Πάλι καλά που υπάρχουν οι άνθρωποί μας και δεν το χάνουμε τελείως

Στις μέρες μας, οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής μας έχουν εξουθενώσει. Οι ανάγκες για επιβίωση κι η θέληση να πετύχουμε όσο το δυνατόν περισσότερα (για το καλό του δικού μας μέλλοντος), μας έχουν αναγκάσει να περνάμε ατελείωτες ώρες έξω από το σπίτι, μακριά από τα άτομα που θέλουμε να έχουμε κοντά μας. Τουλάχιστον πριν ένα μήνα αυτή ονομάζονταν ως πραγματικότητά μας.

Με αφετηρία τον επαγγελματικό μας κύκλο, συναναστρεφόμαστε με αρκετά άτομα, γνωρίζοντας καθημερινά καινούριες, για εμάς, προσωπικότητες. Βρισκόμαστε συνεχώς σε μια ανανέωση των κοινωνικών μας δεξιοτήτων κι επιθυμιών, με αποτέλεσμα να μην μένουμε σχεδόν ποτέ με τους ίδιους ανθρώπους. Κάπως έτσι, δρα κι ο φιλικός μας περίγυρος, με παρέες που έρχονται και φεύγουν.

Κάνοντας μια σούμα, έχουμε γνωρίσει, για παράδειγμα, μέσα σε μια εβδομάδα αρκετά άτομα, ώστε να μην αισθανόμαστε πως πνιγόμαστε με τους ίδιους και τους ίδιους, ασχέτως της ρουτίνας που ούτως ή αλλιώς είναι σαν καταναγκαστικά έργα τον περισσότερο καιρό μας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, συνηθίζουμε να βρισκόμαστε συνέχεια σε κίνηση και κοινωνικοποίηση, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να καθίσουμε με ηρεμία στο σπίτι, απαρτιζόμενοι συνέχεια από τα ίδια άτομα. Για όσους είναι μοναχοί, μοναχικοί, μόνοι (όπως λέει κι ο Σιντ), έχουν την ευκαιρία να κάνουν αρκετά πράγματα για τον εαυτό τους, παρά την όλη μοναχικότητα. Οι άλλοι όμως;

Με αφορμή την καραντίνα των τελευταίων ημερών, αναγκαζόμαστε να μένουμε σπίτι με τα ίδια άτομα. Η φλεβίτσα στο κούτελό μας δε λέει να φύγει από τη νευρικότητα, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Προτιμάμε ν’ απομονώνουμε τον εαυτό μας σε ένα δωμάτιο τον περισσότερο καιρό, προσπαθώντας να αναπνεύσουμε λίγο από την παλιά «ελευθερία» που είχαμε. Δυστυχώς, πρέπει να προσαρμοστούμε με την κατάσταση αυτή. Οι συνήθειες, βλέπετε, δεν κόβονται εύκολα. Θέλουν χρόνο και θέληση.

Μ’ αυτόν τον τρόπο λοιπόν, καθόμαστε σπίτι αναθεωρώντας αρκετά πράγματα για την προσωπικότητά μας (και τον κόσμο γενικότερα), καθώς και για τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας. Βλέπουμε πως ο κοινωνικός μας περίγυρος συμβάλει αρκετά κάθε μέρα, δίνοντάς μας μια ανάσα μέσα στην τόση πίεση που λαμβάνουμε. Αυτός ο περίγυρος πώς μπορεί να μας βοηθήσει, ώστε να ξεφύγουμε από την παρούσα κατάσταση;

Οι φίλοι και γνωστοί που λατρεύουμε, δεν μπορούν να απουσιάζουν από την προσπάθεια που καταβάλουμε οι περισσότεροι να προσαρμοστούμε στην κατάσταση που επικρατεί. Το internet είναι το κολλητάρι που δεν αποχωριζόμαστε με τίποτα. Μας φέρνει κοντά σε όλα αυτά που θέλουμε και δεν μπορούμε να έχουμε για λίγο καιρό. Κοιμόμαστε και ξυπνάμε με αυτό. Οι βιντεοκλήσεις και τα μηνύματα έχουν πάρει φωτιά, ως μια απόπειρα να ξεχαστούμε πολύ εύκολη και διασκεδαστική. Ο ένας πασάρει στον άλλον αστεία βίντεο και εικόνες, που διακωμωδούν την κατάσταση, αποφεύγοντας την τρέλα που θέλει να μας κλείσει όλους στο Δαφνί. Τα διαδικτυακά παιχνίδια δίνουν και παίρνουν. Δακρύζοντας από τα γέλια, δημιουργούν την ευχάριστη νότα που λείπει από την καθημερινότητα.

Η εφευρετικότητα των φίλων μας, βέβαια, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Βιντεάκια δικά τους, ανέκδοτα που έφτιαξαν μόνοι τους και προτάσεις που μας έχουν υποδείξει να κάνουμε για να περάσει η ώρα, μας κάνουν και αναρωτιόμαστε: «Πού το πέτυχα το άτομο είπαμε; Στα τυρογαριδάκια;» Κατ’ αυτόν τον τρόπο, μας δημιουργούν αναμνήσεις που θα θυμόμαστε και θα γελάμε, σαν να μην υπάρχει αύριο. Οι «τηλεφωνικές» φάρσες μέσω διαδικτύου εξελίσσονται θριαμβευτικά, δίνοντας έτσι ο ένας την ευκαιρία στον άλλον για να συνεχιστεί το αστείο. Ακόμα κι οι τελείως άγνωστοι βοηθούν την κατάσταση, παραχωρώντας μας τη δυνατότητα να ξεχαστούμε και να «κλέψουμε» λίγο από την εφευρετικότητά τους.

Γενικά, όλοι με το χαρακτήρα μας, δίνουμε στους φίλους και γνωστούς μας λόγους να θυμούνται την παρούσα κατάσταση, ως κάτι ξεχωριστό κι όχι ως κάτι απαραίτητα μουντό και καταθλιπτικό. Αυτό συμβαίνει είτε είμαστε με ανθρώπους που δεν μπορούμε να μείνουμε πολύ κοντά, είτε μένουμε μόνοι μας. Το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να χαλαρώσουμε και ν’ απολαύσουμε ό, τι θετικό μπορούμε να δεχτούμε.