Μόλις γνωριστήκατε. Είστε στα μελώματα, αλλά δε γνωρίζεστε και πολύ καλά. Μόνο λίγοι μήνες έχουν περάσει. Δεν ξέρεις αν είναι ο έρωτας της ζωής σου ή απλώς ένα ταίρι. Όμως ξαφνικά σχηματίζεται ένας σταυρός σ’ ένα test εγκυμοσύνης και τουλάχιστον η απόκτηση μωρού αποκτά θετικό πρόσημο. Την έκβαση του δεσμού όμως κανείς δεν την ξέρει.
Το ρολόι χτυπά αντίστροφα. Δεν μπορείς να καθυστερήσεις την απόφασή σου. Η καρδιά του χτυπά ήδη μέσα σου. Πώς να το αποχωριστείς;
Αποφάσισες μετά από πολλά, ξάγρυπνα βράδια να το κρατήσεις το σποράκι που έχεις μέσα σου κι ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει. Το άλλο σου μισό το έμαθε κι ενθουσιάστηκε. «Θα σε βοηθάω, θα το μεγαλώσουμε». Όλο «θα» και «θα». Όλα μελλοντικά.
Μα το παιδί γεννήθηκε, μεγάλωσε και τα «θα» θα έπρεπε να εκπληρωθούν. Όμως έμειναν γραμμένα στον αέρα, γιατί το καράβι εγκαταλείφθηκε. Το έτερον ήμισυ αποχώρησε. Το παιδί όμως δε θα φύγει ποτέ και σ’ αγαπάει. Είναι σημαντικό ν’ αγαπάς το σύντροφό σου για ν’ αγαπάς και το παιδί σου όμως, όχι απαραίτητο.
Με το παιδί σου θα ζήσεις για πάντα κι εσύ θα διαπλάσεις το χαρακτήρα του. Οπότε όπως του μάθεις εσύ ν’ αγαπά, έτσι θα ξέρει ότι είναι η αγάπη. Γι’ αυτό πρόσεξε μην του μάθεις ν’ αγαπά με όρους, αλλά ν’ αγαπά ελεύθερα κι απλώς επειδή έτσι θα νιώθει. Να είναι απελευθερωτικό αυτό το αίσθημα.
Μπορεί όμως να συμβεί κι η άλλη περίπτωση, όπου το άλλο σου μισό μπορεί να μείνει γιατί σ’ αγαπά, αλλά εσύ να μην μπορείς ν’ αλλάξεις όλη σου τη ζωή για ένα μικρό πλασματάκι. Είναι φυσικό να νιώθεις περίεργα, γονιός γίνεσαι δε γεννιέσαι. Θα βρεθούν οι γραμμές για να μπορείς εκτός από γονιός να είσαι κι άνθρωπος. Θα βάλεις πρόγραμμα και θα τα καταφέρεις.
Πιστεύω πως στη ζωή όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Ας πούμε περνάνε τα χρόνια και ζεις μια ζωή που δεν αλλάζει σε τίποτα κι είναι όλα ίδια, μια ρουτίνα. Αυτή η ρουτίνα είναι ιεροτελεστία για να έρθει η σωστή στιγμή για να γίνει αυτό το καθοριστικό γεγονός που θα σ’ οδηγήσει στο επόμενο στάδιο.
Ένα παιδί είναι μια παράλληλη ζωή που πρέπει ν’ αφιερώσεις για τη διάπλαση ενός σωστού ανθρώπου. Θέλει αφοσίωση και κόπο. Το παιδί αντιλαμβάνεται τα πάντα και μέχρι την ηλικία των δύο, σύμφωνα με τον Φρόιντ, διαμορφώνει το χαρακτήρα του.
Δύσκολο έργο και δεν είναι φτιαγμένοι όλοι οι άνθρωποι να γίνουν γονείς. Δεν μπορούν κι αν το καταλάβαιναν νωρίτερα δε θα υπήρχαν τόσα παιδιά δυστυχισμένα.
Όταν ένα παιδί σε επιλέξει και δεν το επιλέξεις, θεώρησέ το ως δώρο. Μία ευκαιρία να δώσεις σ’ έναν άλλον άνθρωπο αγάπη, τρυφερότητα αλλά και κανόνες, ώστε να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Διαφορετικά, αν θέλεις να γίνεις γονιός, υπάρχει κι η λύση της υιοθεσίας κι είναι πολύ καλή επιλογή. Πολλές οικογένειες προσπαθούν χρόνια ν’ αποκτήσουν παιδί και δεν μπορούν. Η έκτρωση ας είναι η τελευταία επιλογή.
Όποια και να είναι η επιλογή σου, σκέψου ότι θα είναι για πάντα. Γι΄ αυτό όποια κι αν είναι, να έχει μέσα της τεράστιες δόσεις αγάπης, μεγάλες δόσεις αφοσίωσης κι άπειρες δόσεις αντοχής κι υπομονής. Ένα παιδί είναι δέσμευση για μια ζωή. Κάνε τη ν’ αξίζει.
Επιμέλεια κειμένου Μέλανης Ανθίμου: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Μέλανη Ανθίμου
