Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Γράφει η Φυγετάκη Μαρία-Ιωάννα.
Ήταν βράδυ. Ένα ήσυχο βράδυ του Απρίλη θα μπορούσα να πω. Καθόταν στα σοκάκια της πόλης. Πόσο την είχε κουράσει αυτή η πόλη αλήθεια; Συζητούσε ώρες ατελείωτες με τη φίλη της. Σχεδίαζε το μέλλον. Το μέλλον που φάνταζε τόσο διαφορετικό από το μονότονο και κουραστικό παρόν. Ένα μήνυμα εκείνο το βράδυ του Σαββάτου κατάφερε να ταράξει αυτή την ηρεμία. Ταραχή; Ναι. Ταραχή! Έτσι θα αποκαλούσε κανείς την ταχυπαλμία που ένιωσε όταν είδε το «Θέλω να σε δω». Ήταν αυτός.
Μετά το πέρασμα κάποιων χρόνων ξαναεμφανιζόταν μπροστά της. Δεν έχασε χρόνο. Είχε ανάγκη αυτή την ταραχή. Μέσα σε λίγα λεπτά αυτός ήταν εκεί. Πάνω στη μηχανή, φορώντας μια βερμούδα. Αλήθεια δεν κρύωνε; Απρίλης, αλλά το βράδυ το αεράκι γινόταν ενοχλητικό. Εκείνα τα πέντε λεπτά έξω από την εκκλησία ήταν αρκετά για να της πει πως είναι η κατάλληλη, πως την σκέφτεται συνεχώς. Τα μάγουλα άρχισαν να παίρνουν ένα απαλό ροζ χρώμα, το οποίο ήταν διακριτό κάτω από το φως του φεγγαριού.
Οι ψιχάλες στο μέτωπό της, την έβγαλαν από τις σκέψεις της. Η ώρα είχε περάσει ευχάριστα στο παγκάκι αυτό δίπλα στη θάλασσα, παρέα με τις αναμνήσεις του καλοκαιριού. Η γη μύριζε βροχή και τα πρωτοβρόχια του Σεπτέμβρη έδιναν ένα φθινοπωρινό άρωμα στην ατμόσφαιρα. Γύρισε στο σπίτι λαχανιασμένη, με ρούχα βρεγμένα. Έβαλε τον καφέ να ετοιμάζεται και κάθισε στην αγαπημένη της πολυθρόνα κοιτάζοντας για ακόμη ένα βράδυ τις καλοκαιρινές φωτογραφίες, ταξιδεύοντας στις ωραίες στιγμές, δακρύζοντας και αναπολώντας. Ξαναταξίδεψε στο βράδυ εκείνο και έπειτα οι σκέψεις της, την οδήγησαν στο βράδυ του Ιουνίου.
Το ζευγάρι έχοντας ζήσει νέες εμπειρίες, απολάμβανε την αλμύρα των φιλιών, τη δίψα για έρωτα. Πάθος. Πάθος θα χαρακτήριζε εκείνη τη νύχτα. Φώτα κλειστά, όμως οι φιγούρες και οι σκιές τους ήταν φανερές χάρη στη μαγεία του φεγγαριού. Το φεγγάρι φώτιζε το δωμάτιο και χάριζε λάμψη στα μάτια της κοπέλας. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά καθώς κοίταζε τα μάτια του και ένιωθε την ανάσα του στο μέτωπό της. Επιτέλους βρισκόταν σε μια αγκαλιά γεμάτη και όχι κενή, όπως είχε συνηθίσει. Τα χέρια του κατευθύνθηκαν στο λαιμό της, την χάιδεψε γλυκά και της ψιθύρισε δυο κουβέντες. Δυο λέξεις για την ακρίβεια. Τα χείλια του άρχισαν να αναζητούν τα δικά της. Πάθος!
Το βραδινό αεράκι σταμάτησε ξαφνικά, ο ήχος του κύματος εξαφανίστηκε και η φύση έμεινε ακίνητη να παρακολουθεί το μεγαλείο. Εκείνο το βράδυ, το αγόρι με τη βερμούδα, κατάφερε να χρωματίσει ξανά τα μάγουλα της κοπέλας με εκείνο το απαλό ροζ χρώμα. Την έκανε δική του. Την ερωτεύτηκε ξανά. Εκείνο το βράδυ έμειναν αγκαλιασμένοι μέχρι να εμφανιστούν οι πρώτες ηλιαχτίδες του ηλίου. Το κορίτσι ένιωθε ευτυχισμένη, πραγματικά ευτυχισμένη. Τον κοιτούσε επίμονα στα μάτια. Πόσο της άρεσαν αυτά τα μάτια αλήθεια; Το ξημέρωμα τους βρήκε μαζί πιο ερωτευμένους από Aποτέ. Η νύχτα είχε κρύψει τα μυστικά που μοιράστηκαν εκείνο το βράδυ. Το χαμόγελο κυριαρχούσε στα χείλη τους. Την άρπαξε και της έδωσε ένα ξαφνικό φιλί. Το επόμενο ραντεβού τους ορίστηκε για το ίδιο βράδυ.
Το βραδινό αεράκι χάιδευε τα μαλλιά της κοπέλας και έκανε τον ήχο του κύματος πιο δυνατό. Καθισμένοι στην αμμουδιά συζητούσαν για τις σκέψεις τους, τα όνειρά τους. Το άγγιγμα στο πρόσωπό της κατάφερε να προκαλέσει ένα μούδιασμα σε όλη τη ραχοκοκαλιά της κοπέλας. Όσο τον κοίταζε, τόσο τον ήθελε. Τα μάτια του, τα χείλη του, το χαμόγελό του. Αχ αυτό το χαμόγελο! Ένιωθε να πνίγεται στο βλέμμα του και απολάμβανε αυτό τον ωραίο πνιγμό. Το σώμα του αναζητούσε το δικό της και η ένωση εκείνης της βραδιάς, δίπλα στο κύμα, ήταν πρωτόγνωρη. Η εξερεύνηση και η ανακάλυψη σωμάτων, δημιουργούσε ένα δέσιμο μαγικό στο ζευγάρι. Ο έρωτα αυτός –ο νεανικός, ο ανιδιοτελής- δεν είχε να κάνει με τη σαρκική απόλαυση που αναζητά ο σημερινός κενός κόσμος, αλλά με την απόλαυση της ψυχής. Οι αγκαλιές και τα φιλιά δήλωναν τη λαχτάρα, την επιθυμία για αναζήτηση καινούριων εμπειριών, νέων συναισθημάτων.
Το καλοκαίρι ξετυλιγόταν ξανά μπροστά της μέσα από τις φωτογραφίες, οι οποίες αποτελούσαν αποδεικτικά στοιχεία πως όλες οι στιγμές δεν ήταν όνειρο, πλασμένο με τη φαντασία της.
«Σαντορίνη Ιούλιος 2015» έγραφε η επόμενη σελίδα και το πλήθος των φωτογραφιών από το πιο ερωτικό πενταήμερο ζωντάνευε στα μάτια της.
Φορώντας το άσπρο φόρεμα, αναδεικνυόταν το μαύρισμα της και σε συνδυασμό με το κάψιμο από τον ήλιο στα μάγουλα της και το αστραφτερό χαμόγελό της φάνταζε πιο όμορφη και ερωτευμένη από ποτέ. Οι πέντε μέρες στο νησί, κυλούσαν όμορφα ενώ το ζευγάρι συνέχιζε να απολαμβάνει τις ξεχωριστές εμπειρίες.
Η σκέψη της πήγε στο τελευταίο απόγευμα στο μαγευτικό νησί.
Η Σαντορίνη είναι γνωστή για το ηλιοβασίλεμά της και το ζευγάρι αποφάσισε να περάσει το τελευταίο απόγευμα αγκαλιασμένο στην αμμώδη παραλία του νησιού, χαζεύοντας τη θέα κάνοντας όνειρα για το υπόλοιπο καλοκαίρι. Η φύση είχε γίνει πλέον σύμμαχός τους στις συναντήσεις του κι έτσι το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης, έγινε μάρτυρας σε ένα δέσιμο συγκλονιστικό. Πιο μαυρισμένοι, πιο αδυνατισμένοι και πιο χαρούμενοι από ποτέ εγκατέλειψαν το νησί και γύρισαν.
Ο Αύγουστος είχε ήδη ξεκινήσει και οι εξορμήσεις τους είχαν γίνει τακτικές. Ο ήλιος, η θάλασσα, οι βουτιές, τα αλμυρά φιλιά είχαν αποτελέσει μέρος της καθημερινότητάς τους.
Το βράδυ εκείνο του Αυγούστου είχαν δώσει το καθιερωμένο ραντεβού τους στην παραλία, δίπλα στο παλιό λιμάνι της περιοχής. Κάθε φορά τους τελευταίους μήνες, η συνάντησή τους ξεκινούσε με ένα παθιασμένο φιλί. Ωστόσο εκείνη τη νύχτα, η ατμόσφαιρα ήταν διαφορετική και μια μελαγχολία συνόδευε το αεράκι του τελευταίου αυγουστιάτικου Σαββάτου. Η συνάντησή τους αυτή τη φορά, ξεκίνησε με παγωμένα θλιμμένα βλέμματα, με έναν κοινότοπο χαιρετισμό. Περπάτησαν σχεδόν αμίλητοι για μια ώρα, βυθισμένοι ο καθένας στις δικές του σκέψεις.
Της κρατούσε το χέρι τρυφερά. Φορούσε τη βερμούδα. Τη βερμούδα του Απρίλη. Άραγε σε δυο μέρες που θα βρισκόταν μίλια μακριά, θα φορούσε την ίδια βερμούδα, θα χαμογελούσε με το μαγευτικό αυτό χαμόγελο, θα έλαμπαν τα μάτια του; Σε δυο μέρες ο καλοκαιρινός αυτός έρωτας θα έσβηνε. Το αγόρι με τη βερμούδα άνοιγε τα πανιά του για μια νέα ζωή, σε άλλη χώρα, σε άλλη ήπειρο. Δεν υπήρχε τίποτα να τον κρατάει εδώ. Ή μήπως υπήρχε;
Η Δευτέρα έφτασε. Είχαν αποφασίσει πως δε θα κλάψουν, δε θα στεναχωρηθούν. Παρ’ όλα αυτά η σφιχτή αγκαλιά στο χώρο αναμονής του αεροδρομίου έδινε την εντύπωση ακόμη και στον πιο αδιάφορο τουρίστα, πως ο αποχωρισμός αυτός θα είναι ιδιαίτερα πικρός. Δεν κρατήθηκε. Τα μάτια της άρχισαν να υγραίνουν και τα δάκρυα κατευθύνονταν στα μάγουλα της που σιγά-σιγά είχαν αρχίσει να χάνουν το ροζ χρώμα τους και να γίνονται χλωμά.
Το αγόρι σκούπισε με τα χέρια του τα δάκρυα της κοπέλας και φιλώντας τη στο μέτωπο, της ψιθύρισε πως την αγαπάει, πως είναι ερωτευμένος μαζί της και πως θα μετρά τους μήνες, τις μέρες τις ώρες μέχρι την επόμενη συνάντησή τους. Το φιλί αυτό στο μέτωπο έκρυβε όλη τη στοργή και την τρυφερότητα που χρειάζεται κανείς για να νιώσει ευτυχισμένος και αυτή ήταν ευτυχισμένη. Απογοητευμένη και στεναχωρημένη για την απώλεια, αλλά ευτυχισμένη. Περίμενε εκεί και τον κοίταζε να προχωράει προς το χώρο επιβίβασης. Το αγόρι φορώντας μια βερμούδα έφευγε όπως είχε έρθει λίγους μήνες πριν στη ζωή της.
Τι την έπιασε και τον σκεφτόταν τόσο έντονα; Τα μάτια του, το χαμόγελό του, το άγγιγμά του, την αγκαλιά του. Τα μάτια της έγιναν υγρά. Εύκολα θα τα παρομοίαζε κανείς με πηγές, με ρυάκια, με ποτάμια. Το πιο ερωτικό καλοκαίρι είχε καταφέρει να ξαναζωντανέψει μέσα σε λίγες ώρες. Οι φωτογραφίες αυτές δημιούργησαν ανάμεικτα συναισθήματα.
Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Ψήφισε με like+share την ερωτική ιστορία της Μαρίας και χάρισέ της ένα ταξίδι για δύο, σε Σκιάθο, Σκόπελο ή Πάρο!
