Μια βόλτα δίχως λόγο

Λένε πως οι πιο όμορφες βόλτες είναι εκείνες με τα παράθυρα του αυτοκινήτου μισάνοιχτα, ίσα που να φυσάει στο πρόσωπο ο αέρας. Με τη μουσική σε μια ικανοποιητική ένταση, έτσι που ν’απολαμβάνεις το τραγούδι, αλλά και να μη διακόπτει τους ήχους της πόλης που έρχονται απ’ έξω. Φθινόπωρο να ‘ναι ή άνοιξη όπως τώρα και να χαζεύεις γύρω τα φώτα απ’ τα αμάξια και τα μαγαζιά. Να σταματάς στο φανάρι και να κοιτάζεις τριγύρω, άλλοι στ’ αυτοκίνητο μέσα, άλλοι να περπατάνε, να τριγυρίζουν μόνοι ή με παρέα. Πόσοι άραγε να γυρνάνε άσκοπα όπως κι εσύ αυτό το βράδυ; Εσύ που βρίσκεις γαλήνη κι ηρεμία κοιτάζοντας γύρω σου κι απορροφάσαι από την κίνηση, το θόρυβο, τη ζωή που ποτέ δε σταματάει.

Κάθεσαι πίσω απ’ το τιμόνι χωρίς κύριο λόγο κι αιτία κι απλώς περιπλανιέσαι, έτσι όπως και το μυαλό σου περιπλανιέται συχνά-πυκνά σε μέρη και στιγμές. Ίσως και να επαναλαμβάνεις τους ίδιους γύρους στα στενά εκείνα που ξέρεις πως κρύβεται η ζωή, οι άνθρωποι, τα γέλια τους κι η φασαρία τους. Μπορεί να ‘ναι η φυσική σου αντίδραση να θες να κόβεις βόλτες, όσα τα χιλιόμετρα του μυαλού, τόσα και του αμαξιού σου. Ίσως πάλι να ‘ναι κι ανθρώπινες τάσεις φυγής, ένα διάλειμμα απ΄την πραγματικότητα συνοδευόμενο από την ομορφιά και τη γαλήνη της βαβούρας που τώρα βρίσκεται γύρω σου.

Πάντα θα σταματήσεις σ’ ένα μέρος ήσυχο και λίγο σκοτεινό. Κατά προτίμηση κάπου κοντά στη θάλασσα, έτσι που τα κύματα να ‘ναι σαν μουσική υπόκρουσή των σκέψεών σου. Θα κάτσεις εκεί σ’ ένα παγκάκι ή και στις πέτρες πάνω και θ’ ατενίσεις τ’απέραντο. Θ’ αφεθείς και θα συνειδητοποιήσεις πόσο τεράστια είναι η θάλασσα κι ο κόσμος, μπροστά στο πόσο μικροσκοπικός φαντάζεις τώρα. Και κάθε φορά που το κύμα θα ‘ρχεται προς το μέρος σου, μια ανάσα διαρκείας θ’ απελευθερώνεται απ’ τα σπλάχνα σου και το βάρος της ημέρας.

Είναι όμως που λες κι οι άλλες οι βόλτες, οι όχι και τόσο μοναχικές. Εκείνες οι άσκοπες και φασαριόζικες που θα κάνεις το βράδυ με την παρέα. Με τη μουσική στη διαπασών, έτσι που ν’ αφήνετε το στίγμα σας απ’όπου θα περάσετε. Έτσι που ν’ απελευθερώσετε όλη την πίεση και την ένταση μέσα από μία και μόνο βόλτα. Όλοι μαζί και μόνοι σας σ’εκείνες τις στιγμές που το βλέμμα θα χάνεται στη θολούρα της νύχτας όταν με ταχύτητα θα προσπερνάτε ένα-ένα τα φωτάκια.

Και στο ίδιο μέρος ίσως καταλήξετε και πάλι. Εκείνο το ήσυχο, το λίγο σκοτεινό και ιερό. Αντίκρυ η θάλασσα και τα φώτα της πόλης να αντανακλούν στο νερό επάνω. Ο ουρανός πιο καθαρός από ποτέ και τ’ άστρα πέπλο που απλώνεται από πάνω σας. Δεν ξέρεις πού τελειώνει η εικόνα που ξετυλίγεται μπροστά σας, δεν ψάχνεις να βρεις και την απάντηση ποτέ. Την έχεις βλέπεις για δεδομένο, πως θα μπορείς να την θαυμάζεις όποτε θες, έτσι σε μια βόλτα χωρίς λόγο.

Είναι το νερό που αγκαλιάζει απαλά το χώμα, είναι το πλήθος αστεριών που φωσφορίζουν στον σκούρο μπλε ουρανό, είναι τα φώτα από τα σπίτια και τα αμάξια που περνάνε ασταμάτητα απ’ το δρόμο. Είναι που ποτέ δε σκέφτηκες πόσο αρμονικά συνεργάζονται όλοι οι ήχοι κι οι εικόνες της πόλης, που ποτέ δε φαντάστηκες πως θα μπορούσε κάποιος να πατήσει την παύση κι όλα να μπαγώσουν μέσα σε μια στιγμή. Στην τελευταία στιγμή που βρέθηκες εκεί πέρα κι απλώς κοίταζες χωρίς να βλέπεις, απλώς χάζευες χωρίς να σκέφτεσαι. Εκεί που το μυαλό αδειάζει και η ψυχή γεμίζει πάλι. Στην ησυχία της επιλεκτικής σου μοναξιάς, σ’εκείνο το μικρό διάλειμμα απ’τον κόσμο.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!