Στο I <3 polls αυτής της εβδομάδας τo αποτέλεσμα κρίθηκε σχεδόν από την αρχή.
Στην ερώτηση «θα βάζατε το χέρι σας στη φωτιά για το ταίρι σας» η απάντηση «όχι» κέρδισε έδαφος από το πρώτο λεπτό. Στο τέλος το ποσοστό διαμορφώθηκε στο 71%.
Η αντίδραση αυτή ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη, καθώς πια στην εποχή μας λίγες καταστάσεις πλέον εκπλήσσουν πραγματικά την κοινή γνώμη.
Έχουμε ακούσει για ανθρώπους που είχαν τις καλύτερες προθέσεις λίγο πριν προβούν στο αποτρόπαιο έγκλημα. Έχουμε μάθει για τον Ιούδα που φιλούσε υπέροχα και το χρησιμοποίησε αυτό του το χάρισμα και την ύστατη στιγμή της προδοσίας.
Οι 71 από τους εκατό ανθρώπους είναι υποψιασμένοι για το χειρότερο.
Δεν μπορούν ούτε και θέλουν να εμπιστευθούν απόλυτα τον άνθρωπο που έχουν επιλέξει να έχουν δίπλα τους. Δεν ελπίζουν τίποτα, δεν περιμένουν τίποτα και είναι ελεύθεροι.
Είναι επιφυλακτικοί με όλους και ακολουθούν κατά γράμμα τις λαϊκές ρήσεις που μας συμβούλευαν από την παιδική μας ηλικία να κρατάμε μικρό καλάθι και να φυλάμε τα ρούχα μας προκειμένου να μας μείνουν έστω τα μισά.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν τα παραχωρούν όλα για χάρη του φτερωτού αγγέλου. Κρατάνε πισινές ακόμα και εκεί που θα έπρεπε να πηγαίνουν άοπλοι. Αντιθέτως είναι αυτοί που καθημερινά αναρωτιούνται αν δίνουν πολλά, αν ο σύντροφός τους αναγνωρίζει τις θυσίες τους.
Ίσως να’ ναι και αυτοί που στην πρώτη στραβοτιμονιά θα την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια, πιστεύοντας ότι οι φόβοι τους επιβεβαιώθηκαν.
Αν το συνειδητοποιήσουμε πραγματικά θα μας φανεί τραγικό. Εφτά στους δέκα ανθρώπους από εμάς δεν μπορούν να εμπιστευθούν αυτόν που έχουν ερωτευθεί, τον άνθρωπο που επέλεξαν ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλους.
Φοβούνται να βάλουν το χέρι τους στη φωτιά για αυτόν, ενώ στην πραγματικότητα του έχουν παραχωρήσει μέρος της ψυχής τους και της ζωής τους.
Σίγουρα μέσα σε αυτό το ποσοστό υπάρχουν και άνθρωποι που κάποτε θα έβαζαν όχι μόνο το χέρι τους στη φωτιά, αλλά και το κορμί τους ολόκληρο για το έτερον τους ήμισυ. Οι άνθρωποι αυτοί γελάστηκαν και έπεσαν θύματα στο παρελθόν ενός έρωτα που φάνηκε αντάξιος των περιστάσεων και τους πλήγωσε βαθιά.
Έτσι, πέρασαν στην απέναντι όχθη και υποσχέθηκαν στους εαυτούς τους τη δεύτερη φορά που θα’ ρθουν για να ζήσουν… να μην την ξαναπατήσουν.
Το εναπομείναν 29% είναι οι αγαπημένοι μικροί, αφελείς ήρωες όλων των υπόλοιπων.
Είναι αυτοί που εμπιστεύονται περισσότερο το ένστικτό τους παρά τις στατιστικές και τα δελτία ειδήσεων. Αυτοί που πέφτουν με τα μούτρα στον έρωτα, μπαίνουν με τα μπούνια στη ζωή και την ευχαριστιούνται πιο πολύ.
Θα ζήσουν στο έπακρο και την ευτυχία και τη δυστυχία ως επακόλουθο. Θα είναι αυτοί που έχουν τα φτερά και θα πετάξουν πολύ ψηλά όταν ερωτευθούν. Και ακόμα και αν τα φτερά τους αποδειχθούν κέρινα σαν του Ικάρου, θα ευχαριστηθούν την πτώση τους και θα κοιτάνε με οίκτο όσους από φόβο δεν τολμούν να πετάξουν.
Οι άνθρωποι που απάντησαν πως «θα έβαζαν το χέρι τους στη φωτιά για το ταίρι τους» είναι οι αγαπημένοι μάρτυρες των δημοσιογράφων στα δελτία ειδήσεων. Αυτοί που θα πέσουν από τα σύννεφα όταν ο καλός, ο φιλήσυχος γείτονάς τους αποδειχτεί βιαστής, ληστής ή μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης.
Τα αθώα τους μάτια θα κοιτούν τη κάμερα με πραγματική έκπληξη και θα προσπαθούν να πιστέψουν αυτή την ανατροπή της ζωής.
Θα θυμώσουν με τον εαυτό τους που ήταν ευκολόπιστοι, που έπεσαν θύματα, θα δώσουν όρκους αιώνιας επιφυλακτικότητας και θα τους τηρήσουν για τουλάχιστον δέκα μέρες που διαρκεί το σοκ.
Μόλις περάσουν την απογοήτευσή τους και ξανασταθούν στα πόδια τους, θα είναι και πάλι πρόθυμοι να βάλουν όχι μόνο το χέρι τους στη φωτιά για το ταίρι τους, αλλά και να πέσουν και οι ίδιοι μέσα… ξανά και ξανά.
Γιατί όπως λέει και ο Μανώλης Αναγνωστάκης «αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα».
Συντάκτης: Ράινα Μελισσηνού
