Να ζεις τα συναισθήματα σε όλο τους το πλάτος. Βράζουν στον κρατήρα του ηφαιστείου τους, μέχρι που να βρεθούν τα κατάλληλα ερεθίσματα που τα υποκινούν. Το σώμα μας τα χαρτογραφεί.
Αυτά κάθε φορά, αγγελιοφόροι πληροφοριών της συναισθηματικής κατάστασής μας. Χαρά, λύπη, φόβος, θυμός, ζήλια, έλξη, αγάπη, αποστροφή αδιαφορία, ντροπή, στρες, κατάθλιψη. Συνωστίζονται, εναλλάσσονται, συναγωνίζονται, νικούν ή χάνουν.
Χαρά, πετάω στα σύννεφα. Τα συναισθήματά μου, φτερουγίζουν γλάροι με ανοιχτά φτερά. Πλημμύρισα από χαρά και ευτυχία. Ενεργοποίησα όλη την ύπαρξή μου.
Λύπη, η καρδιά μου βαριά. Η ματιά μου κλαίει.
Φόβος, κιτρινίζω σαν λεμόνι. Το στομάχι μου δένεται κόμπος. Κρύος ιδρώτας με λούζει. Μπλοκάρω. Η στάση μου παθητική.
Θυμός. Βρίσκομαι σε υπερκινητικότητα, έτοιμος να βουτήξω από τον γιακά.
Ζήλια. Ψαρεύω πληροφορίες και τις αξιοποιώ για να ανταγωνιστώ τον αντίπαλό μου.
Έλξη. Χημεία. Οι φερομόνες του ενός, είναι το κλειδί στην κλειδαριά του άλλου.
Έρωτας, με την πρώτη ματιά. Κεραυνοβόλος. Η καρδιά χτυπά στο κόκκινο.
Αγάπη, το ξεχείλισμα της λατρείας για τον άλλον.
Αναπτύσσεται σταδιακά μέσα από μια σχέση. Δεν πρέπει να τη ζήσουμε τη στιγμή που είμαστε σε μεταβατική κατάσταση και η προηγούμενη συναισθηματική μας αναταραχή, ακόμη δεν έσβησε. Πείθουμε τον εαυτό μας πως είμαστε ερωτευμένοι και αγαπάμε κάποιον άλλον άνθρωπο, αλλά περισσότερο μας παραπλανά η αγάπη μας για συντροφικότητα, οπότε δε θεωρείται αγάπη για το άτομο αντικαταστάτη. Ένας επίδεσμος μαλακός για ψυχικά τραύματα και κλείσιμο συναισθηματικών πληγών.
Αδιαφορία. Ναρκωμένες αισθήσεις, ανέκφραστα συναισθήματα. Ανύπαρκτο ενδιαφέρον. Πέρα βρέχει.
Αποστροφή, η δυσαρέσκεια διάχυτη.
Ντροπή, έντονη αμηχανία. Κοκκίνισμα, σαν ντομάτα. Ακανόνιστοι χτύποι καρδιάς.
Στρες,τρελός χτύπος της καρδιάς, έντονη νευρικότητα.
Κατάθλιψη. Δεν παρουσιάζω κέφι για τίποτα. Πλήρης ακινησία. Έλλειψη ενδιαφέροντος. Αδυναμία. Αδιαφορώ. Μαράζωμα.
Νέα συναισθήματα περισσότερο άγνωστα, ακολουθούν:
Ενδιαφέρον. Συλλογή πληροφοριών μάθησης και αποκόμιση εμπειριών.
Σύγχυση. Ο εγκέφαλός μας, ως ελαττωματικό νοητικό μοντέλο. Είτε απομονωνόμαστε, είτε αλλάζουμε τη στρατηγική μάθησης μας στην ζωής.
Ευγνωμοσύνη, ανταπόκριση και ανταπόδoση. Υπογράμμιση, της σπουδαιότητας του άλλου ατόμου.
Συγχώρεση, άφεση, παράκαμψη των λαθών και ελαττωμάτων του άλλου.
Πάντα τα εντοπίζουμε. Τα αισθανόμαστε. Τα βιώνουμε.
Δεν τ’ αναλύουμε, γιατί μπορεί να μας οδηγήσουν μακριά από την πηγή έκφρασής τους. Επιδιώκουμε την εξισορρόπησή τους. Επιδιώκουμε τη συναισθηματική ισορροπία, με τη γνώση τους.
Μάθε να τα διαχειρίζεσαι.
Αποδεσμεύσου, από την χρυσή φυλακή της ζωή σου. Μην οδηγείσαι σε αδιέξοδο.
Μην τα αναλύεις, καταπιέζεις, κατακρίνεις.
Μην αντιστέκεσαι. Υπέκυψε.
Ζήσε όλο το φάσμα των μηνυμάτων τους, ήχους, γεύσεις, μυρωδιές, αγγίγματα.
Η μεγαλύτερη ατυχία θεωρείται να πρέπει να είμαστε, να νιώθουμε και να ζούμε τη ρεαλιστική πραγματικότητα. Όσο περισσότερο επιθυμείς κάτι άλλο από το τώρα και ταυτόχρονα επικρίνεις το τώρα, τόσο λιγότερη εσωτερική γαλήνη θα ζεις.
Το να χαλαρώνεις στα πρέπει σου και ν΄ απολαμβάνεις τα συναισθήματά σου σ΄ ελευθερώνει.
Ζούμε με συναισθήματα, όχι με τις ώρες στο ηλιακό ρολόι. Θα έπρεπε να μετράμε το χρόνο με τους χτύπους της καρδιάς.
Αριστοτέλης
Συντάκτης: Νίκη Ατζέμογλου
