Είμαστε κάποιοι τυχαίοι «Ευτυχείς, λυπημένοι και πότες», με χιλιοπατημένα παπούτσια, βραχνιασμένες φωνές, αλλά ψυχή γεμάτη. Είμαστε εκείνοι που θα χαρακτηρίσουν ξενέρωτος, γραφικούς, εκείνοι που «δεν ξέρουν να διασκεδάζουν», εκείνοι που πάνε στα live για να «κόψουν φλέβα».
Αυτά, για εκείνους που δε γνωρίζουν τον Σωκράτη. Αρκεί όμως μόνο φορά για να τους αλλάξεις άποψη. Να γεμίσεις τις playlist σου με τραγούδια του και να τον βάλεις στην καθημερινότητά σου. Να τσαλακώσεις τις σκέψεις σου σε μελωδίες και να καταλάβεις, γιατί ο Μάλαμας δεν ο καλλιτέχνης που κάποτε θα ακούσεις, θα περάσεις καλά και την επόμενη θα ξεχάσεις.
Για όλους εσάς, λοιπόν, που προσπαθείτε να λύσετε το γρίφο των αλλοπαρμένων που δε χάνουν συναυλία του μάζεψα τους δέκα πιο σημαντικούς λόγους και σας τους έφερα μήπως καταφέρω να σας πείσω να έρθετε την επόμενη φορά και να εκτεθείτε μαζί μας:
1. Είναι ο ψυχολόγος μας
Ο Σωκράτης Μάλαμας έχει γράψει και έχει τραγουδήσει όλα μας τα πάθη. Δεν τα έχει κλείσει σε μελό τσιτάτα για να γίνουν γνωστά χιτάκια που θα προκαλέσουν ταύτιση. Τα έχει πει σπαθάτα όπως ακριβώς τα έχουμε νιώσει. Και εκτός των τραγουδιών, σας προκαλώ σε μια κακή σας μέρα να βρεθείτε σε μια συναυλία του, «να μάθετε η γλώσσα της σιωπής», να μπείτε στους ήχους του, να μπλεχτείτε με τους υπόλοιπους τρελούς και φεύγοντας θα είστε άλλοι, απαλλαγμένοι και σίγουρα διαφορετικοί.
2. Αληθινός και ανθρώπινος
Τραγουδάει σαν να βρίσκεται στο σαλόνι του, πίνει το ποτό του, καπνίζει (τώρα κόπηκε και αυτό), συνομιλεί με τους φίλους του που βρίσκονται από κάτω. Είναι γνήσιος. Δεν ντύνεται με πολύχρωμα κουστούμια για να εντυπωσιάσει. Είναι εκείνος που θα συναντήσεις σε συνοικιακό μπαρ στο Παγκράτι, θα πάρεις καρέκλα, θα κάτσεις δίπλα του, θα πάρετε μια γύρα ποτά και θα τα μοιραστείτε όλα. Είναι εκείνος που όταν δεν έχει διάθεση θα το καταλάβεις απ’ τον τρόπο που τραγουδάει και όταν έχει κέφι θα σηκωθεί απ΄το σκαμπό του και θα φωνάξει «ο κόσμος είναι σιωπή και φως μονάχα».
3. Είμαστε όλοι «πουλάκια» του
Σε αυτό το «καλησπέρα, καλά μου πουλάκια» κρύβεται αυτή η ιδιαίτερη σχέση που έχει ο Σωκράτης με το κοινό του. Είναι εκείνη η παρέα που δε χάνεται το «χειμώνα», που τριγυρίζει μαζί του όλες τις εποχές και κελαηδάει τα τραγούδια του. Αυτό το αλληγορικό «πουλάκια» που δείχνει την ένωση του κοινού με τις «νεράιδες της αυγής», «τα ξωτικά», «τους ποντικούς» που είναι μαζεμένοι στην αγορά. Με αυτό το «πουλάκια» ο Μάλαμας δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του παραμυθιού του σε όλους εμάς.
4. Λέει ανέκδοτα και ιστορίες
Εδώ θα είμαι ειλικρινής. Είναι λίγοι εκείνοι που θα καταφέρουν να ακούσουν ή να καταλάβουν τα ανέκδοτα που λέει κατά τη διάρκεια των live του. Επίσης λίγοι θα καταλάβουν το αστείο, αλλά όλοι θα γελάσουν στο τέλος . Δε θα το κάνουν από ευγένεια, αλλά γιατί θα τους έχει συνεπάρει το πονηρό χαμόγελό του, το ποτήρι που σηκώνει λέγοντας «στην υγειά σας πουλάκια».
5. Ξεκίνησε από μπουζούκια αλλά διάλεξε τις μουσικές σκηνές
Είναι γνωστό στους περισσότερους πως η μουσική καριέρα του ξεκίνησε ως μπουζούκι στα σκυλάδικα. Μετρώντας 18 χρόνια ανάμεσα σε καπνούς, μεθυσμένα λαϊκά άσματα, τον άκουσε ο Νικόλας Παπάζογλου και διέκρινε αμέσως το ιδιαίτερο ταλέντο το, ώστε να τον πείσει να ηχογραφήσει τις «ασπρόμαυρες ιστορίες» και τότε σταδιακά ο Σωκράτης Μάλαμας ήρθε στις μουσικές σκηνές. Κράτησε όμως την ταυτότητά του. Παρέμεινε λαϊκός και ταυτόχρονα τόσο ροκ για να ξεχωρίζει απ΄όλους τους άλλους.
6. Όσο και να παίζει δεν είναι ποτέ αρκετό
«Ρε Σωκράτη, τι λες τώρα, που θα παίζεις έως τις 4». Και παίζει τέσσερις ώρες ακούραστα με την κιθάρα του, αλλά ποτέ δεν είναι αρκετό, πάντα θα θες λίγο ακόμα. Αυτός είναι ο λόγος που πηγαίνουμε και τον ακούμε ξανά και ξανά κι εκεί είναι που συμβαίνει το εξής περίεργο. Δεν τον βαριέσαι ποτέ. Να παρακολουθείς 30 εμφανίσεις του και πάντα να λυπάσαι για τη μια φορά που αρρώστησες και δεν πήγες.
7. Μας κάνει τα χατίρια
Όχι, αμέσως αλλά τελικά μας τα κάνει. Όταν δεν το περιμένεις, εκεί που πιστεύεις ότι το πρόγραμμα δε θα ξεφύγει από τα συνηθισμένα, ότι δεν έχει κέφι, ότι θα πει όσα είχε προγραμματίσει και θα φύγει, ξαφνικά ξεκινάει η μελωδία από τραγούδια που δεν έχει πει ποτέ, που τα ζητούσαμε πάντα και τελικά δεν τα έλεγε. Τα κρατάει όσα του ζητάμε και τη στιγμή που δεν το περιμένεις μας κάνει τα χατίρια. Τότε είναι που τον αγαπάμε λίγο πιο πολύ.
8. Έχει γράψει στιχάρες
Και δε θα αναφερθώ σε εκείνα που ίσως δεν ξέρετε, αλλά θα μιλήσω για τη γνωστή «πριγκιπέσα» με εκείνο το «άλλα θέλω και άλλα κάνω, έλεγα περνούν τα χρόνια θα συμμορφωθώ» που περιλαμβάνει όλους τους εφηβικούς εαυτούς μας που δε συμμορφώθηκαν ποτέ, που θα έβαζαν μυαλό και θα σοβάρευαν, αλλά παρέμειναν αναρχικά ίδιοι και επικίνδυνοι.
9. Μας ενώνει
Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, με ένα κουτάκι μπύρας στο χέρι, τραγουδάμε όλοι μαζί τα τραγούδια του, σαν να τα πίναμε και εχθές όλοι μαζί. Χωρίς να μας νοιάζει ο συνωστισμός, η βροχή, η ορθοστασία. Είμαστε στο σπίτι μας, όλοι μια μεγάλη οικογένεια. Δεν υπάρχει άγνωστος. Ζητάς από το διπλανό σου τράκα τσιγάρο και ύστερα αγκαλιάζεστε και ταξιδεύετε «στην Αμερική, μαζί με τη Μαρικά, το Δούζια, τον Κωστή».
10. «Είναι μια καύλα με πόδια και κιθάρα»
Έτσι λέει ένας φίλος μου και σ’ αυτό δε θα προσθέσω κάτι περισσότερο.
Είναι τόσοι πολλοί οι λόγοι που τον αγαπάμε, αλλά είναι τόσο δύσκολο να καταγραφούν. Ίσως επειδή τα συναισθήματα δεν περιγράφονται, ίσως επειδή στα πολύ αληθινά δε χωρούν λόγια, ίσως επειδή τη στιγμή δεν μπορείς να τη χωρέσεις σε λέξεις. Μπορείς, όμως να τον ακούσεις μια φορά και σε διαβεβαιώ ότι ζωντανά είναι πολύ καλύτερος απ΄ότι στις ηχογραφήσεις. Επίσης στα live δεν καθόμαστε ποτέ στις καρέκλες μας, όπως πιθανόν να νομίζεις. Τότε είμαι σίγουρη ότι θα επιστρέψεις στο άρθρο για να προσθέσεις έναν ακόμη λόγο. Το δικό σου λόγο που τον αγαπάς.
Θα τα πούμε στη συναυλία.
Συντάκτης: Πέννυ Πηττά
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
