να διαψεύσουν τη Μαρία .
Να πάψεις να νιώθεις «τον ξένο που κοιμάται δίπλα σου», της Βάγιας.
«Να αγαπηθείς και να αγαπήσεις τολμηρά» γιατί η Αγγελική σε προκάλεσε.
«Να κοιμίσεις τους τρομακτικούς δαίμονες» της Εύας.
Να πεις «μαζί» αλλά όχι για «πάντα», αφού η Σοφία μας έπεισε ότι δεν παντρεύονται ποτέ, γιατί «ό έρωτας είναι τέχνη» και μας το ‘μαθε καλά η Μαρία.
Αυτή τη φορά δεν θέλω να δω τι θα γίνει «αν μετρηθούμε» όπως μας προκάλεσε η Βούλα, θέλω να μάθουμε να μετράμε από το ένα.
Μόνο έτσι αξίζει ο έρωτας.
Συντάκτης: Δήμητρα Φωταρά
