Όταν η οικογένεια γίνεται οι φίλοι που διαλέγεις

Η ζωή σου δίνει άπειρες επιλογές. Προοπτικές αμέτρητες. Έχεις τη δύναμη να χαράξεις την πορεία σου, να στηρίξεις τις αποφάσεις σου και να προχωρήσεις με ανθρώπους στο πλάι σου, που πιστεύουν σε σένα, σε σέβονται και πάνω απ’ όλα σε κάνουν να χαμογελάς.

Το πλήθος των ανθρώπων που σ’ αγαπούν και σε κάνουν έναν καλύτερο και πιο λαμπρό άνθρωπο, τους ιδιαίτερους εκείνους ανθρώπους και τους ακόμη πιο πολύτιμους στην πορεία της ζωής σου τους αναζητάς, τους διεκδικείς, τους κερδίζεις, ή άλλοτε τους χάνεις.

Χιλιοειπωμένο, αλλά και πέρα για πέρα αληθινό, οι φίλοι κι οι άνθρωποι της ζωής σου γίνονται συνειδητά η οικογένεια που επιλέγεις. Γιατί θέλεις να είναι πάντα δίπλα σου κι αυτοί είναι όντως εκεί. Γιατί σε κάνουν να νιώθεις οικεία κι ασφαλής, όταν είσαι κοντά τους, όσα χιλιόμετρα κι αν απέχεις απ’ το σπίτι και τους γονείς σου. Γιατί σου κρατάνε το χέρι, όταν πέφτεις και στο υψώνουν πανηγυρικά στις μεγάλες σου επιτυχίες. Γι’ αυτούς κι ένα σωρό άλλους, παρόμοιους λόγους.

Στην αντίπερα όχθη των επιλογών, βρίσκονται οι άνθρωποι της ζωής σου που δεν επέλεξες, δεν τους αναζήτησες, δεν τους βρήκες στη διαδρομή. Τους κληρονόμησες απ’ το ξεκίνημα του ταξιδιού. Είναι η οικογένειά σου. Είναι οι συγγενείς σου, αυτοί που δεν τους διάλεξες, αλλά σου δόθηκαν και σας ενώνουν τα αδιάσπαστα δεσμά του αίματος. Θέλοντας και μη, θα είναι πάντα ένα κομμάτι της πορείας σου.

Κι όμως, όσο κι αν είναι σίγουρο πως την οικογένεια δεν τη διαλέγεις, σου δίνει η ζωή και σ’ αυτή την περίπτωση όμορφες ευκαιρίες. Είναι γεγονός  –κι είναι πραγματικά στενάχωρο γεγονός- πως συχνά τα άτομα της οικογένειας δε στέκονται επάξια στο πλάι μας. Συμβαίνει να είναι άτομα, που αν δεν ήταν συγγενικά, δε θα τα επιλέγαμε ως ανθρώπους δικούς μας. Όμως, αυτό δεν αποτελεί τον κανόνα κι ούτε την εξαίρεση, είναι μόνο μια λυπηρή, πιθανή περίπτωση.

Υπάρχει κι εκείνη η εκδοχή, -γεια σου ζωή με την ποικιλία  σου-, όπου συγγενικά μας πρόσωπα είναι κατ’ επιλογήν πρωταγωνιστικά πρόσωπα της ζωής μας. Είναι άνθρωποι από ‘κείνους που και το αίμα να μη μας ένωνε θα τους διεκδικούσαμε να γίνουν κομμάτι μας, γιατί στο πρόσωπό τους συνυπάρχουν όλες, εκείνες οι αξίες και τα εξέχοντα χαρακτηριστικά, που αναζητούμε κι επιζητούμε απ’ τους ανθρώπους του κύκλου μας.

Ανήκεις σ’ αυτήν την περίπτωση, όταν η μητέρα ή ο πατέρας σου είναι συχνά η καλύτερη συντροφιά για απογευματινές συνευρέσεις στη βεράντα. Όταν η συζήτηση μαζί τους είναι αβίαστη, ενδιαφέρουσα κι εποικοδομητική, χωρίς να εμπεριέχει ίχνος υποχρεωτικής παρουσίας. Όταν οι θείοι σου είναι εκείνοι που θα επιλέξεις να δεις μαζί τους ταινίες τις καθημερινές, όταν ακόμη κι η έξοδος απ’ το σπίτι σου φαντάζει ανιαρή.

Όταν τα αδέρφια σου είναι η παρέα που επιλέγεις να σε συνοδεύσει για ποτό στο μπαράκι, γιατί  στα πρόσωπά τους βλέπεις ανθρώπους με σπίθα, πνευματώδεις και χαμογελαστούς. Ακόμη, όταν τα ξαδέρφια με τα οποία μεγάλωσες σαν να ήσασταν αδέρφια, –παίζει να ήσασταν και συμμαθητές- είναι έμπιστοι φίλοι, η ψυχή της παρέας. Όταν τις Κυριακές πίνεις τον καφέ σου στην αυλή με τον παππού και τη γιαγιά.

Όλες εκείνες τις φορές που επιλέγεις τη συντροφιά συγγενικών προσώπων, επιβεβαιώνεις την εκτίμησή σου απέναντι στους ανθρώπους εκείνους γι’ αυτό που πραγματικά είναι δείχνοντας πως δεν είναι η συγγένεια, που σας ενώνει με τη μορφή μιας υποχρέωσης, αλλά η πραγματική διασκέδαση και πληρότητα, που σου χαρίζει η παρέα τους. Κάνεις την επιλογή που η ζωή δε σε άφησε να κάνεις: Γίνεται η οικογένεια οι φίλοι που διαλέγεις να έχεις.

Είναι πραγματική ευλογία, αν στη ζωή σου έχεις καταφέρει να σε περιστοιχίζουν ένας ή περισσότεροι άνθρωποι με τους οποίους σας ενώνουν ταυτόχρονα συγγενικά, αλλά και φιλικά δεσμά. Ο διπλός αυτός δεσμός είναι ισχυρός κι αδιάσπαστος. Η μια πτυχή τροφοδοτεί την άλλη σ’ έναν κύκλο, που όσο πιο πολύ δυναμώνει, τόσο πιο ζωογόνος κι ευεργετικός γίνεται. Γιατί απ’ τους ανθρώπους της ζωής σου αντλείς την ευτυχία, αλλά και τη δύναμη να είσαι ο εαυτός σου.

*εξαιρετικά αφιερωμένο