Ό,τι καλύτερο δημιούργησε η φύση

Και ναι. Αδιαμφισβήτητα το καλύτερο πράγμα που δημιούργησε η φύση είναι ο ανδρικός φαλλός. Αν είσαι γυναίκα το ξέρεις καλά. Τον λατρεύεις. Είτε αυτόν καθ’ αυτόν, είτε αυτό που συμβολίζει. Μικρή δεν έχεις και τόσο επίγνωση αυτού. Δεν έχεις αντίληψη αυτού του μικρού θαύματος. Δεν έχεις συναίσθηση. Μα όσο περνάνε τα χρόνια από ανυποψίαστη γίνεσαι συνειδητοποιημένη και δεν έχεις άλλη επιθυμία από το να αποδώσεις τις πρέπουσες τιμές στον μικρό αυτόν «θεό» που σε ορίζει.

Θυμήσου τις ταινίες εποχής. Αυτές στις οποίες εκείνος που λεηλατεί έναν ξένο τόπο, μετά από τα όποια εμπόδια μιας επεκτατικής διαδικασίας πολέμου, καρφώνει το κοντάρι της σημαίας του στη γη στην οποία κατάφερε να πατήσει. Είναι τόπος κατακτημένος και οφείλει να βάλει σε αυτόν την ταυτότητα εκείνου που λεηλάτησε.  Έτσι είναι και το μυαλό μιας γυναίκας. Μια αχανής έκταση με ένα τέτοιο (δερμάτινο) κοντάρι καρφωμένο βαθιά μέσα του, εναλλασσόμενο ανά τις δεκαετίες της ζωής της, σαν ένδειξη λεηλασίας. Παραδομένης γης.

Αυτή είναι και η εικόνα ενός γυναικείου εγκεφάλου. Από τη βρεφική ηλικία μέχρι το βαθύ γήρας. Μια γη κατακτημένη από έναν φαλλό που στέκεται αγέρωχος και καρφωμένος βαθιά. Κατά την παιδική ηλικία, στο μυαλό ενός μικρού κοριτσιού, ο φαλλός αυτός είναι ο πατέρας. Το πρόσωπο που λατρεύει, το εξιδανικευμένο πρότυπο. Ο πολύ-αγαπημένος μπαμπάς. Το άλλο φύλο υπό τη μορφή του γονιού.

Αργότερα, κατά την παιδική ηλικία ο φαλλός αυτός σταδιακά ξεθωριάζει, όταν την θέση του παίρνει ένας άλλος. Εκείνος του Κωστάκη από το μπροστινό θρανίο. Κι αργότερα του Γιωργάκη γιατί ο Κωστάκης σου τράβηξε δυνατά τα κοτσίδια. Μπορεί ένα μυαλουδάκι να είναι αγνό και απονήρευτο. Μα υποσυνείδητα οι φαλλοί στο μυαλό μιας γυναικείας ύπαρξης  εναλλάσσονται και αντικαθιστά ο ένας τον άλλον γιατί έτσι είναι η φύση. Απλά δεν την γνωρίζουμε ακόμη όσο είμαστε μικρές. Και μεγάλες δε θέλουμε να την παραδεχτούμε.

Η εφηβική και μετεφηβική περίοδος μιας γυναίκας χρωματίζεται από την ανάγκη ενός ρομάτζου. Από την ανάγκη μυθοποίησης του άλλου προσώπου. Ο φαλλός σε αυτή τη φάση έχει ροζουλιές φωτοσκιάσεις και ο εγκέφαλος στον οποίο βρίσκεται θρονιασμένος μοιάζει με το σπιτάκι της Μπάρμπι. Προσδοκίες για αγάπες και λουλούδια κι ένα σπιτικό στο οποίο ο φαλλός-Κεν θα εκπληρώσει κάθε εφηβικό όνειρο. Μέχρι που να έρθει η απομυθοποίηση και τον Κεν Νο1 θα αντικαταστήσει ο Κεν Νο2. Και η εναλλαγή φαλλών και απογοητεύσεων θα συνεχίζεται μέχρις εξεύρεσης του ενός και μοναδικού.

Σπανιότατα κάποιες ελάχιστες από τις παραπάνω προσδοκίες εκπληρώνονται και με επιτυχία κιόλας. Οι περισσότερες μετατίθενται για αργότερα. Ωστόσο, ακόμη και σ’ αυτές που εκπληρώνονται, πάλι κάποιος φαλλός εξουσιάζει το αντίστοιχο μυαλό, απλά «με δόξα και τιμή». Ο φαλλός-σύζυγος πλέον είναι θρονιασμένος στους νευρώνες του εγκεφάλου, με παντόφλες, ρόμπα κι εφημερίδα.

Και ύστερα φτάνουμε στη μαγική (για τη ζωή μιας γυναίκας) ηλικιακή φάση των «μετά τα 30 και κάτι». Οι ορμόνες χορεύουν λάτιν χορούς και η εγκεφαλική διάσταση της σεξουαλικότητας κάνει, πλέον, αναπόφευκτη την παραδοχή του γεγονότος ότι ο ανδρικός φαλλός είναι το μεγαλύτερο δώρο της φύσης στη γυναίκα. Λατρεύεται και δαιμονοποιείται όσο τίποτα άλλο.

Νομίζουμε ότι είναι τα βαθιά μπλε μάτια του ή το ευφυές μυαλό του. Στις φίλες περιγράφουμε τα καυτά φιλιά ή το ρομαντικό δείπνο. Μα αυτό που πραγματικά πάντα ήταν, είναι και θα παραμένει επίκεντρο στο μυαλό της κάθε γυναίκας, είναι ο «θεϊκός» φαλλός, εκείνος που με κάθε διείσδυση σπρώχνει θαρρείς την ύπαρξή του στο κέντρο της γυναικείας ψυχής. Εκείνος που αντιπροσωπεύει τη δύναμη και την επιβολή, τον αφέντη ή τον υπηρέτη της πιο βαθιά κρυμμένης φαντασίωσης.

Είναι το απόλυτο σύμβολο λατρείας, γοήτευσης και απογοήτευσης, έκπληξης και προσμονής. Όπως και να τον ονομάσει η κάθε γυναίκα,όπως και να τον διαχειριστεί, όποιον ρόλο κι αν υιοθετήσει, όσο κι αν ποθήσει ή αποστραφεί τον άντρα τον οποίον το φέρει, ο φαλλός ενός κάποτε λατρεμένου συντρόφου θα κυριεύσει το μυαλό το οποίο τον λάτρεψε. Μέχρι τη θέση του να πάρει ο επόμενος. Ό,τι χρώμα κι αν έχουν τα μάτια του κατόχου του, όσο ζεστή ή κρύα κι αν είναι η καρδιά του. Είναι ηγεμόνας και δούλος, αφέντης και ημίθεος. Είναι δικός της. Και είναι το απόλυτο δώρο για εκείνη. Είναι ο ανδρικός φαλλός.