Τα 5 βήματα προς την ενηλικίωση

Ενδεχομένως όταν διαβάσει κανείς  τον τίτλο αυτού του άρθρου το πρώτο πράγμα που του έρχεται στο μυαλό να είναι μια εικόνα των προφανών στοιχείων που κοινωνικά μας κατατάσσουν ανεξάρτητους, όπως μια δουλειά ή ένα δικό μας σπίτι, έννοιες που χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε στην λέξη ανεξαρτησία και ενηλικίωση. Μα η ενηλικίωση δεν αφορά το περιβάλλον μας, όσο κι αν αυτό θέλουμε να πιστεύουμε. Κι αυτό γιατί πολύ απλά τα πάντα ξεκινάνε και πηγάζουν από μέσα μας. Η ενηλικίωση είναι από τα πιο κομβικά σημεία της ζωής ενός ανθρώπου και σε κάποιος από εμάς, γίνεται ανώδυνα χωρίς περιστροφές και σταδιακά ενώ για κάποιους άλλους γίνεται προσφέροντας τους απλόχερα τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη. 5 παραμένουν τα βασικά βήματα, δύσκολα ή εύκολα θα τα περάσουμε όλοι.

1. Ισχυροποίηση του Εγώ

Με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Είναι το απαραίτητο συστατικό, ίσως και το πιο σημαντικό. Η ισχυροποίηση του Εγώ είναι σαν ένα coctail που περιλαμβάνει μέσα διάφορα συστατικά όπως τις σπουδές μας, την επιμόρφωσή μας, την εργασία, τα κατορθώματά μας κ.α. Ουσιαστικά με τη φράση αυτή, εννοούμε την τόνωση του ηθικού μας. Το να δουλεύεις και να βγάζεις χρήματα σε καμία περίπτωση δε σε κάνει ενήλικα. Αυτό που σταδιακά όμως σε βοηθάει ώστε να γίνεις, είναι πως από τη στιγμή που θα βγάλεις την αναμνηστική φωτογραφία της ορκωμοσίας με τα λουλούδια στο χέρι ή θα κρατήσεις στα χέρια σου τον πρώτο σου μισθό τονώνεται η αυτοπεποίθησή σου και το Αυτο-εγώ σου και σ’ οδηγεί, χωρίς να το καταλαβαίνεις πολλές φορές, προς την πραγματική ενηλικίωση. Νιώθεις πως τα κατάφερες και κάθε στόχος που πραγματοποιείς βάζει ένα λιθαράκι στο υγιές Εγώ σου.

2. Όταν μαθαίνεις να λες «ναι» κι «όχι»

Συνήθως όταν βγαίνουμε από το καβούκι και το στενό πλαίσιο της οικογένειας πέφτουμε με τα μούτρα σε ό, τι κι αν είναι αυτό. Στα πρώτα χρόνια της ζωής μας στον πλανήτη των ενηλίκων, τείνουμε να κάνουμε πολλά πράγματα μαζί και πολλές λάθος επιλογές, λες κι είμαστε υποχρεωμένοι να τα κάνουμε. Πολλές φορές, σε συνεντεύξεις που παίρνουν από ανθρώπους με καριέρα στην πλάτη τους να τους κάνουν την εξής ερώτηση: «Έχεις μετανιώσει για κάτι απ’ όσα έχεις κάνει μέχρι σήμερα;» Και σ’ ένα ποσοστό του 90% η απάντηση είναι «όχι, θα ήθελα μόνο να ήμουν πιο επιλεκτικός». Επιλεκτικός . Άλλη μία ωραία λέξη που μπαίνει κάτω από την ομπρέλα της ενηλικίωσης. Πάει να πει πως έχεις την ωριμότητα να πεις πως κάτι συνειδητά το επιλέγεις, ενώ κάτι άλλο όχι. Κι αυτό γίνεται γιατί πλέον αρχίζεις και ξέρεις τι σου αρέσει και τι ταιριάζει με την προσωπικότητά σου, τα θέλω σου και τις πεποιθήσεις σου. Όταν λοιπόν αποκτήσεις την ικανότητα του να είσαι επιλεκτικός, τότε οδηγείσαι και προς την πραγματική ενηλικίωση.

3. Αυτογνωσία και παγίωση ταυτότητας

Η αυτογνωσία κι η παγίωση της ταυτότητας συνδέονται άμεσα με το νούμερο 2 αφού επιλέγοντας, καταφέρνεις παράλληλα να μάθεις και τις προτιμήσεις σου, άρα και τον εαυτό σου. Εάν επιλέξεις να μπεις στη βάρκα της αυτογνωσίας τότε το ταξίδι θα είναι μακρύ και δύσκολο. Μέσα από την αυτογνωσία έρχεται κι η παγίωση της ταυτότητας, δηλαδή του ποιος πραγματικά είσαι και ποιος είναι ο ρόλος σου τελικά στο περιβάλλον που ζεις. Ποιες είναι οι προτιμήσεις σου, τι είδους σύντροφο ψάχνεις, τι δουλειά θα κάνεις τελικά, τι lifestyle θα επιλέξεις. Όλα αυτά έρχονται μακροπρόθεσμα και για να παγιωθούν, θα πρέπει πρώτα να γνωρίσεις ποιος πραγματικά είσαι. Κι αυτό το μαθαίνεις κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Κάποιοι άλλοι μάλιστα δεν το μαθαίνουν και ποτέ.

4. Η συναναστροφή με το άδικο

Εννοείται πως επειδή είσαι ο πιο ταλαντούχος άνθρωπος στον πλανήτη όλες οι πόρτες είναι ανοιχτές για εσένα, όλοι οι άνθρωποι θέλουν το καλό σου, σ’ αγαπάνε και κανείς εκεί έξω δε θα σε δει σαν μηχανάκι παραγωγής. Άλλαξε πλευρό. Πολλοί φαντάζονται πως δεν είναι έτσι τα πράγματα, αλλά από το να το φαντάζεσαι μέχρι να το βιώνεις, έχει διαφορά. Για να ανεξαρτητοποιηθείς από την οικογένειά σου θα πρέπει να δεις και να βιώσεις την άλλη πλευρά του νομίσματος . Μέχρι στιγμής, είσαι στη θαλπωρή και τη ζεστασιά, μόλις όμως κοπεί ο ομφάλιος λώρος τότε ζορίζουν τα πράγματα. Ενηλικίωση σημαίνει πως το αφεντικό μου με σύγχυσε στη δουλειά και δεν έβαλα τα κλάματα, άλλα έσφιξα τα δόντια κι έκανα τη δουλειά μου. Σημαίνει πως στον χωρισμό δε θα βάλω φωτιά στο σπίτι από το ταίρι μου επειδή δε με θέλει πια κι απλά του αφήνω ελευθερία να υπάρξει, ακόμα κι αν δεν είναι το ιδανικό μου. Με άλλα λόγια, θέλει τριβή. Τριβή με το να διαχειρίζεσαι την απόρριψη και το άδικο, όχι να τα καταπίνεις, μα να τα ξεπερνάς χωρίς να σε διαλύουν.

5. Μαθαίνοντας να οριοθετείσαι 

Αντί να το βάζεις στα πόδια σαν φυγάς. Δεν είσαι το παιδί για όλα τα θελήματα πια. Είσαι μια προσωπικότητα με δυνατό εγώ, που ξέρει να λέει ναι κι όχι, ξέρει ποιος είναι και έχει δει και βιώσει πολλές καταστάσεις για να μπορεί τελικά να τις οριοθετεί. Το τελευταίο στάδιο αυτό της οριοθέτησης είναι και το πιο δύσκολο, μιας και πολλές φορές μας καθοδηγεί το συναίσθημα. Όσο όμως το καταλαβαίνεις και το βιώνεις, μπορείς ως ένα βαθμό και να το χειριστείς. Ως ένα βαθμό πάντα. Δεν είμαστε ρομπότ άλλωστε. Όταν λοιπόν είσαι σε θέση να οριοθετήσεις, ή μάλλον για να το πούμε πιο απλά να βάλεις στη θέση τους μερικούς ανθρώπους, τότε ναι, μπορείς πια να διαχειρίζεσαι τον εαυτό σου ως μια αυτόνομη κι ενήλικη προσωπικότητα.

Τελικά έχει και τα καλά της η ενηλικίωση. Όχι;