Η Κατερίνα πριν από λίγο καιρό μας έγραψε πως «ο σωστός καβγάς είναι τέχνη» και συμφωνήσαμε μαζί της. Έγω σήμερα, έχω να σας πω πως η σωστή σχέση μετά τον καβγά, είναι ακόμα πιο μεγάλη τέχνη.
Και όταν μιλάω για καβγάδες, δεν εννοώ βαρβάτους χωρισμούς, μπλεξίματα με τρίτους και άλλες συνήθεις σοβαρές αιτίες. Μιλάω για τους ερωτικούς καβγάδες μιας κουρασμένης μέρας ή μιας μέρας που τέλος πάντων δεν ήταν η καλύτερή σου και κατέληξες να σπας πιάτα στα πόδια του συντρόφου σου.
Αναφέρομαι επίσης σε εκείνους τους καβγάδες, που μετεξελίσσεσαι σε πεισματάρικο εξάχρονο και αποφασίζεις να παραπονεθείς με ψηλούς τόνους ακόμη και για το χρώμα του τοίχου.
Είναι εκείνοι οι φασαριόζοι καβγάδες που γίνονται το ξημέρωμα, που ανοίγεις πολλές φορές το στόμα σου και πετάς βατράχια. Ή ίσως πετάς αλήθειες. Μικροπαράπονα και σαχλαμάρες που τα πλασάρεις στο ταίρι σου σαν ένα βουνό από προβλήματα για να ανάψεις τα αίματα, γιατί έτσι.
Τότε που χτυπάς πόρτες, πατώματα και θορυβείς για να ακουστείς, μιας και η αγανάκτησή σου σίγουρα δεν κάνει τόσο κρότο όσο εσύ.
Θα μου πεις, αφού αυτοί οι καβγάδες είναι σαχλαμαρίστικοι, παιδικοί και τελειώνουν πάντα με αγκαλιές και φιλιά, γιατί πρέπει η σχέση μετά από δαύτους να είναι τέχνη;
Αρχικά να σε ενημερώσω ότι πολλές φορές τελειώνουν άδοξα μερικοί τέτοιοι καβγάδες. Όταν η παρεκτροπή ρέει στις φλέβες σου, βρίσκεις πάντα τον τρόπο να κάνεις το θαύμα σου.
Η σωστή σχέση μετά τον καβγά είναι τέχνη λοιπόν, γιατί μετά από κάθε μια ένταση, κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις.
Όταν μάθεις να χειρίζεσαι σωστά αυτό το πάρε δώσε, τότε είναι που πετυχαίνεις διάνα. Όχι όχι δεν μιλάω για τις αγκαλιές και τον έρωτα αμέσως μετά τον καβγά.
Μιλάω για το μετά. Την επόμενη μέρα, τον επόμενο χρόνο.
Μετά από κάθε καβγά, ειδικά στους πρώτους μήνες μίας σχέσης, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με μία πλευρά του συντρόφου σου την οποία ίσως και να μην έχεις ξαναγνωρίσει. Ένα νέο κουσούρι, ένα παράπονο που δεν έχεις ξανακούσει, κάτι που τον ενοχλεί εδώ και καιρό αλλά εσύ συνέχιζες να το κάνεις επανειλημμένα μιας και δεν είχες ιδέα πως θέλει να σου σπάσει το κεφάλι.
Και μετά τον καβγά; Είναι εκείνοι που ξυπνούν το επόμενο πρωί και τρώνε φλασιά.
Αντιλαμβάνονται τις νέες προσδοκίες, δεν ξέρουν αν μπορούν να τις χειριστούν, ξενερώνουν λίγο για την όψη των πραγμάτων του συντρόφου τους.
Είναι και οι άλλοι όμως, που ξυπνούν πιο ερωτευμένοι. Πού μαθαίνουν να αγαπούν τις αδυναμίες του ή που έστω αγαπούν να τις μισούν. Που βρίσκουν τα μικρά κολλήματα του συντρόφου τους, τα πιό γλυκά στον κόσμο και τα παινεύονται σαν παγόνια που φουσκώνουν τα φτερά τους ενώ οι έξω τους κοιτούν με απορία.
Είναι τέχνη να μην αφήσεις την ψυχρότητα του καβγά να στοιχειώνει το δωμάτιο.
Είναι δεξιότητα να καταφέρεις να αφήσεις πίσω την εικόνα του ανθρώπου σου, τη στιγμή που έχασε τον έλεγχο.
Γιατί αν δεν χρησιμοποιήσεις την τέχνη σου όπως σου λέω, και συνεχίζεις χωρίς να υπολογίζεις τα σήματα κινδύνου που σου στέλνει το ταίρι σου στα βραδινά καβγαδάκια, θα καταλήξει η μικρή σαχλαμάρα σε ραγισμένο γυαλί χωρίς σωτηρία.
Είναι τέχνη η σωστή σχέση μετά τον καβγά λοιπόν, όταν την επόμενη φορά που θα πέσεις πάνω στο φλέγον θέμα, θα ξέρεις να το χειριστείς.
Όχι γιατί φοβάσαι για τις πορσελάνες που σου χάρισε η γιαγιά σου, αλλά γιατί θες να δεις την σχέση σου να δουλεύει.
Γιατί θα ‘σαι ευτυχισμένος όταν το ταίρι σου σκάσει ένα πονηρό χαμόγελο, μόλις αντιληφθεί ότι έμαθες τα κουμπιά του.
Αυτές οι τριβές, είναι εκείνες που σε κάνουν να ερωτεύεσαι καθημερινά και παράλληλα να πλάθεσαι μέσα απ’αυτές, να μαθαίνεις να νοιάζεσαι, να φροντίζεις και να αγαπάς.
Γιατί δεν είσαι κατ’επιλογήν με το ταίρι σου από την πρώτη μέρα.
Κατ’επιλογήν είσαι μαζί του, όταν αφού ξεθάψεις όλα του τα κουσούρια, θέλεις ακόμα να σαι πλάι του.
Όταν μετά από κάθε νέα άσχημη πλευρά που μαθαίνεις, τον αγαπάς ένα τσικ περισσότερο, τότε είναι που θα σε πω ευτυχισμένο.
Συντάκτης: Χαρά Αναξαγόρα
