Έχω την αίσθηση ότι δεν καταλαβαινόμαστε. Μάλλον μιλάμε άλλη γλώσσα. Όταν λέμε «friends with benefits», εννοούμε ότι ενώνουμε τις μοναξιές μας για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και μετά έξω απ’την πόρτα. Δε συμφωνήσαμε σε κάτι χαλαρό; Ό,τι να ‘ναι και όπου βγάλει; Μίλησα εγώ ποτέ για αγάπες και λουλούδια; Εσύ δεν ήσουν που έλεγες ότι βρίσκεσαι στην ίδια φάση με εμένα; Ε τότε ρε παιδάκι μου γιατί μου ζαλίζεις τον έρωτα;
Μια χαρά σου ‘ξηγήθηκα από την αρχή. Το και το. Δε θέλω μηνύματα, δε θέλω τηλέφωνα, γενικώς δε θέλω. Σαν να σου είπα κάνε τα όλα και πρήξε μου το κεφάλι. Το κουράζεις ρε αδερφάκι μου, το κουράζεις πολύ και κουράζεις και εμένα μαζί. Και το είπα σε απλά ελληνικά και ξεκάθαρα: «δεν είμαι για σχέση αυτή την περίοδο, δε θέλω δερβέναγα, να περνάμε καλά και ως εκεί». Αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Και να τα μηνύματα, και δώσ’ του τα τηλέφωνα και πού είμαι και τι κάνω και χέσε μας! Ε μα.
Μάλλον τη βρίσκεις όταν γίνομαι σκύλα και σου φέρομαι άσχημα, μα και εγώ άλλο τρόπο για να σε κάνω να καταλάβεις δεν έχω εφεύρει ακόμα. Έχει και η υπομονή τα όριά της και σου το ‘χα πει ότι δε φημίζομαι για αυτό.
Και όταν προσπάθησα να ξεκόψω μαζί σου όταν είδα πού το πας, μια τρύπα στο νερό έκανα. Να το κρατήσουμε στο φιλικό, το είπα η χριστιανή, και έδειξες να καταλαβαίνεις και να ζητάς συγγνώμες που σε προπήρε η χαρά και το συναίσθημα. Και σε πίστεψα.
Μέγα σφάλμα. Πέρασαν 2 μέρες απόλυτης ηρεμίας και πάνω που χαλάρωσα σε έπιασε πάλι παράκρουση. Τι σου συμβαίνει ρε παιδί μου;
Δε σου αρκεί αυτό που συμφωνήσαμε να δίνουμε ο ένας στον άλλο; Αφού είμαι ελαττωματική σε όλα τα υπόλοιπα, στα πολλά, στα βαθύτερα, σε αυτά που δένουν τους ανθρώπους, τι έμπλεξες μαζί μου; Μου φαίνεται υπερεκτίμησες τη κατάσταση.
Σου αρκεί αυτό το χαλαρό, το αντέχεις; Αν ναι, συγχαρητήρια πάμε να το ζήσουμε, αν όχι η πόρτα είναι ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα και αν επιμένεις θα σου δώσω και σπρωξιά να βγεις πιο εύκολα.
Με ξενέρωσες και τώρα είναι αργά για να το μαζέψεις. Ποιος σου φταίει; Όταν αποδεχόσουν τους όρους και τις προϋποθέσεις, ας διάβαζες και τα ψιλά γράμματα.
Μάθε να μην μπαίνεις σε τέτοιες ιστορίες αν δεν είσαι σίγουρος ότι μπορείς να τις διαχειριστείς. Μη δίνεις τα χέρια σε συμφωνίες που δεν μπορείς να τηρήσεις, μη δείχνεις υπεράνετος όταν καραδοκεί παντού ο κίνδυνος να μην μπορείς τελικά ν’ ανταπεξέλθεις και κυρίως, μη δείχνεις πρόθυμος και χαλαρός όταν δε χάνεις ευκαιρία να ζητήσεις το κάτι παραπάνω, να διεκδικήσεις κι εν τέλει να πιέσεις.
Ασφυξία, αμηχανία και αποστροφή. Αυτά είναι τα μόνα συναισθήματα που δημιουργούνται.
Ναι, υπάρχουν και love stories που ξεκίνησαν στο free, το άνετο, το αποκλειστικά νυχτερινό, αλλά μην παραμυθιάζεσαι ότι αυτές είναι ο κανόνας, γιατί δεν είναι.
Κι εμείς μωρό μου, δεν μπορούμε ν’ αποτελέσουμε εξαίρεση.
Επιμέλεια Κειμένου: Kατερίνα Κεχαγιά
Συντάκτης: Τζίνα Σακελλαρίου
