Το να έχει κανείς την ικανότητα να φτιάχνει εικόνες και να γίνεται τόσο παραστατικός όσο και γλαφυρός εκεί που χρειάζεται είναι υποθέτω ένα έμφυτο ταλέντο που σχετίζεται λίγο-πολύ με κάποιου είδους ευφυΐα. Ένας άνθρωπος ευφάνταστος, με πηγαίο, κατά προτίμηση, σαρκαστικό χιούμορ, που ξέρει πότε και πώς να χτυπάει φλέβα πάνω στο θέμα τ’ οποίο σατιρίζει, ενίοτε θα ‘ταν για όλους μας ένας ιδανικός φίλος. Όχι ότι αυτό από μόνο του αρκεί φυσικά, όμως, κακά τα ψέματα, είναι ένα χαρακτηριστικό που όταν το ‘χεις σε καθιστά εύκολα αυτό που λέμε ψυχή της παρέας.
Υπάρχουν, λοιπόν, κάτι τυπάκια εκεί έξω, που κουβαλώντας όλα τα παραπάνω προσόντα, έχουν βαλθεί να γίνουν οι ψυχές των διαδικτυακών παρεών μας. Παρουσιάζονται με τη μορφή θανατηφόρας ατάκας σ’ ανύποπτο χρόνο στις αρχικές σελίδες του facebook, πάντα ετοιμοπόλεμα.
Είναι οι λεγόμενοι ανεκδοτοπλάστες του ίντερνετ, ικανοί να πιαστούν απ’ το οτιδήποτε και να βγάλουν γέλιο, ενίοτε μέχρι δακρύων. Μυστικό της επιτυχίας τους είναι πως μετατρέπουν σε αστείες εικόνες όλες εκείνες τις σκέψεις που αναμφισβήτητα όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε κάνει. Άλλοτε σχολιάζοντας θέματα της επικαιρότητας κι άλλοτε μετατρέποντας σε ανέκδοτο μια ολόκληρη καθημερινότητα και τα ευτράπελά της.
Δεν είναι παράξενο τ’ ότι πλέον έχουν εκατοντάδες πιστούς φίλους, οι οποίοι φροντίζουν με τη σειρά τους να κοινοποιούν στα δικά τους προφίλ κάθε ατάκα που έγινε αιτία ν’ ανέβει η διάθεσή τους, αλλά και να ταυτιστούν μ’ αυτόν που κάνοντας τον «πόνο» του αστείο αυτοσαρκάζεται και σαρκάζει με τεράστια επιτυχία πρόσωπα και καταστάσεις.
Η ευθύτητα κι η ειλικρίνεια στον τρόπο έκφρασής τους δεν αφήνουν περιθώρια να κρυφτεί κανείς πίσω απ’ το δάχτυλό του. Ξεμπροστιάζουν όλα όσα περνάνε απ’ το μυαλό μας καθημερινά, καθώς αντιμετωπίζουμε τον πρηξαρχίδη προϊστάμενο στη δουλειά, την γκρίνια του συντρόφου μας τις πιο ακατάλληλες στιγμές, τις παραξενιές της μάνας μας, τις σπαστικές συνήθειες των φίλων μας, την απύθμενη καφρίλα του καθενός σ’ οποιονδήποτε τομέα, αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό, που πολλές φορές η λέξη μαλακία τείνει να γίνει δεύτερό του όνομα, αφήνοντάς μας ν’ αναρωτιόμαστε ως πότε τελικά αυτή θα μας δέρνει.
Και κάπως έτσι, όντας ντόμπροι, σταράτοι, είρωνες, ευφυείς κι εύστοχοι, καταφέρνουν να προκαλούν το γέλιο τόσων ανθρώπων, ακόμη και στις πιο νταουνιάρικες στιγμές της ημέρας. Διότι, ας το παραδεχτούμε, είναι κομμάτι δύσκολο ν’ αντισταθείς χωρίς να σκάσεις έστω ένα χαμόγελο κι ας είσαι στα κάτω σου, μπροστά στη θέα μιας έξυπνης ατάκας.
Εξάλλου οι ίδιοι διακωμωδούν ακόμη κι εσένα όταν έχεις κακοκεφιές, γιατί πολλές φορές το ξέρεις κι εσύ ότι θέλεις απλώς να το παίξεις λιγάκι drama queen, μπας και σου βγει η υπερένταση απ’ όσα κουβαλάς. Κι εκείνοι το ξέρουν. Διότι το ‘χουν πάθει. Μόνο που μπορούν τις εμπειρίες τους να τις μεταμορφώνουν σε γέλιο. Να μετατρέπουν τα κωμικοτραγικά σε παρωδίες και να επιστρατεύουν το χιούμορ, ακόμη κι όταν το timing φαντάζει άκυρο, όταν η εκάστοτε κατάσταση απαιτεί μια και καλά σοβαρότητα. Μόνο που πολλές φορές κάπως έτσι βγαίνουν τα καλύτερα ανέκδοτα. Black χιούμορ λέγεται, είναι καλπάζον, ανερυθρίαστο και το διαθέτουν κι αυτό.
Θα γελάσεις την ίδια στιγμή που μπορεί να σε φέρουν σ’ αμηχανία, αναφερόμενοι σε κάτι που έχεις κάνει κι εσύ, γιατί ξέρεις κατά βάθος ότι έχουν δίκιο που σε κράζουν, χαριτωμένα ωστόσο, παραδέξου το. Θα ταγκάρεις τον κολλητό σου για να γελάσετε παρέα, ξέροντας πως κάτι απ’ όλα αυτά θα ‘ναι σίγουρα λες και γράφτηκε για σας. Θα ποστάρεις στον τοίχο κάποιου φίλου γράφοντας από πάνω «σου θυμίζει κάτι;», ώστε να μάθουν όλοι εκείνη τη χαζή συνήθεια που δε βαριέσαι ποτέ να του κοπανάς,γιατί εκνευρίζεται κι εσύ απλώς γελάς.
Όπως και να ‘χει, κοινός παρονομαστής όλων είναι το γέλιο, που τόσο χρειαζόμαστε. Γι’ αυτό κάπως έτσι αυτά τα χαριτωμένα trolls με την ακαταμάχητη καφρίλα τους μπήκαν στις ζωές όλων μας κι όχι άδικα.
Επιμέλεια Κειμένου Έλλης Πράντζου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
