Βραδινές ανησυχίες με παρασύρουν στα άδυτα των πονηρών σκέψεων. Ένα θέμα τόσο ενδιαφέρον γι΄αυτούς που διακατέχονται από σπιρτάδα και παθιασμένη προσωπικότητα. Απομυθοποιημένες πλέον, τουλάχιστον οι περισσότερες, μας τονώνουν τον ερωτισμό κι απελευθερώνουν πολλά, βαθιά κρυμμένα ένστικτα. Κι αν στον κατάλογο του μυαλού σου έχεις μόνο το βασικό μενού, έρχομαι να σου παρουσιάσω ένα πολύ ενδιαφέρον καινούργιο πιάτο που σε κάποιους προσφέρει την απόλυτη γαστρονομική εμπειρία.
Το γέλιο είναι μεταδοτικό λένε, και σίγουρα θες δε θες, δημιουργεί ευφορία. Πώς μπορείς να το προκαλέσεις ευκολότερα; Μα φυσικά με το γαργαλητό, το οποίο όμως δουλεύει επηρεάζοντας θετικά μόνο όταν υποβόσκει καλή διάθεση κι όχι στρες, λύπη ή θυμό. Θεωρείται μέθοδος εξοικείωσης και συμβάλλει στη δημιουργία δεσμών μεταξύ των ατόμων. Συνήθως γαργαλιόμαστε περισσότερο όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση έκπληξης γι΄αυτό και δεν μπορούμε να αυτο-γαργαληθούμε, γιατί ο εγκέφαλος προβλέπει την κίνηση και παρεμποδίζει την αντίδραση. Κάποιοι άνθρωποι είναι πιο ευαίσθητοι στο άγγιγμα κάτι που επηρεάζει και τον τρόπο που γαργαλιούνται.
Υπάρχουν δύο είδη γαργαλήματος: το ανεπαίσθητο απαλό που δημιουργεί ανατριχίλα και το έντονο δυνατό που προκαλεί απότομες αντιδράσεις στις κινήσεις και δυνατά γέλια. Φυσικά μιας και περιλαμβάνεται στη διαδικασία το μεγαλύτερο όργανο του σώματός μας, το δέρμα, υπάρχουν ποικίλα μέρη που γαργαλιόμαστε περισσότερο. Παρ΄ όλο που οι παλάμες είναι το πιο ευαίσθητο σημείο στο άγγιγμα, περιοχές όπως μασχάλες, πλευρά, λαιμός, γόνατα, κοιλιά, στέρνο και απόκρυφα σημεία λαμβάνουν μεγάλο μερίδιο στην ευαισθησία ως προς το γαργάλημα. Ο πρωταγωνιστής όμως είναι οι πατούσες μας, οι οποίες επάξια κατέχουν τα πρωτεία στο επονομαζόμενο ticking.
Η knismolagnia όπως αποδίδεται επιστημονικά, είναι μέρος ενός παιχνιδιού ή το ίδιο το παιχνίδι. Μπορεί να περιλαμβάνει ρούχα μπορεί κι όχι όμως. Κάποιοι αναστατώνονται μόνο γαργαλώντας τον παρτενέρ τους, άλλοι όταν οι ίδιοι γαργαλιούνται κι άλλοι απλά βλέποντας άλλους να γαργαλιούνται. Είναι μια συναινετική ερωτική διαδικασία. Ο ένας δένεται, πάντα με τη συγκατάθεσή του, σε τέτοια θέση ώστε να αφήνονται απόλυτα εκτεθειμένα τα ευάλωτα στο γαργαλητό σημεία του σώματός του και πλέον να μπορεί μόνο να εκφραστεί μέσω πεταγμάτων, γέλιου και ίσως τσιρίδων και παρακαλετών. Είναι τελείως παραδομένος στα χέρια του «γαργαλητή» ο οποίος πολλές φορές καλύπτεται και μόνο να βλέπει τον «γαργαλευόμενο» να σπαρταράει και να ζητάει να σταματήσει, ή να κορυφώνει ξανά και ξανά ασταμάτητα. Συνήθως χρησιμοποιείται μια λέξη- κωδικός όταν πραγματικά δεν αντέχει άλλο.
Η διαδικασία γίνεται σε ξαπλωτή η καθιστή στάση για να είναι πάντα ελεύθερο το πεδίο στις πατούσες. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δίνεται η δυνατότητα σ’ αυτόν που γαργαλάει να χρησιμοποιήσει πάσης φύσεως αντικείμενα όπως φτερά, οδοντόβουρτσες, τη γλώσσα του ή το πιο διαδεδομένο όλων: τα δάχτυλά του. Η απόλαυση για τους άνω έρχεται από το αίσθημα του ελέγχου των αντιδράσεων και το γεγονός πως τους βάζουν σε μια μόνιμη ανησυχία ενώ εκείνοι που δέχονται το γαργαλητό, αντίστοιχα, από το αίσθημα του ότι είναι αβοήθητοι και ανήμποροι. Το να ακινητοποιείσαι, πέραν της χρήσης του για να ενισχυθεί η αίσθηση περιορισμού, δίνει επίσης χώρο κι ασφάλεια στον γαργαλητή να κάνει τη δουλειά του δαμάζοντας πιθανές απότομες κινήσεις.
Ενδιαφέρουσα σημείωση πως, παρ΄όλο που αυτού του είδους το φετίχ δεν είναι διαδεδομένο, οι τσόντες με γαργαλητό, αποτελούν ξεχωριστό κλάδο με πάρα πολλά hits. Έχουν επίσης διαμορφωθεί site γνωριμιών για τους λάτρεις, όπως και ειδικό υλικό, που κάποιος που συμμερίζεται τη χαρά αυτή, να το βρει απλά ευχάριστο και καθόλου προκλητικό. Έρευνες δείχνουν πως είναι ένα σπορ διόλου επικίνδυνο αφού το χειρότερο που μπορείς να πάθεις είναι μια κρίση γέλιου ή σε τραβηγμένο σενάριο, λιποθυμία από τα γέλια. Εγώ να προσθέσω εδώ μια προσοχή σε απότομες κινήσεις με καμιά θλασούλα δώρο, γιατί αυτό είναι το μόνο κουσούρι που μπορεί να σου μείνει μετά από ευχάριστες, γεμάτες γέλια εμπειρίες.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου