Δεν είναι όλες οι ώρες για φιλάκια κι αγκαλίτσες

Κάνεις δεν μπορεί ν’ αρνηθεί το γεγονός πως η οικειότητα σ’ ένα ζευγάρι παίζει καθοριστικό ρόλο στη συνέχεια της σχέσης. Aποτελεί πυρήνα ολοκλήρωσης, διαμόρφωσης και σίγουρα ένα από τα απαραίτητα στοιχεία μιας υγιούς συνύπαρξης.

Δηλαδή, όσο περισσότερο κοντά νιώθεις μ’ ένα άτομο, όσο πιο οικεία νιώθεις την παρουσία του, τόσο πιο εύκολο σου είναι να αισθανθείς καλύτερα κοντά του, να του εμπιστευτείς κάτι παραπάνω από τα βασικά, να επικοινωνήσετε σωματικά και ψυχικά. Σαφέστατα όμως και παίρνοντας ως δεδομένο πως κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές, εμφανίζεται στο προσκήνιο πια κι η πιθανότητα, η υπερβολική οικειότητα να σε κάνει να νιώσεις το ίδιο συναισθηματικά άσχημα, άβολα ή ντροπιάστηκα όσο πριν λίγο που σε έκανε να πετάς στα σύννεφα. Τι γίνεται λοιπόν στην περίπτωση που ο σύντροφός μας, μας προσεγγίζει ερωτικά- και μεταξύ μας αυτό δεν αποκλείεται να μας αρέσει- αλλά ταυτοχρόνως να επικρατεί στην ατμόσφαιρα η αίσθηση πως όλα είναι λάθος στημένα με το ακατάλληλο timing να τα συνοδεύει;

Σίγουρα, είναι για εσένα μονόδρομος το να μην απαντήσεις στα vibes που δέχεσαι- όσο και να καίγεσαι να συνεχίσεις τη συζήτηση- από φόβο μην τυχόν κι εμφανιστεί το αφεντικό ή τύχει και τα δει καταλάθος κάποιος συνάδελφος. Όπως επίσης και το να το παίξεις χαλαρός ότι τίποτα περίεργο δε συμβαίνει, ενώ το χέρι κάτω από το οικογενειακό τραπέζι ν’ απειλεί ρυθμικά τα πόδια σου. Το ίδιο και για τα πρόστυχα λόγια που μπορεί με αυτοπεποίθηση να σου ψιθυρίσει στο αυτί.

Όλα αυτά αποτελούν ελάχιστα από τα «δεν είναι τώρα η κατάλληλη ώρα τώρα γι’ αυτά» που μπορεί να συμβούν μέσα σε μία σχέση. Φυσικά κι η απάντηση «έλα τώρα που σε χαλάει κιόλας» είναι δεδομένη, όπως επίσης και το «έλα τώρα που δε θες» και το «άσ’ τα αυτά σε μένα, σε ξέρω καλά». Μας αρέσει ή όχι, η αλήθεια είναι πως, ναι, ο σύντροφός μας, μας ξέρει καλά. Ό, τι κι αν σημαίνει αυτό.

Πολλές είναι οι φορές που το κομμάτι της άρνησης των ερωτικών προσεγγίσεων δείχνει ανέφικτο, πόσο μάλλον όταν αυτές οι προσεγγίσεις είναι απίστευτα διεγερτικές και δελεαστικές, τόσο για τους εαυτούς, το σώμα και το μυαλό σας όσο και για τη σχέση σας. Ωστόσο, είναι κατανοητό και σεβαστό -τουλάχιστον έτσι πρέπει να είναι- πως πολλές φορές μια αρνητική απάντηση και το αμήχανο -δυστυχώς- χαμόγελο που θα χαρίσεις είναι η μοναδική επιλογή ακόμα κι αν δε σου αρέσει, ακόμη κι αν ξενερώσει, σε ακραίες περιπτώσεις, ακόμα κι αν θιχτεί.

Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως, υπάρχουν στιγμές που τα πράγματα έρχονται έτσι όπως σίγουρα δεν έπρεπε να έρθουν. Γι’ αυτό κι είναι σημαντικό και πρέπει σε κάθε μας σχέση να θέτουμε τα ανάλογα όρια για τα επιτρεπτά και μη επιτρεπτά «χάδια» των αντίστοιχων συνθηκών, γιατί καλώς ή κακώς, όντως δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες. Κι ούτε πάντα γίνεται οι πράξεις μεταξύ των συντρόφων να είναι ωμές κι άλογες επειδή ο καιρός περνάει και μαζί μ’ αυτόν κι όλα όσα κάποτε αποτελούσαν απόκρυφα σημεία, είτε σώματος είτε ψυχής.

Έτσι λοιπόν, στα αρνητικά της οικειότητας προστίθεται η -πολλές φορές- έλλειψη σεβασμού και κατανόησης των αναγκών και συναισθημάτων του συντρόφου, δεδομένου πως το όχι που θα ξεστομιστεί είναι ελάχιστης σημασίας και προσοχής. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν, να βρεθεί κι από τις δύο πλευρές η χρυσή τομή της σχέσης και των ορίων έτσι ώστε να μπορεί, τόσο αυτή, όσο και τα μέλη της να αποδίδουν αποτελεσματικότερα.

Είναι απόλυτα φυσικό και κατανοητό, το να αισθάνεσαι όμορφα έχοντας τις παιχνιδιάρικες πεταλούδες του έρωτα στο στομάχι σου κάθε φορά που σε πολιορκεί ο σύντροφός σου ερωτικά ακριβώς με τον τρόπο που ξέρει καλά κι εσύ απόλυτα αγαπάς. Παρ’ όλ’ αυτά, πρέπει να σημειωθεί πως δεν είσαι υποχρεωμένος να το δέχεσαι εφόσον δεν είναι κάτι που ταιριάζει στην περίσταση που βιώνεις και με την προϋπόθεση πως σε κάνει να αισθάνεσαι αμήχανα.

Σίγουρα κανείς που σ’ αγαπάει, πόσο μάλλον το ταίρι σου σου δε θα ήθελε να σε φέρει επίτηδες σε δύσκολη θέση βάζοντάς σε να διαλέξεις ανάμεσα σ’ αυτό και το παιχνίδι του ή στην τυπικότητα της στιγμής και των άγραφων κανόνων. Ή μήπως όχι; Σίγουρα στο μυαλό σου ήδη έχεις δώσει την απάντηση.