«Ναι σε όλα»

Κάποιες  φορές το βλέπουμε πιο έντονα κάποιες άλλες πάλι όχι. Κάποιες φόρες το κάνουμε εμείς οι ίδιοι ευσυνείδητα και κάποιες άλλες χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Σίγουρα όμως τις περισσότερες από αυτές τις φορές μας προβληματίζει το πόσο σωστό είναι να λέει κανείς πάντα «ναι». Προβληματισμός που θα δημιουργηθεί στο μυαλό τόσο αυτών που συνεχώς ακούνε ναι σε ό, τι και αν πουν, όσο κι εκείνων που το «όχι» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό τους.

Αν ανήκεις σ’ αυτούς που πάντα συμφωνούν με όλα κι όλους, ακόμα κι αν έχεις διαφορετική άποψη, σίγουρα έχεις βρεθεί πολλές φορές σε σημείο να νιώθεις μια μικρή καταπίεση σκεπάζοντας τη γνώμη ή τις επιθυμίες σου. Είναι πολλά αυτά που μπορεί να σ’ οδήγησαν στο να θεωρείς ότι το να λες «ναι» σε όλα είναι το πρέπον κι αυτό που σε κάνει σωστότερο άνθρωπο. Ισχύει όμως αυτό; Σε κάνει όντως τίμιο κι αξιόπιστο;

Από την άλλη αν ανήκεις σ’ αυτούς που συνεχώς λαμβάνουν ως απάντηση ένα ναι, μπορεί ως ένα σημείο να σε εξυπηρετεί αυτή η κατάσταση γιατί δε χρειάζεται να έρχεσαι σε διαφωνία με το άλλο άτομο, η γνώμη σου είναι πάντα η επικρατέστερη και γίνεται ό, τι θέλεις εσύ. Ωστόσο κάποια στιγμή φτάνεις ν’ αναρωτιέσαι γιατί γίνεται όλο αυτό, αν το άτομο αυτό είναι αξιόπιστο κι όντως ενδιαφέρεται για σένα και θέλει το καλό σου.

Το να υπάρχει απόλυτη συμφωνία μεταξύ των ανθρώπων ίσως και να φαίνεται ωραίο μιας και κάτι τέτοιο θα σήμαινε την απουσία εντάσεων κι αντιπαραθέσεων. Δεν είναι όμως! Απόλυτη συμφωνία σημαίνει εξαφάνιση της διαφορετικότητας στον κόσμο. Σημαίνει ότι όσοι έρχονται πάντα σε συμφωνία με όσα πουν, αποφασίσουν ή κάνουν οι υπόλοιποι, έχουν χάσει την κριτική τους βούληση και την προσωπικότητά τους. Επίσης συχνά η αδυναμία ενός ατόμου να έρθει σε αντιπαράθεση υποδηλώνει και την αδυναμία του χαρακτήρα του. Υποδηλώνει ένα άτομο που ίσως νιώθει αβέβαιο για τον εαυτό του, ντρέπεται να εκφέρει την προσωπική του γνώμη, αντιμετωπίζει με λίγα λόγια το λεγόμενο σύνδρομο κατωτερότητας.

Δεν είναι απίθανο βέβαια ένα άτομο που συμφωνεί πάντα μαζί σου να είναι κι αναξιόπιστο. Πόσες φόρες ήθελες να συζητήσεις ένα προσωπικό σου θέμα με ένα κοντινό σου άτομο το οποίο εμπιστεύεσαι, ώστε ν’ ακούσεις και τη δική του γνώμη πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα κι εκείνο όλες τις φορές απλά υποστήριξε ό, τι είπες. Όσο κοινή οπτική των πραγμάτων και να έχεις με κάποιον δε γίνεται να έρχεστε πάντα σε απόλυτη συμφωνία.  Βέβαια το να επιβεβαιώνει κάθε φόρα και κάποιος άλλος τη δική σου άποψη, ιδίως όταν πρόκειται για άνθρωπο της εμπιστοσύνης σου, σού αρέσει και σε βολεύει διότι θεωρείς την άποψή σου σωστή. Ήταν όμως πολλές κι οι φορές που σ’ απασχολούσε ένα ζήτημα για το οποίο είχες σχηματίσει μια άποψη, άλλα όταν ζήτησες τη γνώμη του έμπιστου φίλου σου ήθελες ν’ ακούσεις μια άλλη γνώμη, κάτι διαφορετικό γιατί γνώριζες ότι η δική σου ίσως να μην ήταν κι η καλύτερη. Η άρνηση κι η διαφωνία δε δηλώνει αδιαφορία ούτε κάνει κάποιον λιγότερο αξιόπιστο.

Εννοείται όμως πως ένα άτομο που συμφωνεί συνεχώς μαζί μας δε συνεπάγεται πάντα ότι είναι κι αναξιόπιστο. Δεν αποκλείεται το γεγονός να έχει σχηματίσει την άποψη ότι για να είναι κανείς σωστός κι έμπιστος οφείλει να υποστηρίζει πάντα τις απόψεις των ατόμων για τα οποία νοιάζεται. Ίσως να θεωρεί πως αν έρθει σε ρήξη μαζί σου να είναι κάτι που θα σε στεναχωρήσει. Ίσως αυτός να είναι ο τρόπος του για να δηλώσει το ενδιαφέρον του και την αγάπη του για εσένα.

Ωστόσο, ακόμα κι αν η συνήθεια του να λέει κανείς «ναι σε όλα» γίνεται από πηγαίο ενδιαφέρον δε σημαίνει ότι είναι και το καλύτερο. Οι διαφωνίες μπορεί να φέρνουν εντάσεις άλλα και με τη συνεχή συμφωνία πολλές φορές μπορούμε να βλάψουμε κάποιον για τον οποίο νοιαζόμαστε.  Τόσο το «ναι», όσο και το «όχι» είναι λέξεις που κι οι δύο χωράνε στο λεξιλόγιο του καθενός. Κάθε μία στον καιρό της, που λένε.