Θα τραγουδήσουμε δυνατά και ας είναι φάλτσα, θα χορέψουμε με πάθος και ας είναι άγαρμπα, θα πάμε αντίθετα σε αυτούς που μουρμουράνε κι ας μας παρεξηγήσουν. Θα κλέψουμε ένα φιλί, ίσως και δύο για να ξαφνιάσουμε το έτερον ήμισυ. Θα σηκωθούμε από το κρεβάτι, δε θα συρθούμε αγουροξυπνημένα από το δωμάτιο στην κουζίνα, αλλά θα φωνάξουμε δυνατά να μας φύγει όλη η κακή ενέργεια της εβδομάδας.
Είναι Παρασκευή φίλε μου, και η μέρα σηκώνει τρέλα, θέλουμε δε θέλουμε.
Γι’ αυτό λοιπόν, θα βάλουμε τα πιο άνετα ρούχα μας, χωρίς να μας νοιάζει αν μοιάζουμε παλιάτσοι. Η ημέρα είναι casual στο γραφείο και δε θα πει κουβέντα το στριμάδι, ο διευθυντής μας. Άλλωστε, στο τέλος της ημέρας σιγά μη γυρίσουμε σπίτι. Όλο και κάπου θα μας σύρει η παρέα.
Το πού δε θα το προγραμματίσουμε, αλλά θα συμβεί. Καρφάκι δε μας καίγεται που η μέρα μας θα ξεκινήσει με υποχρεώσεις από το απόγευμα και μετά όλα θα είναι εντελώς διαφορετικά.
Το βράδυ ίσως μας βρει να διαγωνιζόμαστε στα σφηνάκια σε κάποιο μπαρ, στην Πλατεία Αγίας Ειρήνης. Να έχουμε βγει πρώτο ραντεβού και να ψάχνουμε την ευκαιρία για το πρώτο φιλί. Να έχουμε αράξει στον καναπέ, να έχουμε παραγγείλει την αγαπημένη μας πίτσα και να βλέπουμε ταινία με την παρέα.
Στην Παρασκευή δε χωράνε «πρέπει» και «δεν πρέπει». Πάει στον αγύριστο και η δίαιτα και ο διαιτολόγος, ρίχνουμε μπουνιά στις τύψεις με εκείνο το δυνατό, απραγματοποίητο «από Δευτέρα». Ας περιμένουν τα κιλά λίγο, σήμερα θα περάσουμε καλά.
Για κάποιον περίεργο λόγο, οι Παρασκευές είναι γιορτινές. Είναι ξεδιάντροπες, αλήτικες κι αναίσθητες. Ξεπερνάνε τα άγχη των υπόλοιπων ημερών και ξεχωρίζουν με την αντιδραστικότητα και την αισιοδοξία τους. Είναι περίεργα γκράφιτι που χρωματίζουν τους τοίχους και μαζί μ’ αυτούς και τα χαμόγελά μας.
Είναι ταξιδιάρα μέρα η άτιμη, δε στέκεται πουθενά και μαζί μ’ εκείνη δε στεκόμαστε κι εμείς. Δε δέχεται να κλειστεί στους τοίχους του σπιτιού, να βάλει πιτζάμες και να κοιμηθεί νωρίς από κούραση. Η Παρασκευή πετάει δύό ρούχα σε ένα σακ-βουαγιάζ, ανεβαίνει στη μηχανή, μαρσάρει και μην την είδατε. Άλλωστε έχει ακόμα δύο γαμάτες ημέρες να υποδεχτεί, δεν έχει καιρό για χάσιμο.
Τις Παρασκευές δεν κοιμόμαστε ποτέ. Σπίτι γυρνάμε μόνο ζαλισμένοι τα ξημερώματα του Σαββάτου, πετάμε τα παπούτσια στο χολ και πέφτουμε για ύπνο μέχρι το μεσημέρι.
Δεν την ενδιαφέρει αυτή την ημέρα το ρολόι. Δεν ξέρει καν να το διαβάζει. Ούτε υπολογισμούς ξέρει να κάνει. Στα μαθηματικά ήταν η χειρότερη μαθήτρια και στην οικονομία είχε πάρει απαλλαγή. Για αυτό και είναι σπάταλη. Δεν υπολογίζει αν τη Δευτέρα θα πρέπει να πληρώσει ενοίκιο, λογαριασμούς και σούπερ μάρκετ. Με στιγμές ζει κι όχι με νούμερα και υποχρεώσεις.
Τις Παρασκευές βάζουμε τέρμα τη μουσική και ακούμε το αγαπημένο μας τραγούδι σε επανάληψη όσες φορές θέλουμε. Ούτε οι γείτονες παραπονιούνται για τη φασαρία. Έχουν όλοι την ίδια αισιόδοξη διάθεση μ’ εμάς.
Τον ανεκπλήρωτο έρωτα τον ξεχνάμε με ποτά και φίλους, σιγά μην κλάψουμε κιόλας, μέρα που είναι.
Οι Παρασκευές είναι γαμάτες και εμείς πολύ τυχεροί που δε χάνουμε καμία από αυτές αλλά παρατάμε μιζέριες και καθημερινότητα και τις απολαμβάνουμε στο τέρμα.
Μέρα που είναι λοιπόν, βγείτε, πιείτε, φλερτάρετε, χορέψτε, σπάστε τα, κάντε ό,τι τραβάει η ψυχή σας. Έρχεται Σαββατοκύριακο και πρέπει να το υποδεχτούμε σωστά.
Επιμέλεια Κειμένου Πέννυς Πηττά: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Πέννυ Πηττά
