Τα είκοσι είναι μια δύσκολη ηλικία και σε καμία περίπτωση αθώα.
Τα είκοσι, φίλοι μου, είναι μια μεγάλη παγίδα.
Υπάρχουν πολλές κατηγορίες εικοσάρηδων και πολλά στάδια που μπορείς να περάσεις, αλλά το πεδίο με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, είναι ένα. Είναι η φάση που μεγάλωσες πια.
Δεν είσαι κανένα ψαρωμένο πρωτοετό, ας πούμε.
Ξέρεις τι συμβαίνει γύρω σου, γνωρίζεις καλά την πόλη σου, τη σχολή σου, έχεις φίλους και στέκια, δεν είσαι χαμένος πλέον στο διάστημα.
Αφού, λοιπόν, το αγκίστρι φύγει απ’ το στόμα σου, περνάς στη φάση μη μου άπτου, λαϊκιστή, «μαγκιά, κλανιά και εξάτμιση», ενώ αρχίζει να σου κατακλύζει τα σωθικά η καγκουριά, χωρίς σταματημό.
Η γαματοσύνη σου είναι τεράστια, είσαι ψαγμένος κλαρίνος ή χιπστεράς και η εμπειρία σου κυμαίνεται σε μεγάλα μποφόρ.
Εντάξει, φίλε, κατούρα τα μπούτια σου, δεν είσαι και ο Depp.
Δε χρειάζεται να μας παίρνεις τα αυτιά, ας πούμε, κάθε βράδυ με το ντάμπα-ντούμπα, που ονομάζεις χάουζ μουσική. Και οπωσδήποτε δε χρειάζεται να συμβουλεύεις τον κόσμο πως να ρίξει ένα «μουνί», επειδή είσαι ο μεγάλος γαμιάς της γειτονιάς.
Ήμαρτον, πάρε απόφαση ότι με αυτό το attitude δεν είσαι ερωτεύσιμος και ότι δεν ξερνάνε όλες ουράνια τόξα, με το που σε βλέπουν.
Δεν είναι ανάγκη να φοράς ό,τι μάρκα κυκλοφορεί πάνω σου –με την πιο γιγαντιαία στάμπα της, στο πιο φανερό σημείο του ρούχου- από το swag καπέλο σου, μέχρι το βρακί σου, το οποίο είναι ξεκάθαρο πως καθαρίζει η μάνα σου, επειδή εσύ είσαι άχρηστος και παραδέξου το, γιατί το «πλακωνόμουν με κάτι μαλάκες χθες βράδυ», δεν πιάνει.
Επίσης, γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά πως αυτός ο τύπος εικοσάρη, δεν πατάει στη σχολή του ούτε για δείγμα, δεν περνάει μάθημα ούτε για αστείο και παίρνει πτυχίο μετά από καμιά εφταετία, όπου έχει καταφέρει να ξεπεράσει το στάδιο του νταηλικίου, χωρίς λόγο και αιτία.
Πέραν όλων των παραπάνω, βέβαια, μαγκιά στα είκοσι σημαίνει αλκοόλ, πήδημα, χόρτα και πάρτυ.
Πίστεψέ με, δε νοιάζει κανέναν αν έχεις γλάστρα σπίτι σου, πόση σοκολάτα τσάκισες μετά το τσιγαριλίκι και σίγουρα δε νοιάζει κανέναν πώς ερωτεύτηκε τα μαστουρωμένα κόκκινα μάτια σου μια ακόμη άμοιρη κοπέλα.
Χεστήκαμε πόσο αλκοόλ κατεβάζεις και για το ποτό που έχεις εφεύρει, όσο κι αν σε πληγώνει.
Ένα πράγμα που αναγνωρίζω, βέβαια, στους εικοσάρηδες-μάγκες είναι ότι έχουν μια καύλα: το γυμναστήριο.
Πίνουν, δεν πίνουν, το γεγονός είναι γεγονός.
Τα παλικάρια χτυπιούνται κάθε μέρα σε όργανα και βαράκια για να φτιάξουν κορμί, ώστε να μπορούν να διαγράφονται οι φλέβες και οι μυες τους πάνω από το πιο χοντρό obey φούτερ τους.
Στα είκοσι επίσης, είναι απαραίτητο να χτυπήσεις ταττού. Είναι λογικό να αφήσεις το δέρμα σου σε ανθρωπομπεζουλί απόχρωση; Όχι κύριοι, ο σωστός ο εικοσάρης θα πάει μπεζ και θα βγει τιρκουάζ από το ανάλογο μαγαζί, γιατί έχει άποψη.
Και βέβαια, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του είδους τους, εντοπίζεται όταν κάτι τους στεναχωρεί.
Κάντε εικόνα: ο άντρας ο πολλά βαρύς, που έχει μεγάλο νταλκά στο κεφάλι του, αναβοσβήνει τα τσιγάρα με ταχύτητα φωτός και πίνει τα καμπάρια σαν αμιτάκια.
Θα ρίξει και μια ζεμπεκιά στο μεγάλο κεφάλι, γιατί είναι άντρας, όπως προείπα, και μετά θα πάει να κάνει φασαρία και να πλακώσει όποιον τον έφερε σε αυτή την κατάσταση.
Και δεν έχει καμιά σημασία, προφανώς, που είναι 20, είναι άντρας τριχωτός και έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι. Ξέρει από πόνο και ντέρτια.
Τουτέστιν, είσαι είκοσι και είσαι γαμάτος και η φάση είναι ξεκάθαρα badass.
Συντάκτης: Δάφνη Παπαϊωάννου
