Ήρωες χωρίς στολή και μάσκα

Υπάρχουν ήρωες, χωρίς μάσκες και στολές, στις μέρες μας; Υπάρχουν εκείνοι οι ήρωες που μπορεί να οδηγήσουν ένα καράβι, σώο κι αβλαβές, στη στεριά; Εκείνοι που δε φαίνονται, αλλά μπορεί να βρίσκονται δίπλα σου και παντού γύρω σου; Κι όμως υπάρχουν. Κι είναι εκείνοι που κρύβουν την πραγματική τους ταυτότητα. Είναι εκείνοι που έμαθαν από μικρά παιδιά να δίνουν και να φροντίζουν. Εκείνοι που έβαλαν την προσωπική τους ζωή ένα βήμα πιο πίσω προκειμένου να χαρίσουν ευτυχία και ευημερία στους γύρω τους.

Είναι εκείνη που βίωσαν τον δικό τους μύθο. Περιμένοντας μία ανταπόδοση μέσα σε μία περίεργη ματαίωση. Εκείνη που πήραν τον μύθο του Πυγμαλίωνα, προκειμένου να δημιουργήσουν το δικό τους πολύ ωραίο άγαλμα. Μπορεί να μη μάθουμε ποτέ αν στο τέλος έγιναν ευτυχισμένοι, όπως δε θα μάθουμε ποτέ αν αυτοί οι ήρωες εκτίμησαν αυτό που πραγματικά ήτανε ή έμειναν να περιμένουν αυτό που θα μπορούσαν να γίνουν. Εκτός κι αν βρέθηκε κάποια θεά Αφροδίτη στο δρόμο τους.

Για σκέψου όμως, τι θα γινόταν αν κάποιος γνώριζε την πραγματική ταυτότητα ενός σούπερ ήρωα; Και πόσο διαφορετική θα μπορούσε να’ ταν άραγε η καθημερινότητα από εκείνη του ήρωα; Απλοί καθημερινοί άνθρωποι, με συμβατικές δουλειές, αδιάφορα σπίτια και μία καθημερινότητά χωρίς αναγνώριση. Μέχρι τη στιγμή που μεταμορφώνονται σε σωτήρες. Παίρνουν έναν ρόλο, εκούσια ή ακούσια, προσφέροντας βοήθεια.

Σ’ εκείνους που δεν είναι λευκοί ιππότες. Σ’ εκείνους που δεν ήρθαν να σώσουν μία ερωτική ζωή μ’ ένα ιστορικό βαριάς εγκατάλειψής. Δεν είναι καν εκείνοι οι δραματικοί ή καταστροφικοί χαρακτήρες. Αλλά είναι εκείνοι οι άνθρωποι που πήραν έναν ρόλο ή τους δόθηκε από μικρή ηλικία. Εκείνοι που ξεκίνησαν μέσα απ’ την οικογένεια να προσφέρουν και μεγάλωσαν μαθαίνοντας πώς να γίνουν καλοί σ’ αυτό.

Μέχρι που η προσφορά τους χάθηκε σ΄ εκείνες τις στιγμές που ένιωσαν την ανάγκη να μιλήσουν αλλά δε βρήκαν κανέναν να μπορεί να τους ακούσει. Και η βοήθεια μία ανταπόδοση που χάθηκε μέσα στα χρόνια χωρίς στο ελάχιστο της επιστροφής. Κι αν μία αυτοπεποίθηση ή αυτοεκτίμηση χτίστηκε γύρω απ’ όλο αυτό, παράλληλα, φτιάχτηκε και μία παγίδα που κάποιος έπεσε μέσα.

Σκέψου πόσο δύσκολο μπορεί να’ ναι κάτι τέτοιο. Σκέψου, πόσο δύσκολα μπορεί κάποιος ν’ απεκδυθεί από μία τέτοια κατάσταση. Γιατί ρόλους έχεις κι εσύ μέσα στη ροή της μέρας σου. Ρόλους ερωτικούς, ρόλους οικογενειακούς, φιλικούς αλλά κι επαγγελματικούς. Κι αυτοί οι ρόλοι εναλλάσσονται. Αλλά βρίσκεις τον τρόπο και κρατάς, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τις ισορροπίες σου.

Αλλά υπάρχουν κι εκείνες οι περιπτώσεις που κάποιος βρίσκεται εγκλωβισμένος μέσα σε μία από αυτές. Το αποτέλεσμα; Ν’ αποδυναμώσει όλες τις υπόλοιπες και να δημιουργήσει ένα αρνητικό κλίμα σε σχέση με τις υπόλοιπες. Να βρει εκείνο το έναυσμα που θα δημιουργήσει κινήσεις, σκέψεις, συναισθήματα αλλά και μία λογική που κρύβει μέσα της λανθασμένα μηνύματα. Κι όλα αυτά μέχρι να καταφέρει να δημιουργήσει έναν δικό του ήρωα, για να μπορέσει να προστατευτεί από τους «κακούς» του δικού του μύθου. Να μπορέσει ν’ ανακαλύψει εκείνο τον χώρο που πραγματικά του ανήκει μέσα σ’ ένα σύνολο και να εναρμονίσει όλους τους ρόλους του.

Η αλήθεια είναι ότι αν δεν υπήρχαν κι αυτοί οι ήρωες, μάλλον δε θα υπήρχαν κι αυτοί που μπορεί να τους είχαν ανάγκη. Και η συναισθηματική απόσταση είναι δύσκολο πράγμα. Θέλει προσπάθεια κι αξιολόγηση. Κι αν ο ρόλος του γονιού έρχεται να διαιωνίσει την αντίληψη της αδυναμίας του άλλου, πάντα πίσω απ’ αυτό, θα κρύβεται μια δικαιολογία για ν’ αντιμετωπίσει κάποιος τα πραγματικά του προβλήματα.